εξασφαλισμένοι. Η εξασφάλιση γινόταν με τη σύνταξη του προικοσυμφώνου, το οποίο στα χωριά ήταν ένα απλό χαρτί στο οποίο καταγραφόταν η δωρεά του πατέρα στην κόρη και στο οποίο υπέγραφαν 2-3 γνωστοί τους, ως μάρτυρες. Πολλά τέτοια χειρόγραφα δημοσιεύθηκαν στους τόμους του "Θεσσαλικού Ημερολογίου". Στην έδρα των Επισκοπών και των Μητροπόλεων οι πράξεις κοινωνικού ενδιαφέροντος (προικοσύμφωνα, διαζύγια, διαθήκες κ.ά.) καταχωρίζονταν στους κώδικες. Η Μητρόπολη της Λάρισας είχε τον δικό της κώδικα, στον οποίο, εκτός από τα υπομνήματα εκλογής των επισκόπων, των οποίων οι επαρχίες ανήκαν στη Μητρόπολή μας, περιλαμβάνει και μεγάλο αριθμό πράξεων κοινωνικού ενδιαφέροντος. Ανάμεσά τους και το προικοσύμφωνο του 1767, το οποίο είναι καταχωρισμένο στο φ. 88β του κώδικα και θα παρουσιάσω στο άρθρο που ακολουθεί. Το προικοσύμφωνο αυτό έχει κάποια ιδιαιτερότητα, διότι δεν υπάρχει πατέρας που προσφέρει την προίκα στον μέλλοντα γαμπρό του, αλλά η γυναίκα και ο μέλλων σύζυγός της. Πρόκειται για την Αικατερίνη, κόρη του Λαρισαίου χρυσοχόου χατζη-Αλεξίου, η οποία προβαίνει σε δεύτερο γάμο, χωρίς να δηλώνεται αν είναι χήρα ή διαζευγμένη. Ο γαμπρός είναι ο επίσης χρυσοχόος Παναγιώτης Μιχαήλ, κάτοικος και αυτός του Μέγα μαχαλά, δηλαδή της συνοικίας του Αγίου Αχιλλίου, γόνος και αυτός μιας αστικής οικογένειας του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα. Η Αικατερίνη φέρνει μαζί της την προίκα που είχε δώσει στον πρώτο άνδρα της και την προγαμιαία δωρεά του πρώτου συζύγου της. Ως κόρη χρυσοχόου είναι ευκατάστατη. Μεταξύ των προικιών της, εκτός από τα 776 γρόσια μετρητά και μικρή ακίνητη περιουσία, περιλαμβάνονται αρκετά χρυσά και μαργαριταρένια στολίδια. Πολλά από αυτά δεν είναι γνωστά σήμερα, διότι τα ονόματά τους έχουν λησμονηθεί. Στα οικιακά της αντικείμενα περιλαμβάνονται από 1 ταβάς, τηγάνι, καζάνι, σεντούκι, λεγενόμπρικο, σαγάνι, κιλίμι, κετζές (είδος τάπητος), σουραγί (γυάλινη φιάλη με ψηλό λαιμό), φορτζέρι (κασέλα), κανί ρακίου (μικρό δοχείο). Επιπλέον είχε 4 σινιά, 3 γιάμπολες (φλοκάτες), 3 μιντέρια (χαμηλοί καναπέδες), 3 μινέρια με μακάτια (με λευκό επίστρωμα), 15 τεντζερέδια (κατσαρόλες) και 30 απλάδες (πιατέλες, δίσκοι κεράσματος). Εντυπωσιακά είναι τα στολίδια της: 2 καφάσια (δικτυωτό πλέγμα) με 43 συνολικά βενετικά φλωριά, 3 μανκούρια (άγνωστο είδος) με 51 συνολικά βενετικά φλωριά, 1 ζεύγος κανακλίκια (άγνωστο είδος) με 20 βενετικά φλωριά, 3 ζεύγη χρυσά σκουλαρίκια, 2 χρυσά δαχτυλίδια, 2 χρυσά μπελετζίκια (βραχιόλια), 1 χρυσό στεφάνι, 12 μαργαριτάρια, 1 μαργαριταρένιο τεπελίκι (λοφίο, κόσμημα της κεφαλής), 1 ζωνάρι τζοβαϊρένιο (με πολύτιμους λίθους) και άλλα 2 ασημένια, 2 φέσια συρματερά (με χρυσοκλωστές). Τέλος, είχε αρκετά φορέματα, 2 προσκέφαλα, 3 παπλώματα και 20 στρώματα. Όπως γίνεται αντιληπτό, η νύφη ήταν πολύφερνη και γι’ αυτό την προτίμησε ο Παναγιώτης Μιχαήλ, και ας ήταν σε δεύτερο γάμο αυτή κι εκείνος σε πρώτο.
Από τον Κώστα Σπανό, εκδότη του «Θεσσαλικού Ημερολογίου»
