Οταν άνοιγε υποκατάστημα της Αγροτικής στο Συκούριο…

Από τον Βασίλη Πλατή,
φιλόλογο-δρα Ιστορίας Α.Π.Θ.

Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς η αναστολή της λειτουργίας των υποκαταστημάτων της στο Συκούριο και τον Αμπελώνα από τα τέλη Νοεμβρίου προκαλώντας την αντίδραση των τοπικών φορέων.

Πράγματι, η αναγγελία κλεισίματος υποκαταστημάτων της Πειραιώς και της Εθνικής σε διάφορες περιοχές της χώρας, από τον Έβρο έως την Κρήτη, κατά το τελευταίο διάστημα, υποδηλώνει τη φθίνουσα πορεία που ακολουθεί ο τραπεζικός κλάδος τις τελευταίες δεκαετίες, η οποία δεν αναστράφηκε λόγω και της ενσκήψασας στο μεταξύ πανδημίας του κορονοϊού.
Η κατάσταση, βέβαια, δεν ήταν η ίδια τη δεκαετία του 1960, εποχή που η ελληνική οικονομία βρισκόταν σε διαρκώς αναπτυξιακή τροχιά. Ήταν, λοιπόν, 8 Σεπτεμβρίου 1964 όταν ο τότε διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας, κ. Αναστάσιος Βγενόπουλος, ευρισκόμενος σε επίσκεψη στη Λάρισα, ανακοίνωσε την επέκταση του κτιρίου που στέγαζε το υποκατάστημα της ΑΤΕ Λαρίσης και την ίδρυση υποκαταστημάτων της ίδιας Τράπεζας στο Συκούριο και σε μεταγενέστερο χρόνο στο Αρμένιο, καθώς και τη λήψη άλλων ευνοϊκών μέτρων για την τοπική αγροτική οικονομία (μεταξύ αυτών την επέκταση του Ζαχαρουργείου Λαρίσης).
Είναι χαρακτηριστικό ότι την αναγγελία των παραπάνω ευνοϊκών ρυθμίσεων ακολούθησε η επίσκεψη του διευθυντή της Αγροτικής Τράπεζας στα γραφεία της Ενώσεως Γεωργικών Συνεταιρισμών Λαρίσης, όπου συμμετέσχε σε σύσκεψη με τα μέλη του Συνεταιρισμού και τοπικούς βουλευτές.
Στην ομιλία του, κατά τη διάρκεια της συνάντησης αυτής, ο τότε διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας επικεντρώθηκε στη συμβολή της στην ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής καθώς και στις επιδιώξεις της Τράπεζας αναφορικά με την ίδρυση γεωργικών βιομηχανιών στην περιοχή της Λάρισας, η οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, προσφερόταν για τον σκοπό αυτόν (Αρχεία Ν. Λάρισας, Συνεταιριστικά Νέα, Έτος Η΄, Αριθ. 79, Λάρισα 22 Σεπτεμβρίου 1964, σ. 1-4 ).
Σε αντίστιξη με την παραπάνω μαρτυρία, το παρόν του τραπεζικού κλάδου διαγράφεται ζοφερό, γεγονός που αποτυπώνεται όχι μόνο στη συρρίκνωση των καταστημάτων των τραπεζών αλλά και στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και τη μείωση του προσωπικού, που επιχειρείται με διάφορους τρόπους (κυρίως διά της εθελουσίας εξόδου των εργαζομένων).
Ταυτόχρονα, αναδεικνύονται και τα προβλήματα της αγροτικής πίστης που αντιμετωπίζουν στις μέρες μας, και ελέω κορονοϊού, οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου, σημαντική διέξοδο στα οποία σε προγενέστερες εποχές έδινε η λειτουργία των τοπικών καταστημάτων της Αγροτικής Τράπεζας, εσχάτως της Πειραιώς, αλλά και των άλλων τραπεζικών ιδρυμάτων. Εξυπακούεται ότι τα προβλήματα αυτά, διογκωμένα σήμερα, καθώς και πολλά άλλα (οικονομικά, κοινωνικά, διάφορα) αναζητούν επιτακτικά λύσεις, τη στιγμή που η χώρα στροβιλίζεται στη δίνη του δεύτερου και χειρότερου κύματος της πανδημίας που συγκλονίζει την υφήλιο.