Μετά την εθνική τραγωδία του 1922, μεσολάβησε μια περίοδος ηρεμίας στις σχέσεις μας με την Τουρκία, μέχρι το 1950. Με μια δική τους προβοκάτσια στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, ακολούθησε το 1955 το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι αναγκάζονται να φύγουν για να γλιτώσουν. Έτσι, σήμερα από 155.000 έμειναν στην Πόλη 2.500- 3.000 χιλιάδες, κυρίως ηλικιωμένοι, ενώ οι εδώ Μουσουλμάνοι της Θράκης, αυξάνονται, πληθύνονται και ευημερούν.
Το 1960 οι Άγγλοι, με τη γνωστή τακτική τους, του «διαίρει και βασίλευε», στο ζήτημα του κυπριακού έβαλαν στο παιχνίδι τους Τούρκους. Οι άρπαγες γείτονές μας, σε μια αναμπουμπούλα και από δικά μας εγκληματικά λάθη, που είναι σε όλους μας γνωστά, εδώ και 46 χρόνια άρπαξαν το 37% της Ελληνικότατης Κύπρου και κάθε στιγμή κινδυνεύει ολόκληρο το νησί, αφού εκεί εδρεύουν 40.000 τουρκικού στρατού.
Από το 1974 και μετά, άνοιξε η όρεξη των καλών γειτόνων μας και κλιμακώνουν συνεχώς τις απαιτήσεις τους:
Κήρυξαν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, αμφισβητώντας την κυριότητα πολλών νησιών μας. Παραβιάζουν σε καθημερινή βάση τον εναέριο χώρο μας και αναγκαζόμαστε να τους αναχαιτίζουμε. Δεν αποδέχονται την υφαλοκρηπίδα των 12 μιλίων των νησιών μας ή την καταργούν τελείως, με βάση την εξωφρενική συμφωνία που υπέγραψαν με τη Λιβύη. Επέβαλαν απαγορευτικό για έρευνες στη θάλασσα του Αιγαίου επί απειλή πολέμου. Επινόησαν το δόγμα Γαλάζια Πατρίδα, όπου ενσωμάτωσαν όλες τις παράνομες διεκδικήσεις τους.
Όλα αυτά, υπό το βλέμμα των εταίρων μας στην Ε.Ε. και των συμμάχων μας στο ΝΑΤΟ, οι οποίοι αιδημόνως σιωπούν, επιβραβεύοντας τη ληστρική τακτική της Τουρκίας. Κάπου – κάπου λένε καμιά κουβέντα ότι έχουμε δίκιο, αλλά στην πράξη τίποτα. Σε κάθε περίπτωση, παίρνουν πληρωμένη απάντηση από την Τουρκία και μάλιστα σε προσβλητικό τόνο, το θέμα σταματάει εκεί και οι Τούρκοι συνεχίζουν τις αυθαιρεσίες τους ανενόχλητοι. Όταν μάλιστα ακούς τον πρόεδρό τους ή άλλους αξιωματούχους να μιλάνε, είναι σαν να τους πνίγει το δίκιο. Μόνο που δεν τους παίρνουν τα δάκρυα. Ο υπερφίαλος πρόεδρός τους, θέλει να αναβιώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία, επιθυμώντας να κυριαρχήσει σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο, και όχι μόνο. Οι Δυτικές Χώρες, δεν βλέπουν ότι στην Τουρκία εκκολάπτεται μία νέα μουσουλμανική χωρά τύπου Ιράν. Του λόγου το αληθές, μαρτυρεί η μετατροπή του Παγκόσμιου Πολιτιστικού Μνημείου της Αγιά-Σοφιάς σε τζάμι. Ευρώπη και Αμερική κλείνουν τα μάτια τους σε ό,τι κι αν κάνει ο Ερντογάν, αλλά μπορεί αργότερα να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο για την ανοχή τους.
Οι Τούρκοι, εφαρμόζοντας την τακτική των κανονιοφόρων, προσπαθούν να μας οδηγήσουν σε διαπραγματεύσεις, έχοντας το πιστόλι στο τραπέζι, ώστε να δεχτούμε όλες τις απαιτήσεις τους. Δηλώνουν ότι θα κάνουν πράξη ό,τι λένε, όπως έκαναν στα σύνορα με τη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ, υπό την ανοχή των Ευρωπαίων, Αμερικανών και Ρώσων. Το ερώτημα, λοιπόν, που τίθεται είναι: Θα κάνουμε πίσω αν επιχειρήσουν έρευνα στα χωρικά μας ύδατα;
Ο πρωθυπουργός μας, έθεσε κόκκινες γραμμές σε κυριαρχικά μας δικαιώματα. Η αποφασιστικότητα που έδειξε στον Έβρο, πρέπει να μας προϊδεάσει ότι εννοεί αυτά που λέει. Ιδού η ώρα της κρίσεως!...
Από πού μπορούμε να περιμένουμε βοήθεια;
Οι Η.Π.Α. μέχρι τώρα ανέχτηκαν όλα τα τερτίπια του Ερντογάν.
Ενεργούν σα να μην ενδιαφέρονται για την Ανατολική Μεσόγειο. Επιπλέον, ο πρόεδρός τους δηλώνει φίλος και θαυμαστής του Ερντογάν. Το ΝΑΤΟ είναι ανύπαρκτο και αποκλείεται να μας συνδράμει.
Οι μόνοι που φωνάζουν κατά των Τούρκων είναι οι Γάλλοι. Πιστεύει όμως κανένας ότι θα έλθουν να πολεμήσουν μαζί μας, αν συγκρουστούμε με τους Τούρκους; Εγώ όχι! Τέλος, οι ομόδοξοί μας Ρώσοι, όχι μόνο δεν θα μας βοηθήσουν, αλλά πολύ θα χαρούν να τσακωθούν δύο χώρες που ανήκουν στο ΝΑΤΟ. Έδειξαν, άλλωστε, τη στάση τους, στο θέμα της Αγιά-Σοφιάς: Δεν είπαν απολύτως τίποτε.
Να το πάρουμε λοιπόν απόφαση. Αν – ο μη γένοιτο – γίνει κάτι με την Τουρκία, θα είμαστε μόνοι μας και θα πρέπει να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις. Και ο θεός βοηθός...
Από τον Σωτήρη Απ. Παπαποστόλου, συνταξιούχο δασοπόνο
