αναζητώντας την ιδανική λύση για το βλαστάρι τους. Το κτίριο που μπήκαν περιποιημένο και οι φροντιστές ευγενέστατοι αγωνιούν για τη νέα πελατεία τους. Όλα μοιάζουν ιδανικά, μέχρι που τους αποκαλύπτεται πως τη φυσική θα τη διδάξει ο βιολόγος, τη χημεία ο φυσικός και τη βιολογία ένας γεωλόγος - ξέρετε, άνεργο ήταν το παιδί και του δώσαμε λίγες ώρες, δικαιολογείται ο υπεύθυνος του φροντιστηρίου. Οι γονείς αποχωρούν πανικόβλητοι στη φανταστική ιστορία μας. Δεν διανοείται ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο να προβεί διά αυτού του τρόπου στον αυτοχειριασμό του.
Φανταστείτε τώρα, τι μπορεί να κάνει το Δημόσιο σχολείο που έχει μόνιμο φυσικό για να διδάξει πρώτιστα τη φυσική στους μαθητές του. Αδύνατον ο κοινός νους να διανοηθεί ότι, μπορεί να τον διώξει από το σχολείο, να τον στείλει να διδάξει βιολογία κάπου αλλού και στο σχολείο του τη φυσική να την αναλάβει η γεωλόγος. Τρελό αλλά αληθινό, γιατί έτσι ερμηνεύεται ο νόμος από ορισμένους ταγούς της εκπαίδευσης, ή ίσως, για να μην τους αδικούμε, έτσι αντιλαμβάνονται τον νόμο. Τρελός και άδικος ο νομοθέτης διατείνονται, εμείς τι φταίμε; Αυταπόδεικτο το γελοίο του πράγματος στον λογικό πολίτη, ιδιαίτερα σε εκείνον που έχει παιδιά - μαθητές στο σχολείο. Το γελοίο αόρατο για τους νομοθέτες και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, που χρόνια τώρα αδιαφορεί για το θολό τοπίο που δημιούργησε. Αόρατο και για ορισμένους τοπικούς διοικητικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες που δεν διστάζουν να ποδοπατήσουν με τις αποφάσεις τους το εύλογο, το ηθικά δίκαιο και παιδαγωγικά αποδοτικό για τους μαθητές που διατείνονται ότι υπηρετούν. Ορατό για ορισμένους άλλους, που μάταια προσπαθούν για το αυτονόητο.
Η πρακτική αυτή παράγει χαμηλό αποτέλεσμα, υποβαθμίζει τη διδασκαλία σε διεκπεραίωση, έρχεται σε αντίθεση με την αρχή της ισότητας, όσον αφορά τα δικαιώματα όλων των μαθητών των ελληνικών σχολείων να διδάσκονται το μάθημα από τον αντίστοιχο εκπαιδευτικό της ειδικότητας. Ρίχνει την ποιότητα του σχολείου, προκαλεί αρνητικό αντίκτυπο στους απαιτητικούς μαθητές και στους γονείς τους και συμβάλλει στη διόγκωση των φροντιστηρίων, που λειτουργώντας ορθολογικά, αναθέτουν τη διδασκαλία των μαθημάτων σε καθηγητές της αντίστοιχης ειδικότητας.
Η Δημόσια Διοίκηση οφείλει να αποβλέπει στην ικανοποίηση του δημοσίου συμφέροντος και αυτές οι πρακτικές πρέπει να εκλείψουν. Η νομοθεσία πρέπει να αποσκοπεί στη μέγιστη απόδοση των μαθητών, με τη διδασκαλία των μαθημάτων να γίνεται από τους πλέον εξειδικευμένους από το διαθέσιμο προσωπικό.
Κλείνοντας, θα ήθελα όλοι να σκεφτούν ότι όλοι οι μαθητές, κατά μία έννοια, είναι και δικά μας παιδιά. Ποιος εκπαιδευτικός και ποιος πολίτης θα ήθελε τα δικά του παιδιά να διδάσκονται βιολογία από φυσικό, χημεία από γεωλόγο, φυσική από χημικό και χημεία από αυτόν που περισσεύει; Να γίνει όταν δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα, όχι όμως και εσκεμμένα. Τους νόμους όταν μάλιστα αντιφάσκουν, είναι ασαφείς ή ακατάληπτοι μπορούμε να τους επιλέγουμε, να τους προβάλουμε και να τους χρησιμοποιούμε ακόμα και για το προσωπικό μας όφελος. Την κοινή λογική, το συμφέρον των μαθητών και κατ’ επέκταση της κοινωνίας μπορούμε να τα αγνοούμε;
* Ο Αντώνης Σούρμπης είναι καθηγητής φυσικός του 2ου Γυμνασίου Τυρνάβου
