Οι πολιτικοί σε κρίση

Από τον Κώστα Βαϊούλη
καθηγητή, επικεφαλής της «Λαρισαίων Κοινόν», δημοτικό σύμβουλο

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προσπάθησε διά του πρωθυπουργού να επιδείξει αποφασιστικότητα, τόλμη και προνοητικότητα αποφασίζοντας γενικό lockdown, με μερικές εξαιρέσεις. Κατά γενική εκτίμηση, τα μέτρα αυτά έχουν τύχει πολύ μεγάλης

αποδοχής από τον αποσβολωμένο και τρομοκρατημένο πληθυσμό, αλλά αυτό είναι και πρόσκαιρο και εύκολα αντιστρέψιμο.
Οι συνέπειες της υπερβολικής και ενίοτε αδικαιολόγητης αντίδρασης -ιδίως στο θέμα των εκκλησιών- ήδη διαφαίνονται τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικονομία.
Οι περιπτώσεις των παλινδρομήσεων της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας σε αποφάσεις που αφορούν σε δεκάδες χιλιάδες μαθητές και στις οικογένειές τους, καταδεικνύουν την ψυχρή «τεχνοκρατική» προσέγγιση που δεν υπολογίζει αγωνίες, ελπίδες και ψυχολογική πίεση εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών και των οικογενειών τους.
Αναφορικά με τους ανεκδιήγητους χειρισμούς του Υπουργείου Εργασίας στο θέμα των voucher, κατάφεραν να προκαλέσουν οριζόντιο ρήγμα σε σημαντικό κομμάτι που κατά τεκμήριο αποτελούσαν προνομιακό πεδίο ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, και να σημειώσει ανεπανάληπτο αυτογκόλ χωρίς αντίπαλο. Μοναδικό φαινόμενο στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά.
«Αν θέλεις να κάνεις κάτι απολύτως ηλίθιο, τουλάχιστον μην το κάνεις με ηλίθιο τρόπο».
Ο δε υπουργός Οικονομικών προσπάθησε με εξωτερικό δανεισμό να βρει χρήμα, αλλά σε κάθε εμφάνισή του η εικόνα του σώματος, μαρτυρεί τον φόβο που τον διακατέχει μπροστά στην επερχόμενη σημαντικότατη ύφεση.
Ο -κατά τα άλλα λαλίστατος- κ. Γεωργιάδης, μετά τις αποστομωτικές δηλώσεις του «και να σας δώσουμε 5.000€ πού θα τα ξοδέψετε;» που προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης αλλά και ανείπωτο ενθουσιασμό στα αλαλάζοντα πλήθη, καλείται να απαντήσει σε ορισμένα σημαντικά ζητήματα που αφορούν στα του οίκου του: π.χ. γιατί υπάρχει τεράστια αδράνεια από το υπουργείο του στη χρηματοδότηση εγκεκριμένων επιχειρηματικών προτάσεων στον αναπτυξιακό νόμο-εργαλείο και κλειδί πραγματικής ανάπτυξης;
Ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο στην κρίση στον Έβρο όσο και στην κρίση του κορονοϊού απείχε με εκκωφαντική σιωπή. Με την ενεργοποίηση κάποιων αντανακλαστικών πολιτικής επιβίωσης, προσπάθησε να εκμεταλλευτεί το θέμα των voucher, με επικοινωνιακή ομοβροντία, αλλά μέχρις εκεί. Διαφαίνεται η έντονη και συχνά τραυματική εσωστρέφεια, η εσωκομματική αμφισβήτηση και αποδυνάμωση του κ. Τσίπρα και η έλλειψη πολιτικής βουλήσεως για τη μετάλλαξή του σε ένα σύγχρονο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Φαίνεται ότι αυτή η διαδικασία αργεί και οι ωδίνες είναι πολλές.
Το ΚΙΝΑΛ πολιτικά ταλαιπωρημένο και αποδυναμωμένο, προσπαθεί, όπως κάποιοι ηθοποιοί με μικρό ρόλο, να κλέψει κάποια ατάκα για να εισπράξει και αυτό ένα μερίδιο από το χειροκρότημα του κοινού.
Το ΚΚΕ μετά την πρόκληση αρνητικών αντιδράσεων με δηλώσεις «δεν δίνουμε τον μισθό μας σε δράσεις της αστικής τάξης»(!) επέστρεψε στη δοκιμασμένη και γνωστή μαξιμαλιστική του προσέγγιση: «Διορίστε τους πάντες παντού».
