της «Ελευθερίας», που απέδωσε στο ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου τη μεταπολιτευτική διαφθορά με τη μορφή δωροδοκίας. Μια πρώτη επισήμανση. Διαφθορά δεν είναι μόνον η δωροδοκία ή δωροληψία όποιων πολιτών ή πολιτικών. Η ψευτιά, η υποκρισία, η εκλογική νοθεία των πολιτικών, η παραπληροφόρηση, ο πελατειασμός κ.ά. αποτελούν μορφές πολιτικής διαφθοράς. Πώς χαρακτηρίζεται για παράδειγμα το γεγονός, ότι το 2003 οι δημόσιοι υπάλληλοι της γενικής Κυβέρνησης ήταν 507.000 και το 2009 1.054.000; Παρατήρησα επίσης στο κείμενο ένα νοητικό και ιστορικό κενό στα έργα και ημέρες της ελληνικής πολιτικής κουλτούρας μεταξύ ‘36 και ‘81. Ας είναι. Ίσως έκρινε ο αρθρογράφος, πως ο μισός αυτός αιώνας ήταν εποχή εντίμων και αδιαφθόρων. Ίσως δεν επαρκούσε ο χώρος ενός άρθρου. Προσχωρώ καλόπιστα στη δεύτερη παραδοχή. Η γραφίδα λοιπόν του καλού συμπολίτη μου κατέληξε ως εξής: Τρίτο. «Ο Παπανδρέου έλεγε στους Βουλευτές του είπαμε βρε παιδιά να παίρνετε και κανένα δωράκι, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια δραχμές»!! Αν με δυσμένεια εκφραστεί κάποιος για το ατόπημα του άρθρου, του παρατηρώ πως ...honnie soit qui mal y pense- κατακριτέος αυτός που άσχημα σκέφτεται. Κι αυτό επειδή, όταν διαχέονται πολιτικές μπαρούφες προερχόμενες από ανεύθυνους ή εργαλειοποιμένους δημοσιογράφους και πολιτικούς, καταχωρίζονται δε στη συλλογική συνείδηση και μνήμη ως γεγονότα, είναι εύκολο στη συνέχεια να θεωρηθούν σαν τέτοια. Όμως οι καλοί άνθρωποι πρέπει να είναι ταγμένοι στην υπηρεσία της αλήθειας. Μόνο που αυτό είναι εξαιρετικά δυσκολο. Δύσκολο και επώδυνο, όταν εμφιλοχωρούν ιδεοπροσανατολισμοί, βιώματα, περιβάλλοντες μύθοι και προκαταλήψεις. Στο περί διαφθοράς άρθρο υπάρχει και συνέχεια της «σύστασης» του Α.Π. στους βουλευτές του. Ας τη δούμε: "...Άλλο που δεν ήθελαν τα παλικάρια του.Τότε μπήκαν οι βάσεις της ρεμούλας. Ξεφύτρωσαν τα άνθη του κακού. Οι Τσοχατζόπουλοι, Παπαντωνίου, η Siemens και εσχάτως η Νοναrtis. Εδώ, από πού ν' αρχίσω και πώς να κλείσω. Πρώτα-πρώτα: Ο Τσοχατζόπουλος ήταν ένας του ΠΑΣΟΚ, όπως ένας ήταν ο Παπαγεωργόπουλος της ΝΔ. Ο Παπαντωνίου άλλος ένας, όπως ο Βουλγαράκης με τις υπεράκτιες, ή ένας εκ των αδελφών Καραμανλή ο επιλεγόμενος «μπακαλιάρος» , που με Νόμο του αδελφού του το 1958 για ίδρυση ιδιωτικού μονοπωλίου βρέθηκε να μονοπωλεί το βασικότερο τότε είδος διατροφής των Ελλήνων. Πολιτικές και Κόμματα ωστόσο, όπως έγραψα, δεν κρίνονται από φωλιές ατόμων ή φαλάγγων ατάκτων, που ενσωματώνονται σ' αυτά, αλλά και αποτελούν καθρέφτη μιας Κοινωνίας που τους θέλει και τους εκλέγει. Δεν φυτρώνουν. Στα Κόμματα συναθροίζονται άνθρωποι καλοί και κακοί, ευφυείς και ηλίθιοι, έντιμοι και ανέντιμοι. Αυτό είναι το …παίγνιον της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Πώς αλλιώς.
