το αναγκαίο του πράγματος και εναγώνια παρακολούθηση των εξελίξεων της διασποράς του φονικού ιού. Τώρα τον Μάιο έχουμε την πρώτη δεσμίδα άρσης κάποιων απαγορεύσεων. Αχνοφαίνεται μερική αποκατάσταση της τραυματισμένης μας ζωής. Και μια Πρωτομαγιά διαφορετική δίχως τις πολύβουες δυναμικές πορείες και με απαγορευτικό να επισκεφθούμε εθιμοτυπικά την ύπαιθρο χώρα.
Στο μέτωπο της πανδημίας και στη δική μας «εμπόλεμη ζώνη» οι μαχητές πολλοί. Την πρώτη γραμμή καταλαμβάνουν όσοι δοκιμάζονται από τον ιό και κυρίως όσοι παλεύουν με τον θάνατο ενώπιος ενωπίω. Ασπίδα τους η δύναμη και η δίψα για ζωή. Συμπολεμιστές τους το μάχιμο υγειονομικό προσωπικό. Η αποτελεσματική συνεργασία επιστημόνων και υπεύθυνης πολιτικής ηγεσίας φαίνεται να περιστέλλει την επίθεση του εχθρού και να εδραιώνει την πίστη στις δυνατότητες του ανθρώπου. Κυρίαρχο μήνυμα απλό και κατανοητό «...να μαχόμαστε για τη ζωή κόντρα στον θάνατο». Ιστορικά τέτοιου είδους κίνδυνοι επανακαθορίζουν το νόημα της ζωής και το απαλλάσσουν συνήθως από περιττούς εφήμερους προσανατολισμούς. Ο άνθρωπος ορθολογικοποιείται -έστω παροδικά- και επανέρχεται σε χαμηλές πτήσεις ζωής δίχως επάρσεις, εγωισμούς και μεγαλοϊδεατισμούς.
Η νεολαία μας καταλαβαίνει πως πρότυπα και ήρωες δεν είναι οι «celebrities» που προβάλλει ηλίθια το μιντιακό σύστημα. Νιώθει τι σημαίνει απώλεια, αλλάζει κοσμοθεωρία και ωριμάζει απότομα. Ευχόμαστε και η παγκόσμια οικονομία να βρει άξιους μαχητές και οι ανά τον κόσμο ιθύνοντες και επαΐοντες να αποδειχθούν ωφέλιμοι στα οικονομικά μας πράγματα.
Γενικά ο καθένας μας μπορεί να είναι μαχητής στη ζωή ενάντια στις δικές του αντιξοότητες και έγνοιες του. Αρκεί να μην γονατίζει και σκύβει το κεφάλι. Μάχομαι δεν σημαίνει πάντοτε νικάω. Σημαίνει πως αγωνίζομαι, αντιτάσσομαι σθεναρώς στην αδικία, στην ανισότητα, στην αναξιοπρέπεια. Αντιμετωπίζω τη ζωή κατάματα. Κάποιες μάχες θα χαθούν, αλλά με αντοχή, επιμονή και σύνεση η ζωή σιγά-σιγά κερδίζεται. Στην Ιθάκη θα φτάσουμε με γεμάτες τις αποσκευές από εμπειρία. Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας Φιόντορ Ντοστογιέφσκι γράφει πως «η ζωή φαντάζει σαν αίνιγμα» με τις τόσες εκπλήξεις και προκλήσεις που μας επιφυλάσσει ατέρμονα.
Η ζωή -σχεδόν νομοτελειακά- στον κάθε άνθρωπο θέτει διαφορετικά ερωτήματα. Το ζήτημα είναι να ανακαλύψουμε τις απαντήσεις και να μην τις αντιγράψουμε. Η αναζήτησή τους, όσο επώδυνη και αν είναι, τον αφυπνίζει και τον κάνει πιο συνετό. Ο Πλάτων προτρέπει τον άνθρωπο, όταν κυκλώνεται από σκληρές αδυσώπητες συνθήκες ζωής να βγάζει τον ψύχραιμο εαυτό του δηλαδή θέλει το λογιστικό (ο νους) να εποπτεύει τα άλλα δύο μέρη της ψυχής το θυμικό (συναισθήματα) και το επιθυμητικό (επιθυμίες).
Το μεγάλο, λοιπόν, ζητούμενο είναι μέσα από τις δυσκολίες της όποιας κατάστασης να γεννιούνται αγωνιστές αλλά συνάμα και προσγειωμένοι άνθρωποι. Όχι υποταγμένοι. Να μαχόμαστε -κυρίως τα νέα παιδιά- για όνειρα, ανθρώπους, αξίες, ιδέες και ας μην νικούμε πάντοτε. Εξάλλου οι ήττες γίνονται οι φωτεινοί σηματοδότες για τον δρόμο της νίκης. Και καλά θα είναι στη ζωή μας να μας γίνει πίστη αυτό που πίστευε ο Γερμανός φιλόσοφος Φρίντριχ Νίτσε πως «ό,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο δυνατούς».
*Από τον Αθανάσιο Β. Ραούλη
*Ο Αθανάσιος Ραούλης είναι εκπαιδευτικός, οικονομολόγος, τ. περιφερειακός δ/ντής Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Θεσσαλίας
