Στο Μάτι όπου κάηκαν 102 άνθρωποι, στη Μάνδρα όπου πνίγηκαν 5 και πρόσφατα στην Εύβοια 8. Στις πολύτιμες ανθρώπινες ζωές, πρέπει να συνυπολογίσουμε τις κατεστραμμένες περιουσίες, κυρίως φτωχών ανθρώπων, αφού αυτοί εγκαθίστανται σε υποβαθμισμένες και επικίνδυνες περιοχές.
Ποια είναι τα αίτια του κακού, σε κάθε μία από τις περιπτώσεις αυτές;
-Στο Μάτι, κτίστηκαν σπίτια άναρχα και παράνομα μέσα σε δάσος, χωρίς ρυμοτόμηση και κοινόχρηστους χώρους. Μάλιστα, είχαν περιφραχθεί και τα όποια μονοπάτια υπήρχαν προς τη θάλασσα και όταν η πυρκαγιά τύλιξε την περιοχή στις φλόγες, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να βρουν διέξοδο προς τη θάλασσα για να σωθούν. Τέλος, η κακή πληροφόρηση του κόσμου από τις αρμόδιες υπηρεσίες, και οι εσφαλμένες ενέργειες της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ήταν οι αιτίες που έγινε αυτό το μεγάλο κακό. Ακούσαμε, μάλιστα, με κατάπληξη την εγκληματική πίεση του αρχηγού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας προς τον υφιστάμενο του ανακριτικό υπάλληλο, προκειμένου να καλύψει τις ευθύνες της Υπηρεσίας του. Θα υπάρξει άραγε καταλογισμός ευθυνών για το απίστευτο αυτό γεγονός; Μένει να το δούμε...
-Στη Μάνδρα, μπαζώθηκε η κοίτη του χειμαροπόταμου και εκεί κτίστηκαν σπίτια. Το καταπληκτικό είναι, ότι ο Δήμος μέσα στην κοίτη εγκατέστησε γκαράζ για τα αυτοκίνητα και τα μηχανήματά του. Με μία μεγάλη πλημμύρα (που δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί) έγινε το κακό. Πνίγηκαν άνθρωποι, παρασύρθηκαν σπίτια και καταστήματα, καταστράφηκαν περιουσίες.
-Στην Εύβοια τι έγινε; Υπάρχει, λέει, ένας ποταμός που ακούει στο όνομα Λήλαντας. Λοιπόν, ο εν λόγω ποταμός, όπως όλα τα ποτάμια, εκεί που εκβάλλει, όταν βρέχει αλλάζει κάθε τόσο διαδρομές και δημιουργείται ένας ευρύς χώρος απορροής των πλημμυρικών υδάτων, εφόσον δεν έχει γίνει διευθέτηση του ποταμού. Σε περίπτωση πλημμύρας, τα ορμητικά νερά καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Κάποιοι έξυπνοι, λοιπόν, οικοπεδοποίησαν τον χώρο αυτό, καθώς και ένα μέρος της κοίτης του ποταμού που μπαζώθηκε και τα πούλησαν ως οικόπεδα. Με τη μεγάλη πλημμύρα που έγινε (κάποτε θα γινόταν),συνέβη το κακό. Ο ποταμός διεκδίκησε τον χώρο του και παρέσυρε τα πάντα στο διάβα του. Ανθρώπους, σπίτια, ζώα, καλλιέργειες...
Υπάρχει μία παροιμία που λέει: «Ο ξένος και ο ποταμός, τον τόπο τους γυρεύουν».
Μήπως είναι οι μόνες περιπτώσεις αυτές; Παντού, σε όλη την Ελλάδα τα ίδια γίνονται. Ξεχάσαμε τις πλημμύρες στην Αττική τα προηγούμενα χρόνια; Μόνο, μετά τα συμβάντα, διαπιστώνεται ότι μπαζώθηκαν ρέματα, χείμαρροι και ποτάμια, οικοπεδοποιήθηκαν, κτίστηκαν σπίτια και μετά από μία πλημμύρα παρασύρθηκαν τα πάντα, διότι τα νερά διεκδίκησαν «τον χώρο τους».
Από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, γίνονται τα ίδια και τα ίδια και τίποτε δεν διορθώνεται. Ουδέποτε γκρεμίστηκαν παράνομα κτίσματα. Βεβαιώνονται παραβάσεις, τις περισσότερες φορές από τις δασικές υπηρεσίες, γίνονται πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής και έστω και αν κριθεί κατεδαφιστέο κάποιο παράνομο κτίσμα, ποτέ δεν γκρεμίζεται, στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου ανθρωπισμού. Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι χτίζουν δίπλα και παραδίπλα, ώσπου γίνεται ολόκληρος οικισμός. Αφού γίνουν πολλά τα σπίτια, ασκούνται πιέσεις μέσω των πολιτικών μας ταγών, ψηφίζεται κάποιος νόμος για νομιμοποίηση αυθαιρέτων-όπως πρόσφατα- και όλα καλά. Για να έχουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, πρέπει να πληρωθεί κάποιο ειδικό τέλος στο κράτος, για τη νομιμοποίηση του αυθαιρέτου. Έτσι, μαζεύονται μερικά δισεκατομμύρια που χρειάζεται επειγόντως το πάντοτε ελλειμματικό δημόσιο και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Γιατί λοιπόν να θίξουμε τα κακώς κείμενα;
Όταν όμως, μετά από μία πυρκαγιά ή μια πλημμύρα, χαθούν ανθρώπινες ζωές, τότε χύνουμε κροκοδείλια δάκρυα για το κακό που μας βρήκε. Ω! της υποκρισίας...
Θα μου πεις τώρα κ. Πρωθυπουργέ, αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που έχεις στο κεφάλι σου; Όταν έχεις από τη μία μεριά τον άρπαγα γείτονά μας που απειλεί να μας κατασπαράξει και από την άλλη την πανδημία του κορονοϊού, είναι ώρα να κοιτάξουμε τέτοια προβλήματα; Δεν αντιλέγω. Αλλά, τα μικρά προβλήματα κάνουν τα μεγάλα και κάποτε πρέπει να τα δούμε και να τα επιλύσουμε. Εκτός κι αν σκεφτείς σύμφωνα με αυτό που είχε πει ο Τσώρτσιλ: «Οι πολιτικοί, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε για να λύσουμε τα προβλήματα, αλλά δεν ξέρουμε πώς να το κάνουμε για να επανεκλεγούμε».
Αν σκεφτείς έτσι, τα χρόνια προβλήματα θα παραμένουν εσαεί και θα διαιωνίζεται η μιζέρια μας και η κακομοιριά μας...
Οι μεγάλοι ηγέτες παίρνουν γενναίες αποφάσεις και δεν ορρωδούν μπροστά στις δυσκολίες. Αυτοί καταξιώνονται και μένουν στην ιστορία ως σπουδαίοι, ρηξικέλευθοι κυβερνήτες και όχι οι απλοί διαχειριστές της εξουσίας.
Υ.Γ. Ο Ιανός έδειξε πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα. Επομένως, δεν είναι δευτερεύον και χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση.