Στις λεπτομέρειες τώρα. Ο Τσοχατζόπουλος με απόφαση της Βουλής απαλλάχτηκε για την απιστία, επειδή μέχρι τότε (2011) δεν είχε κάτι προκύψει. Υποστήριξε, πως για να υπογράψει ο ίδιος έπρεπε να έχουν υπογράψει καμιά τριανταριά άνθρωποι. Αυτός και μέλη της οικογενείας του καταδικάστηκαν αργότερα τελεσίδικα για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Η ύστερη παραπομπή και καταδίκη του ίδιου σε κάθειρξη 18 χρόνων και της οικογενείας του προήλθε από την αποκάλυψη της απόκτησης του ακινήτου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, των πολυέξοδων αρραβώνων στην Κηφισιά, του γάμου του στο Παρίσι και των αγορών ακινήτων στο όνομα κόρης και πρώτης συζύγου του. Ο Παπαντωνίου δεν δικάστηκε. Μέχρι την έκδοση αμετάκλητης απόφασης δεν θεωρείται ένοχος. Τι πιστεύουμε εσείς και εγώ, δεν συνιστά αλήθεια. Αλήθεια θεωρείται η αμετάκλητη καταδίκη, είτε αποδίδει, είτε όχι την πραγματικότητα. Εξ ού και το δικαίωμα αναψηλάφησης. Όπως συνέβη με την ακύρωση της θανατικής καταδίκης τριών πρ. Πρωθυπουργών, δύο πρ. Υπουργών και ενός Αντιστρατήγου από επαναστατικό Στρατοδικείο τον Νοέμβριο του 1922 (κατά σειρά: Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη, Στράτου, Μπαλτατζή, Θεοτόκη, και Χατζηανέστη) που θεωρήθηκαν υπεύθυνοι της Μικρασιατικής καταστροφής του ‘22 και εκτελέστηκαν αμέσως μετά την απόφαση. Τον Οκτώβριο του 2010 ο Άρειος Πάγος ύστερα από αίτημα αναψηλάφησης ακύρωσε τη θανατική καταδίκη και αποκατέστησε τη μνήμη τους λόγω έλλειψης δόλου (ορθότατα). Χρειάστηκαν 88 χρόνια! Δεν έκανα την αναφορά, για να δικαιολογήσω οτιδήποτε και οποιονδήποτε. Δεν υπάρχει δικαιολογία των βεβαιωμένων ανομημάτων. Το «σκάνδαλο» όμως Βατοπεδίου ήταν ανύπαρκτο, όπως και το «σκάνδαλο» Πάχτα. Έχει δικαστικά και αμετάκλητα αποδειχθεί, πως ήταν οδυνηρές για πρόσωπα και κόμματα φαντασιοπληξίες. Η γνώμη του γράφοντος για τον Τσοχατζόπουλο είναι, πως πολύ άργησαν να τον τσακώσουν, καθώς μάλιστα υπήρξε ατομική βόμβα εναντίον της παράταξής του. Άργησαν να καθήσουν στο σκαμνί και τα στελέχη της Siemens στην Ελλάδα (τον εξαφανισμένο Καράβελα και τη σύζυγό του, τον Χριστοφοράκο -που μας χλευάζει εκ Γερμανίας- τον Μαυρίδη και τον Σκαρπέλη). Οπως και τους 64 αξιωματικούς εν ενεργεία και αποστρατεία μαζί με πολίτες του Υπουργείου Άμυνας. Κάθε άλλο παρά στο ΠΑΣΟΚ ανήκε η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών. Κατά τα κατηγορητήρια σειράς υποθέσεων φέρονται να έχουν εισπράξει ως μίζες παραγγελιών από τη Siemens 130 εκατ. ευρώ. Ένα μικρό για τη Siemens τμήμα του 1,3 δισ. ευρώ, που η εταιρεία αυτή -κατά τους Γερμανούς εισαγγελείς- δωροδόκησε την Υδρόγειο.
Τα περί παλικαριών Παπανδρέου και οι πληθυντικοί του άλφα και του βήτα δεν συνθέτουν ευπρεπές αφήγημα. Ευπρεπές ιστορικά, αλλά δυσάρεστο κοινωνικά ιστόρημα αποτελεί αντίθετα η κατάθεση στο Εφετείο Κακουργημάτων Αθήνας -για τα μαύρα ταμεία της Siemens- τον Μάρτιο του 2017 του πρώην διοικητή του Ο.Τ.Ε. Παναγή Βουρλούμη (μεταξύ 2004 και 2009), ότι 50 έως 75 ανώτερα στελέχη του Ο.Τ.Ε. είχαν δωροδοκηθεί από τη Siemens. Μόνον που δεν το έψαξε, είπε, επειδή είχε άλλα σοβαρά πράγματα να κάνει. Αποδίδω επακριβώς από τα πρακτικά της Δίκης για τα μαύρα Ταμεία της Siemens το μέρος της κατάθεσής του. Τίνος «παλικάρια» άραγε ήταν όλοι τους, αν όχι της ελληνικής Κοινωνίας. Ένας αχταρμάς κόκκινων, ροζ, πράσινων, μπλε και μαύρων «λουλουδιών». Στο τέλος η Novartis. Στη μάλλον θλιβερή αυτή (όπως την κρίνω) ιστορία διακρίνω παραπολιτική σκευωρία απαξίωσης των πλέον επώνυμων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Βλέπω διασυρμό προσώπων με στημένες σε βάρος τους υποθέσεις από θλιβερά πρόσωπα μέσα και κοντά στο εισαγγελικό Σώμα. Για «ξεκάρφωμα» έβαλαν στην ομάδα των «ενόχων» και τον κ. Πικραμμένο. Έμεινε έως τώρα η αμαρτωλή σκόνη της πολιτικο-δικαστικής ίντριγγας. Όμως: Πώς ο καλός αρθρογράφος μεταβάλλει σε θύτες τα θύματα των κακουργηματογόνων κύκλων σε βάρος τους;
Επιμύθιο. Οι υπεύθυνοι δημοκρατικοί -στην κυριολεξία του όρου- πολίτες έχουμε χρέος να υπηρετούμε την τεκμηριωμένη αλήθεια ανεξάρτητα από την ερμηνεία της. Η δική μου ερμηνεία είναι υποκειμενική, επειδή αντικειμενική ερμηνεία των γεγονότων δεν υπάρχει. Άλλο πράγμα τα γεγονότα καθ' αυτά και άλλο η ερμηνεία τους. Τα πρώτα δεν πρέπει να διαστρεβλώνονται ή άκριτα να γίνονται αποδεκτά. Η δεύτερη προσεγγίζεται κάτω από το πρίσμα των γενικότερων πεποιθήσεων του καθενός μας.
