του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν τεκμηριωμένα αυτό το μυστικό. Μας το αποκαλύπτουν επίσης το Απολυτίκιο και το Κοντάκιο της μεγάλης αυτής γιορτής της Υπεραγίας Θεοτόκου και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι που ψάλλονται όλη αυτή την κατανυκτική περίοδο.
«Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.» (Απολυτίκιο)
Πρέπει να καταλάβουμε γιατί ο θάνατος της Υπεραγίας Θεοτόκου λέγεται Κοίμησης. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος στο 20ο κεφ. της Αποκαλύψεως μιλάει για τον πρώτο και το δεύτερο θάνατο. Ο πρώτος μόνο θάνατος, ο οποίος είναι αναπόφευκτος για όλους τους ανθρώπους, περιμένει και τους αγίους και τους δικαίους. Αλλά ο δεύτερος, ο φοβερός και αιώνιος θάνατος, περιμένει τους αμετανόητους αμαρτωλούς, οι οποίοι αρνήθηκαν την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού και είναι καταδικασμένοι να βρίσκονται σε κοινωνία με το διάβολο και τους αγγέλους του.
Στο Ευαγγέλιο του ίδιου Ευαγγελιστή διαβάζουμε τα λόγια του Χριστού, τα οποία είναι πολύ στενά συνδεδεμένα με όσα γράφει η Αποκάλυψη: «ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῑν ὃτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αίώνιον καί είς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῡ θανάτου είς τήν ζωήν» (Ιωαν. 5, 24). Όλοι όσοι υπακούουν στο λόγο του Χριστού και πιστεύουν στον Πατέρα Του, ο οποίος Τον έστειλε, αμέσως μετά το θάνατό τους θα περάσουν στην αιώνια ζωή.
Επίσης στους δώδεκα Αποστόλους είπε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός: «ἀμήν λέγω ὑμῑν ὃτι ὑμεῑς οὶ ἀκολουθήσαντές μοι, ἐν τῇ παλλιγγενεσίᾳ, ὃταν καθίσῃ ὁ Υὶός τοῡ ἀνθρώπου ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῡ, καθίσεσθε καί ὑμεῑς ἐπί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῡ Ίσραήλ» (Ματθ.19,28). Δικαστές και κατήγοροι θα είναι κατά την φοβερή Κρίση του θεού οι Απόστολοι του Χριστού και βεβαίως είναι τελείως αδύνατο να φανταστούμε να δικάζονται η Υπεραγία Θεοτόκος, ο Βαπτιστής του Κυρίου μας Ιωάννης ο Πρόδρομος, οι μεγάλοι Προφήτες του Θεού, ο Ηλίας και ο Ενώχ τους οποίους ζωντανούς τους πήρε ο Θεός στον Ουρανό και όλο το αμέτρητο πλήθος των μαρτύρων του Χριστού.
Είναι αδιανόητο ακόμη να σκεφτούμε πως θα δικαστούν αυτοί, οι οποίοι άκουσαν από το στόμα του Χριστού: «Ὴ βασιλεία τοῡ Θεοῡ ἐντός ἡμῶν ἐστί» (Λουκ. 17,21). Σ’ αυτούς τους αγωνιστές του Χριστού κατοικούσε το Άγιο Πνεύμα. Διότι και ενώ ακόμα ζούσαν στη γη, βρισκόταν σε άμεση επικοινωνία με το Θεό, καθώς ο Ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι: «Ἐάν τίς ἀγαπήσῃ με, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καίπρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ιωαν. 14,23). Η Υπεραγία Θεοτόκος υπήρξε άχραντος ναός του Σωτήρα και σ’ αυτήν κατοίκησε το Άγιο Πνεύμα και από την αγιότατη μήτρα της έλαβε το ανθρώπινο σώμα ο Υιός του Θεού. Γι’ αυτό ο σωματικός της θάνατος δεν ήταν θάνατος αλλά Κοίμηση, δηλαδή ένα άμεσο πέρασμα από τη Βασιλεία του Θεού εντός της στη Βασιλεία των Ουρανών και την αιώνια ζωή. Το Κοντάκιο της μεγάλης αυτής γιορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μας υπογραμμίζει ότι το σώμα της με τη δύναμη του θεού έγινε άφθαρτο και αναλήφθηκε στους ουρανούς: «Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καί προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα, πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οίκήσας αείπάρθενον».
Μακάρι να σκεφτόμαστε πάντοτε την μακάρια Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και να κατευθύνουν τη ζωή μαςτα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Ὰμήν ἀμήν λέγω ὑμῑν ὃτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αίώνιον, καί είς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῡ θανάτου είς τήν ζωήν» (Ιωαν. 5,24). Με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου και τη φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού να μας αξιώσει ο Θεός να γευθούμε και εμείς οι αμαρτωλοί την ατελεύτητη χαρά της Αιωνίου Ζωής. Αμήν!
Από τη Χρυσούλα Χρ. Μότσιου - Τσανά, Δρ Θεολογίας Α.Π.Θ.
