Σε καμία περίπτωση δεν παριστάνω τον αρμόδιο, ωστόσο όπως στους περισσότερους έχει γίνει αντιληπτό, η χώρα μας βαδίζει σε αχαρτογράφητα νερά με τριψήφιους αριθμούς κρουσμάτων καθημερινά. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτον, πως οι εστίες μόλυνσης ολοένα και αυξάνονται και σύντομα θα είναι ανεξέλεγκτες. Όπως τονίζει ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, Αθανάσιος Εξαδάκτυλος, εάν συνεχιστεί έτσι ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων, δεν αποκλείεται σε λίγες εβδομάδες να καταγράφονται έως και 600 κρούσματα τη μέρα. Νούμερα πρωτοφανή για την ως τώρα πορεία μας με αυτή την πανδημία. Δεύτερον, πως οι θεωρίες περί μίας τεράστιας συνομωσίας η οποία αποτελεί «πείραμα κοινωνικού ελέγχου» είναι παντελώς αβάσιμες, πράγμα το οποίο επιβεβαιώνεται από τη στιγμή που άνθρωποι γνωστοί μας, στον περίγυρό μας βγαίνουν θετικοί στον ιό και μας μεταφέρουν την εμπειρία τους, η οποία μόνο ευχάριστη δεν είναι.
Βρισκόμαστε λοιπόν ένα βήμα πριν το δεύτερο κύμα. Ένα δεύτερο κύμα που μας χτύπησε την πόρτα πρόωρα, ένα δεύτερο κύμα που πληγώνει την εστίαση, τον τουρισμό μας, ανθρώπους που εργάζονται στους τομείς αυτούς, αλλά και την οικονομία μας. Εξίσου σαφώς και χιλιάδες ακόμα εργαζόμενους.
Για τους πολίτες αυτούς συνεπώς, η κυβέρνηση οφείλει να μεριμνήσει ιδιαιτέρως. Και είμαι σίγουρος πως θα το πράξει. Ωστόσο οφείλουν και οι ίδιοι απέναντι στην πολιτεία να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλουν να τηρούν τα μέτρα προστασίας. Τυχαία η αναφορά στις αποστάσεις, όλοι γνωρίζουμε γιατί. Οφείλουν να τηρούν κανόνες υγιεινής. Οφείλουν να δείξουν τον δρόμο στην «άτρωτη» νεολαία. Οφείλουν δηλαδή με τον δικό τους τρόπο να περιορίσουν τη διασπορά.
Αντίστοιχα και οι ίδιοι οι πολίτες. Γιατί ναι, η ευθύνη είναι και προσωπική. Γιατί θα ήταν σώφρον, να ήμασταν πιο προσεκτικοί. Γιατί θα ήταν σώφρον να μην επιτρέπουμε στον κάθε «ψευτοπαλικαρά» να απαρνείται την πραγματικότητα. Γιατί είναι σώφρον να φοράμε μάσκα. Γιατί είναι σώφρον να μην κατηγορούμε την πολιτεία για αμέλεια, όταν αδιαφορούμε για τον διπλανό μας, τον θέτουμε σε κίνδυνο, τον φέρνουμε αντιμέτωπο με μία πιθανή νοσηλεία, ακόμα χειρότερα με μία ΜΕΘ, και ύστερα πετάμε το μπαλάκι στο δημόσιο σύστημα υγείας. Γιατί είναι αναγκαίο σε αυτό το κρίσιμο σημείο να υπακούσουμε στα μέτρα.
Ο επόμενος καιρός θα είναι απρόβλεπτος και δύσκολος. Αξίζει όμως να δώσουμε ξανά αυτόν τον αγώνα. Όλοι μαζί! Και να κερδίσουμε. Γιατί είναι σπουδαίο και όμορφο να σώζουμε ζωές. Είναι ένδειξη παιδείας και πάνω απ’ όλα ανθρωπιάς!
Από τον Κυριαζή Σωτηρίου*
