Παρ’ ότι δεν ήταν πειθαρχημένη στην προσωπική της ζωή (...καλῶς εἴπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω• πέντε γάρ ἄνδρας ἔσχες, καί νυνί ὄν ἔχεις οὐκ ἐστί σου ἀνήρ) θαυμάζει, συμμερίζεται βεβαιότητες: «...οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός• ὅταν ἔλθη ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἠμίν πάντα» κι Εκείνος αποκαλύπτεται: «...ἐγώ εἰμί ὁ λαλῶν σοί». Υπόσχεται σε κείνη και στους χωριανούς που πίστεψαν, «ὕδωρ ζῶν’’ που θα σβύσει την δίψα τους για πάντα.
Κοιτά τους παραξενεμένους μαθητές και τους προετοιμάζει: Να, σας λέγω, σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε πέρα στα χωράφια ότι είναι άσπρα, έτοιμα κιόλας για θερισμό (τα έθνη). Η σημαντική αυτή γυναίκα δεν Τον απογοήτευσε. Η Ισαπόστολος Φωτεινή κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Καρθαγένη (Αφρική). Υπέστησαν βασανιστήρια και μαρτύρησαν επί Νέρωνα, κείνη, τα παιδιά της Ιωσής, Βίκτωρ και οι αδελφές της.
Πώς γίνεται οι τότε κοινωνίες να διψούν και οι σημερινές όχι; Είναι κορεσμένες; Από τι;
Η αυριανή Κυριακή είναι αφιερωμένη στον τυφλό. Πόσοι τυφλοί θ’ ανταποκρίνονταν σήμερα, στην παρότρυνση ενός αγνώστου να νίψουν, πηλό πού ’βαλε στην κόγχες τους; Πόσοι θα τον υπεράσπιζαν - γιατί ...έγινε Σάββατο - ενώπιον των Φαρισαίων; «Εν οἶδα, ὅτι τυφλός ὧν, ἄρτι βλέπω». Πόση δύναμη κρύβει απέναντι στη μοχθηρία τους; : «...είπα, μα δεν ακούσατε, τί θέλετε πάλι; μήπως να γίνετε μαθητές του’’; αδιαφορώντας αν κάναν εκείνον ή τους γονείς του αποσυναγώγους! « ...Ἤκουσεν ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐξέβαλον αὐτόν, καί εἶπεν αὐτῶ• πιστεύεις εἰς τόν υἱόν τοῦ Θεοῦ;
Εκεῖνος ἀπεκρίθη: τίς ἐστι, Κύριε, ἴνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;
Εἶπε δέ αὐτῶ ὁ Ἰησοῦς. Εώρακας αὐτόν καί ὁ λαλῶν μετά σου ἐκεῖνος ἐστίν.
Ο δέ ἔφη• πιστεύω, Κύριε• καί προσεκύνησεν αὐτῶ». Αυτή είναι Πίστη, μεγαλειώδης Πίστη! Άλλη παράμετρος είναι, η εσωτερική τύφλωση, προνόμιο των ημερών μας! Είδαμε προηγουμένως ένα ρεσιταλ πίστης, γιατί ο ιαθείς εσωτερικά δεν ήταν τυφλός!
Κι απ’ το «φως του κόσμου» στις σκοτεινές μέρες, του κορονοϊού όπου μ’ όλες τις μεγεθύνσεις και υπερβολές καλούμαστε όλοι να κάνουμε ταμείο, να συνάγει έκαστος τα δικά του συμπεράσματα.
Προσωπικά, δεν διαφέρω και πολύ στην προ και κατά την περίοδο του ιού εποχή. Θα ’μαι λακωνικός, θα προσπαθήσω μες απ’ τη ματιά της 7ης τέχνης να εξάγω ασφαλή συμπεράσματα. Το Netflix αυτό τον καιρό αύξησε κατά 16 εκατομμύρια τους συνδρομητές του. Ανάμεσα σ’ αυτούς κι εγώ. Η σχέση με τον κινηματογράφο ήταν κακή, λόγω μυθοπλασίας. Μ’ ενδιαφέρουν μόνο πραγματικά γεγονότα.
