Ο Κ. Γκούμας είναι επίμονος γιατί εκτιμά ότι οι συνεχείς παρεμβάσεις (όπως και για τα έργα Αχελώου) θα έχουν αποτέλεσμα. Εγώ δεν είμαι αισιόδοξος και είμαι πεπεισμένος ότι οι επιλογές όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών είναι να μην γίνουν αυτά τα έργα ταμίευσης νερού, ή εάν γίνουν, να κατασκευαστούν και με ιδιωτικά κεφάλαια. (Πριν από μέρες δημοσιεύτηκε η είδηση ότι το φράγμα Χαβρία στη Χαλκιδική θα κατασκευαστεί με ΣΔΙΤ- σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα). Το δεύτερο δεν το ομολογούν και για το πρώτο επικαλούνται δικαιολογίες και μετέρχονται μεθοδεύσεις. Τέτοια μεθόδευση αποτελεί και η προς ανάθεση «μελέτη σκοπιμότητας» της συνέχισης ή «μελέτη κόστους - οφέλους» από την Περιφέρεια Θεσσαλίας για το φράγμα Αγιονερίου. Τη μελέτη αυτή θεωρώ ως το μέσον για να απαλλαγεί η Περιφέρεια από τη συνέχιση του έργου.
Γιατί η συνέχισή του θα σημάνει το τέλος της περιβαλλοντικής ασυδοσίας όσων ρυπαίνουν τον Ελασσονίτη και την οικονομική επιβάρυνσή τους για να τηρούν τη νομοθεσία. Σωστά επισημάνθηκε από τον Κ. Γκούμα ότι τα πρόστιμα που επιβάλλονται δεν πτοούν τους παραβάτες. Οι πολιτικοί παράγοντες που πανηγυρίζουν για την επιβολή τους θέλοντας να αποδείξουν την εφαρμογή των νόμων προστασίας του περιβάλλοντος, ας περιμένουν μέχρι να εισπραχθούν αυτά τα πρόστιμα. Τότε θα διαπιστώσουν εάν εφαρμόστηκαν αυτοί οι νόμοι και εάν υπήρξαν αποτελέσματα.
Έχω την αίσθηση ότι ο όρος «μελέτη κόστους – οφέλους» δεν θα αφορά στο φράγμα και τα συναφή έργα αξιοποίησης του νερού της τεχνητής λίμνης, αλλά στο πολιτικό κόστος και όφελος. Επειδή όσοι ρυπαίνουν στην περιοχή ανάντη του φράγματος, εκούσια και ακούσια, είναι αρκετοί με τις αντίστοιχες ψήφους και θα ήταν σημαντικό το ρίσκο για «πολιτικό κόστος» αν προέκυπτε μία μελέτη υπέρ της συνέχισης του έργου.
Αξίζει να αναφερθεί το αρχικό ενδιαφέρον που έδειξε για το έργο ο Κ. Αγοραστός ως υποψήφιος περιφερειάρχης. («...Η ένταξη των έργων ολοκλήρωσης του φράγματος Αγιονερίου από το πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης 2007-2013 πρέπει να γίνει πράξη το συντομότερο...») («Ε» 29-9-2010), στη συνέχεια όμως ως Περιφερειάρχης κατά τη διαρρεύσασα δεκαετία δεν κατάφερε κάτι.
Είναι επίσης γνωστό ότι ο μελετητής ενός έργου συνήθως δέχεται υποδείξεις και κατευθύνσεις από τον κύριο του έργου για κάποιες επιλογές της μελέτης. Αυτό έγινε και ομολογήθηκε στη σύνταξη του τελευταίου διαχειριστικού σχεδίου της λεκάνης του Πηνειού (Ούτε σταγόνα από τον Αχελώο). Θεωρώ λοιπόν ότι δεν θα ξεκινούσε η διαδικασία της ανάθεσης και εκπόνησης της «μελέτης σκοπιμότητας» του φράγματος Αγιονερίου, εάν δεν ήταν απολύτως σίγουρο ότι η μελέτη θα είναι αρνητική για τη συνέχιση του έργου.
Ίσως σε αυτό να συμβάλλει και ο προϋπολογισμός της μελέτης, τον οποίο θεωρώ χαμηλό και αναντίστοιχο του αντικείμενου της μελέτης.
Για να μην υπάρχουν αυτά τα σκοτεινά σημεία που προανέφερα, θα ήταν σκόπιμο να απαιτηθεί ως συμβατικό στοιχείο για την εκπόνηση της «μελέτης σκοπιμότητας» η υποχρεωτική σύμπραξη σε αυτήν του αρχικού μελετητή του έργου, ο οποίος έχει τις γνώσεις και τα στοιχεία εκείνα που θα βοηθήσουν ουσιαστικά στην επιλογή μεταξύ διαφόρων λύσεων, με σκοπό τη συνέχιση του έργου.
Εάν και ο αρχικός μελετητής διαπιστώσει το ανέφικτο της συνέχισης του έργου, έστω και υπό διαφορετική μορφή, τότε πραγματικά δεν απομένει παρά η με άλλον τρόπο αξιοποίηση των τμημάτων που έχουν κατασκευαστεί. Η καθαίρεση που αναφέρει ο Κ. Γκούμας είναι μία λύση δαπανηρή, θα τραυματίσει το περιβάλλον ανεπανόρθωτα και θα κοστίσει περισσότερο από κάποιες εργασίες αξιοποίησης:
Ο υπερχειλιστής με την ωραία κλίση του θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για πίστα σκέιτμπορντ, με μία κατασκευή για να πέφτουν στα μαλακά εκείνοι που θα εκτοξεύονται ψηλά. Επίσης υπάρχουν δύο σήραγγες (200 και 100 μέτρων μήκους), οι οποίες έχουν σταθερή και χαμηλή θερμοκρασία και μπορούν να αξιοποιηθούν για την αποθήκευση και ωρίμανση τυριών, κρεάτων και κρασιών. Όρεξη να υπάρχει, μαζί με φαντασία και είναι δυνατόν το κουφάρι του φράγματος να αποδώσει οικονομικά.
Από τον Κώστα Μεζάρη,
πολιτικό μηχανικό
