σχολείο.
Όσοι υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν να γίνει το μάθημα στην τάξη κανονικά και ταυτόχρονα να αναμεταδίδεται, δεν έχουν καμία σχέση με τη διδακτική διαδικασία στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο! Το μάθημα στην τάξη γίνεται με ενεργή και διαρκή συμμετοχή του καθηγητή και των μαθητών του και δεν είναι μια παράδοση μαθημάτων σε ακροατήριο ώριμων νέων, όπως κάνει ο καθηγητής Πανεπιστημίου, που «εμπιστεύεται» τους φοιτητές του.
Ο καθηγητής συγχρόνως με τη μετάδοση γνώσεων ενεργεί και ως ηθοποιός για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών του αλλά και ως παιδαγωγός για να περάσει μηνύματα που θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους. Ο καθηγητής τη σημερινή εποχή διαθέτει σε μεγάλο βαθμό ικανότητες ώστε παράλληλα με τη μετάδοση γνώσεων, προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει ηθικές αρχές και αξίες στους μαθητές του και καθημερινά κοπιάζει να διαμορφώσει την προσωπικότητά τους μέσα στο πνεύμα του «παν μέτρον άριστον». Πρέπει, έστω και τώρα, να καταλάβουν ορισμένοι ότι με τη ζωντανή αναμετάδοση του μαθήματος διαταράσσεται και περιορίζεται η διδακτική διαδικασία, αλλά κυρίως η παιδαγωγική ελευθερία. Άλλωστε και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων δεν δίνει το πράσινο φως στην Υπουργική απόφαση και γι' αυτό δεν έχει σταλεί στα σχολεία!
Οπωσδήποτε οι μαθητές που λείπουν από το σχολείο για αρκετό χρονικό διάστημα, πρέπει να διδάσκονται τα μαθήματα που χάνουν.
Προτείνω το Υπουργείο να δημιουργήσει μια πλατφόρμα στο διαδίκτυο, στην οποία θα υπάρχουν όλα τα κεφάλαια των μαθημάτων της διδακτέας ύλης, όλων των τάξεων Γυμνασίου και Λυκείου.
Δυστυχώς το λάθος με τις κάμερες στα σχολεία διορθώθηκε με άλλο τραγικό λάθος! Δόθηκε το δικαίωμα στον μαθητή να λείπει από το σχολείο, χωρίς να υπολογίζονται οι απουσίες. Με μια υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα, χωρίς να προβλέπεται κανένα δικαιολογητικό που να αποδεικνύει ότι στο σπίτι υπάρχει άτομο που ανήκει σε ευπαθή ομάδα, άδειασαν τα σχολεία. Έμεινε μόνο το 20% των μαθητών που έρχεται στο σχολείο, ενώ τις πρώτες ημέρες ερχόταν το 85%.
Το αποτέλεσμα; Τα σχολεία υπολειτουργούν και οι συνέπειες ειδικά στον ευαίσθητο κόσμο των εφήβων μαθητών μας θα είναι τραυματικές, αφού θα έχουν σχεδόν έξι (6) μήνες σε κατάσταση απραξίας. Φανταστείτε τον εαυτό σας, τόσο πολύ χρονικό διάστημα να μην εργάζεται και να βρίσκεται σε μια κατάσταση «nirvana" (νιρβάνα)!
Όσο για το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που κατατέθηκε στη Βουλή προς ψήφιση κινείται πιστεύω προς τη σωστή κατεύθυνση. Θετικές είναι οι περισσότερες αλλαγές στο Γυμνάσιο και το Λύκειο.
Όπως: 1) Σύγχρονα προγράμματα σπουδών, 2) Συγγραφή νέων βιβλίων, 3) Αναβάθμιση της Πληροφορικής, ξένων γλωσσών και κλασικών γραμμάτων, 4) Θεσμοθέτηση κανονισμού λειτουργίας σχολείου, 5) Επαναφορά ποινών, 6)Εισαγωγή μαθήματος θεματικών ενοτήτων (εθελοντισμού, οικολογίας, πρόληψη από εξαρτήσεις ουσιών κ.τ.λ.), 7) Αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων στις εξετάσεις (προαγωγικές κ απολυτήριες), 8) Θεσμός του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης (μαθητών – γονέων – καθηγητών), 9) Επιμόρφωση καθηγητών, 10) Αξιολόγηση εκπαιδευτικής μονάδας, 11) Τράπεζα θεμάτων στο Λύκειο.
Ως αρνητικά στοιχεία θεωρώ: 1) Αναγραφή της διαγωγής στα απολυτήρια, 2) Το ποσοστό 50% των ζητημάτων των εξετάσεων από την τράπεζα θεμάτων καθώς και τη θεσμοθέτησή της από μη καθηγητές Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 3) Συμμετοχή του Δήμου και των Γονέων στη σύνταξη του κανονισμού λειτουργίας του σχολείου, 4) Η μη ρητή δέσμευση της αξιολόγησης της σχολικής για ουσιαστική αναβάθμιση του σχολείου σε υλικοτεχνικές υποδομές, 5) Η μη ύπαρξη κατανομής ωρών διδασκαλίας ανά μάθημα σε Γυμνάσιο και Λύκειο, 6) Η μη ύπαρξη ενός άρθρου που θα αναφέρει ρητά ότι δεν θα υπάρχει αλλαγή στην Παιδεία για 6 χρόνια!
Όσο για την αξιολόγηση των καθηγητών είναι αναγκαία να γίνει. Πρέπει όμως να προηγηθεί η υλοποίηση όλων των παραμέτρων (επιμόρφωση, υλικοτεχνική υποδομή κ.τ.λ.) και φυσικά αργότερα να αξιολογηθούμε αντικειμενικά από εσωτερικούς αξιολογητές. Βασικός στόχος της αξιολόγησης πρέπει να είναι η βελτίωση της διδακτικής ικανότητας του καθηγητή και φυσικά όχι η οικονομική του μείωση ή στασιμότητα.
Τέλος, ο αναγκαίος αρνητισμός των περισσοτέρων παρατάξεων χρόνια τώρα, οδηγεί μόνο στη συνδικαλιστική τους επιβίωση και όχι στην αναβάθμιση της Παιδείας μέσω μιας σύγχρονης εκπαίδευσης.
Από τον Γεώργιο Νταφούλη, φυσικό – ΠΕ04.01, δ/ντή του 2ου Γυμνασίου Φαρσάλων