Τον Μάρτη καταβροχθίζοντας πολύ υλικό, τ’ανοικτά μάτια μου, άνοιξαν καλύτερα! Απ’ το «μ.χ. το Βασίλειο και η αυτοκρατορία» τη γνώριμη εξάπλωση της ρωμαλαίας χριστιανοσύνης στην «Οθωμανική αυτοκρατορία». Η δυναμική τους ο εκφυλισμός των Ρωμιών, η πολιορκία και η πτώση της Πόλης. Στη μεσαιωνική και σύγχρονη Ισπανία («Παναγιά της θάλασσας» -»τ’ ατέλειωτο χαντάκι»).
Στην «Ιστορία της ελεύθερης Κούβας», (μόλις 17 έως 800 του Κάστρο «έριξαν» τον Μπατίστα) στα εγκληματικά λάθη των «τελευταίων τσάρων», στον οξυδερκέστατο πλην όμως θύμα του Στάλιν «Τρότσκι», στον «δρόμο του μαρτυρίου» εμφύλιος).
Απ’ το «Σαράγεβο» μαθαίνεις όσα μας έκρυψαν στα σχολειά. Το πόρισμα του δικαστή που γυρεύει την αλήθεια για τη δολοφονία Φερδινάνδου βλέπει Αυστριακούς κι όχι Σέρβους εθνικιστές. Απ’ τον 1ο πόλεμο στους ναζί. Πολλά έργα, κόλαφος για κείνων τα εγκλήματα αλλά και για τα σημερινά «σταγονίδια».
Στην «πιο σκοτεινή ώρα», ένα αουτσάιντερ (Τσώρτσιλ) παίρνει την ηγεσία και σώζει τη Δύση, ενώ οι πολυθεματικές επιχειρήσεις της μοσάντ κι άλλων πρακτόρων άλλων δυνάμεων, μ’ ελάχιστο κόστος κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» ως σήμερα.
Επίσης, Ανατολικό Τιμόρ, Καμπότζη, Βιετνάμ (4.5 εκατ. οι νεκροί του βρώμικου πολέμου), Ιράν, Ιράκ, Συρία, Παλαιστίνη, Ρουάντα, Κονγκό, λοιπή Αφρική, Λατινική Αμερική, δείχνουν την απληστία, τα εγκλήματα, κρατών - εταιρειών αλλά και τη θέληση των ανθρώπων να παλέψουν γι’ αξιοπρέπεια, ελευθερία!
Στο «χαλιφάτο» με «υποβοήθηση» του Ισλάμ ξεπροβάλλουν νέες φρικαλεότητες.
Στο «μεγάλο χακάρισμα». Αποθήκες δεδομένων συνδράμουν σε μπρέξιτ - εκλογή Τραμπ.
Στα γρανάζια της εξουσίας μετά τον «Μπόμπι Κένεντυ» ξεχωρίζει μόνον ένας: «Ελ πεπε» (συνέντευξη στον Κουστουρίτσα)• Ο Χοσέ Μουχίκα μετά από «κατάσταση πολιορκίας» (Γαβρά) και «Μια 12χρονη νύχτα» βασανιστηρίων γίνεται πρόεδρος της Ουρουγουάης, υπέρ των αδυνάτων.
Μέχρι να κλείσουν τα μάτια μου θα θυμάμαι: τις «κόρες του πεπρωμένου». Σάντι Μπάβαν, σχολειό στην Ινδία, που πάσχιζε δωρεάν, να χτίσει νοοτροπίες μακριά από μιζέρια - κάστες.
Τη «Μιλάντα» Χαράκοβα, (αντιστέκεται στους ναζί, εκτελείται από... συντρόφους, Τσεχοσλαβακία) και τα «18 δώρα’’! Πάσχουσα από καρκίνο προλαβαίνει να γεννήσει την κόρη αλλά και να ετοιμάσει δώρα γενεθλίων μέχρι την ενηλικίωσή της! Συγκίνηση, κλάμα και πρόκληση για μας. Μισό δώρο μπορούμε να κάνουμε στους πολίτες του αύριο;
Αντιός αμίγκος