To «Μέρα25» αφού τακτοποίησε τις ηχογραφήσεις από το Εurogroup σε συλλογή mp3, ο Γιάνης Βαρουφάκης βρίσκει χρόνο και διάθεση να παίξει τον ρόλο του “επαναστάτη χωρίς αιτία” μπροστά σε εμβρόντητους άκοντες θεατές λιμενικούς της Αίγινας.
H «Ελληνική Λύση» συνέχισε την επικοινωνιακή τακτική του one-man show, όμως είναι εμφανέστατη η έλλειψη ηγετικής ομάδας που θα συνεπικουρείται από ικανό στελεχιακό δυναμικό και θα παράξει σύγχρονο και χρήσιμο πολιτικό λόγο με πρωτοβουλίες που θα έχουν διείσδυση σε ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού, πέραν του «συνήθους» ακροατηρίου της.
Οι συμπεριφορές του πολιτικού μας προσωπικού απογοητεύουν και προβληματίζουν. Απίσχναση του εισοδήματος, παρατεταμένη οικονομική αβεβαιότητα και έλλειψη ορίζοντα μαζί με την ψυχολογική κόπωση προμηνύουν ένα χειμώνα αντικειμενικά πολύ δύσκολο. Χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε όλους τους τομείς της οικονομίας, βρίσκονται μπροστά στο φάσμα του οριστικού κλεισίματος με συνέπεια τόσο τη δραματική αύξηση της ανεργίας όσο και την κατάρρευση των εσόδων του προϋπολογισμού. Δεκάδες δήμοι αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και τους μισθούς του επόμενου μήνα εξαιτίας της μηδενικής εισπραξιμότητας. Η ζοφερή αυτή προοπτική σε συνδυασμό με την πιθανότητα δευτέρου κύματος του ιού δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Ο ελληνικός λαός αντιμετωπίζεται -στο σύνολό του- ως ένα κακομαθημένο παιδί που του επισείουν την απειλή του «μπαμπούλα» και του τάζουν χαρτζιλίκι-επιδόματα. Οι συμπεριφορές αυτές προκαλούν θυμό και αγανάκτηση.
Αυτό που συσσωρεύεται ως ατομικός θυμός θα μετατραπεί σε συλλογική ανοργάνωτη αντίδραση που με τη σειρά της θα προκαλέσει αλυσιδωτές και απρόβλεπτες συνέπειες. Γι’ αυτό το ενδεχόμενο έχει πέσει στο τραπέζι το σενάριο των πρόωρων εκλογών. Δεν έχει αποκλειστεί, αλλά έχει επιλεγεί η τακτική του «βλέποντας και κάνοντας». Το πολιτικό κεφάλαιο που αναμφισβήτητα έχει συσσωρεύσει η Ν.Δ μπορεί να εξαϋλωθεί και σύντομα και «εκδικητικά». Η αντιμετώπιση μίας τέτοιου μεγέθους Εθνικής κρίσης, απαιτεί Εθνική Στρατηγική και ανιδιοτελή κοινή συνεισφορά όλων των πολιτικών δυνάμεων. Απαιτείται σοβαρός σχεδιασμός με συνοδεία αντίστοιχων γενναίων οικονομικών μέτρων που θα στοχεύουν στην πραγματική ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και της παραγωγικότητας με την ταυτόχρονη ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.
Δεν υπάρχει χώρος για μικροπολιτική ή για μικροτακτικισμούς. Μέχρι στιγμής το πολιτικό προσωπικό εμφανίζεται πολύ κατώτερο των περιστάσεων και δεν διαφαίνεται κάποια πρόθεση για οικουμενική συνεργασία ούτε αντίστοιχος σχεδιασμός, γιατί –δυστυχώς- στους υπολογισμούς τους τα κομματικά επιτελεία φαίνεται ότι ξεχνούν πως οι άνθρωποι δεν είναι ψυχροί λογιστικοί αριθμοί.
Όταν έλθει όμως η ώρα, που το παρόν πολιτικό προσωπικό θα τους ζητήσει –ευκαιριακά- τη στήριξή τους, αυτοί οι άνθρωποι, ζωντανοί και έμψυχοι και όχι οι ψυχροί αριθμοί θα τους απαντήσουν: Μενέ, Θέκελ, Φαρές. «Εμετρήθης, εζυγίσθης και εκρίθης ελλιποβαρής» (Δανιήλ ε,25).