Αυτά τα αισθήματα της κατάπληξης και του θαυμασμού πλημμύρισαν την καρδιά μου από την πρώτη επαφή με το εξαίρετο βιβλίο του π. Θεμιστοκλέους Στ. Χριστοδούλου, που φέρει τον ελκυστικό τίτλο: ΑΠΟ ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΜΟΝΑΧΟΣ. Και τον διευκρινιστικό υπότιτλο: Αυτοβιογραφία ΝΙΚΟΛΣΟΝ ΧΟΡΕΥΤΟΥ και νυν ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, του ερημιτού και κτήτορος του Ιερού Καθίσματος Μεταμορφώσεως Σωτήρος της Ιεράς Νήσου Πάτμου.
Με εντυπωσίασε επίσης και το γεγονός της αποδοχής και κυκλοφορίας του βιβλίου. Συγκεκριμένως η πρώτη έκδοσή του έγινε το 2003. Και η δεύτερη το 2007 από τις εκδόσεις ΟΜΟΛΟΓΙΑ με την ευγενική χορηγία και συνδρομή του γνωστού καρδιοχειρουργού ιατρού Σωτηρίου Πράπα διευθυντού της Καρδιοχειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου Αθηνών ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΤΙΝΑΝ μαθητή μου στο Γυμνάσιο Συκουρίου.
Γραμμένο το βιβλίο με χάρη, εξιστορεί ως αυτοβιογραφία την πολυκύμαντη ζωή του διάσημου στην Ελλάδα και στον κόσμο χορευτή και ιμπρεσάριου (επιχειρηματία καλλιτεχνικών εκδηλώσεων Νικολάου Καραδημητρίου) και ερημίτου μοναχού της Πάτμου από την 8η Ιανουαρίου 1995.
Το εν λόγω βιβλίο, γραμμένο με χάρη και τέχνη, εκθέτει την ιστορία μιας ζωής πολυκύμαντης. Και αναδείχνει τα χαρίσματα και τη δύναμη ψυχής του π. Αλεξάνδρου, που από μικρός γνώρισε μεγάλες περιπέτειες. Κινδύνευσε από μεγάλη επιδημία και για να μην πεθάνει αβάπτιστος τον βάπτισαν στο σπίτι, στη λεκάνη που ζύμωναν το ψωμί. Ορφάνεψε από πατέρα και σε ηλικία 14 ετών από μητέρα.
Στην Κατοχή τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον οδήγησαν αιχμάλωτο στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, όπου εργάστηκε επί τρία χρόνια σε καταναγκαστικά έργα με το όνομα Νίκολσον.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα παρακολούθησε μαθήματα χορού στη Σχολή Ζουρούδη (καθηγήτριά του ήταν η χορογράφος του κλασσικού μπαλέτου Έλλη Ζουρούδη).
Διακρίθηκε ως μαθητής στη Σχολή. Και ως χορευτής, από την ηλικία των 19 χρόνων. Η εξέλιξή του υπήρξε σημαντική στον καλλιτεχνικό τομέα, σε εθνικό και διεθνές πεδίο. Ήταν ο γνωστός χορευτής με το όνομα Νίκολσον. Ως χορευτής επισκέφθηκε πολλές πόλεις της Ελλάδος (μεταξύ αυτών και τη Λάρισα). Αλλά και του εξωτερικού. Και είχε σύνδεσμο με τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά ονόματα της εποχής.
Κουρασμένος από την καλλιτεχνική εργασία αποφάσισε να ανοίξει καλλιτεχνικό γραφείο. Έγινε ιμπρεσάριος, δηλαδή επιχειρηματίας οργάνωσης καλλιτεχνικών εκδηλώσεων. Και είχε κι εκεί επιτυχίες σημαντικές.
Όλα αυτά όμως δεν ανέπαυαν την ψυχή του. Γι’ αυτό πήρε την απόφαση ν’ αφιερωθεί στον Θεό. Κι έτσι έγινε μοναχός και κτήτορας του ερημητηρίου της Πάτμου Μεταμόρφωσις του Σωτήρος.
Εκεί βρήκε τη χαρά και την ευτυχία της ζωής του, την οποία εκφράζει με τα ακόλουθα λόγια, με τα οποία κλείνει τον επίλογο του βιβλίου: «Αλήθεια όταν εσείς διαβάσετε αυτό το βιβλίο και όλα όσα γράφονται μέσα σ’ αυτό, κάντε μια προσπάθεια και ακολουθείστε πραγματικά τον Θεό. Και είμαι σίγουρος ότι θα νιώσετε ακριβώς το ίδιο, όπως αυτήν τη στιγμή νιώθω εγώ ο πρώην Νίκολσον και νυν μοναχός Αλέξανδρος. Θέλει τόλμη η προσπάθεια, αλλά αξίζει. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά, για να βρεις και συ, φίλε αναγνώστη, τον Θεό».
Από τον Βασ. Στεργιούλη
