«Το οφείλαμε στην εθνική συνείδηση και την ιστορική μνήμη, είπε ο πρωθυπουργός».
Η παροχή του τιμητικού μηνιαίου επιδόματος αξίας 200 ευρώ είναι η ελάχιστη ανταμοιβή για την προσφορά των Ελλήνων οπλιτών κατά τη διάρκεια της θητείας τους στη Ζώνη Πρόσω.
Και αν η πολιτεία, έστω και αργά, σχεδόν μισό αιώνα μετά, απέδειξε έμπρακτα ότι αναγνωρίζει τους αγώνες και τιμά την προσφορά των οπλιτών που έδωσαν μάχες στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση του έθνους και της πατρίδας, το χρέος, σε μεγάλο βαθμό, παραμένει ανεξόφλητο για τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που έλαβαν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις. Η ανταμοιβή, αν και ιδιαίτερης αξίας, δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα στρατιωτικά μετάλλια και στα ευεργετήματα των αναπήρων πολέμου.
Μόνο θλίψη, λύπη και πικρία προκαλεί το γεγονός ότι οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί αντιμετωπίστηκαν για δεκαετίες, στη μετέπειτα καριέρα τους, ωσάν το 1974 να συμμετείχαν σε άσκηση ρουτίνας.
Στους αξιωματικούς εξ υπαξιωματικών, με την προαγωγή τους σε Ανθυπολοχαγούς, δεν επιδόθηκε ούτε καν το ξίφος που αποτελεί αναπόσπαστο εξάρτημα της στολής και περιβάλλει με ιδιαίτερη τιμή και υπερηφάνεια κάθε αξιωματικό των ΕΔ. Αποτελεί βέβαια πάγια πρακτική, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, να μην επιδίδεται - πολλώ δε μάλλον να απονέμεται - ξίφος στους αξιωματικούς που προέρχονται από την κατηγορία των υπαξιωματικών.
Καταθέτοντας την προσωπική μου μαρτυρία, το 2014 παραβρέθηκα σε εκδήλωση της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού, στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Λάρισας. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο πρόεδρος της Ένωσης, Αντγος ε.α. Παντελής Μαυροδόπουλος, επέδωσε τα ξίφη σε πέντε απόστρατους αξιωματικούς εξ υπαξιωματικών. Η διαδικασία αυτή δεν προβλέπεται από κανένα θεσμικό κείμενο για αποστράτους και ως εκ τούτου δεν συνδέεται με την πολιτεία και τις ΕΔ.
Παρόλ’ αυτά ο επίσημος χαρακτήρας της εκδήλωσης και η θεσμική ιδιότητα του προέδρου της Ένωσης προσέδωσαν το ανάλογο κύρος, αποδίδοντας τη δέουσα τιμή στους παραλαβόντες. Τα ξίφη, δυστυχώς, είχαν αγοραστεί από τους ίδιους αφού η υπηρεσία δεν τους τα χορήγησε κατά τη διάρκεια της καριέρας τους και αυτό από μόνο του αποτελεί μελανή κηλίδα για τις ΕΔ.
Συγκλονιστικό το «παράπονο – πικρία» ενός από τους παραλαβόντες, του Τχη (ΠΖ) Παναγιώτη Παπανικολάου ο οποίος είπε «Αν και είμαι ο μόνος επιζών από τα στελέχη του 4ου Λόχου που πολέμησε στην Κύπρο το 1974, η Πατρίδα δεν μου έδωσε ξίφος, ως όφειλε». Η «αίθουσα πάγωσε». Απογοήτευση, θλίψη, θυμός, οργή. Ένας ανώτατος αξιωματικός είπε, «μα δεν είχαν ένα ξίφος να του δώσουν, ας του έδιναν το δικό μου». Ο πρόεδρος της Ένωσης χαρακτήρισε το γεγονός ως απαράδεκτο.
Πολλοί πλέον είναι οι αξιωματικοί που έλαβαν μέρος, ως υπαξιωματικοί, στον πόλεμο και έφυγαν από τη ζωή με το παράπονο ότι η υπηρεσία δεν τους επίδωσε το ξίφος το οποίο σήμερα θα αποτελούσε οικογενειακό κειμήλιο δόξας, τιμής και υπερηφάνειας.
Σύνηθες το φαινόμενο οι αξιωματικοί εξ υπαξιωματικών, προκειμένου να ανταποκριθούν σε υπηρεσιακές ανάγκες να αγοράζουν το ξίφος ή να το δανείζονται από συναδέλφους. Συνήθης επίσης η πρακτική της μιζέριας, να παραλαμβάνεται το ξίφος, για τους λίγους «τυχερούς», από τους εφοδιασμούς των μονάδων όπως η παραλαβή των αρβυλών. Λιγότεροι ακόμα οι «τυχεροί» που τους απονεμήθηκε έστω και στην ένατη δεκαετία της ζωής τους προφανώς από μεμονωμένες ευαισθησίες της ηγεσίας ή και ενοχές.
K. Πρωθυπουργέ,
Μετά την πρωτοβουλία της κυβέρνησης για την αναγνώριση της προσφοράς των οπλιτών στην πρώτη γραμμή των αγώνων του Έθνους, θα πρέπει η πολιτεία να κάνει κάτι περισσότερο, από τις τυπικές υποχρεώσεις, για τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς που έλαβαν μέρος στον πόλεμο.
Αποτελεί οφειλόμενο χρέος το ξίφος στον Τχη (ΠΖ) Παναγιώτη Παπανικολάου και τους συμπολεμιστές του να επιδοθεί με τις ανάλογες στρατιωτικές τιμές και κάθε επισημότητα στο ανώτερο δυνατό επίπεδο.
Υ.Γ. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το ηθικό του προσωπικού να σταματήσει η απαράδεκτη διακριτική μεταχείριση, μη επίδοσης ξίφους, εις βάρος των αξιωματικών που προέρχονται από την κατηγορία των υπαξιωματικών.
Από τον Κων/νο Λιούτα, Σμηναγό ε.α. MCs in International Studies, Πρόεδρο Αποφοίτων της ΣΤΥΑ/παρ. Λάρισας
