Πλησιάζοντας το ψυγείο για να πάρω ένα γάλα παρέμεινα σε απόσταση 2 μέτρων περίπου από αυτό, διότι εκείνη τη στιγμή μία κυρία προηγείτο και ήταν ακριβώς μπροστά από το συγκεκριμένο ψυγείο. Επέλεγε γάλατα και τα έβαζε στο καλάθι της. Φορούσε μάσκα όπως και οι περισσότεροι που ήταν μέσα στο κατάστημα.
Επειδή καθυστερούσε μπροστά στο ψυγείο, προβληματίστηκα και κοίταξα να δω τι κάνει. Αφού τα έπαιρνε στα χέρια της, διάβαζε τα χαρακτηριστικά τους και μετά τα έβαζε στο καλάθι της. Κάποια, προφανώς με περισσότερα λιπαρά.... δεν της άρεσαν και αφού τα διάβαζε τα έβαζε πίσω στη θέση τους. Τη μάσκα καλά έκανε και τη φορούσε (για να μη μεταδώσει τον ιό σε περίπτωση που ήταν φορέας) τα γάντια όμως τι τα ήθελε και τα φορούσε. Προφανώς αυτή είχε την ψευδαίσθηση ότι τα γάντια την προστατεύουν από τον κορονοϊό. Αυτά όμως έγιναν αιτία να γίνουμε θεατές ενός υψίφωνου καβγά αφού μία άλλη κυρία, η οποία την είδε ότι άγγιζε με τα γάντια της τα αντικείμενα που ήταν στα ράφια, παραμέρισε την ευγένειά της, και με το δίκιο της, και ανάγκασε τη γαντοφορούσα να πάει γρήγορα στο ταμείο, να πληρώσει και να φύγει για το σπίτι της.
Φυσικά αποχώρησα και εγώ χωρίς να ψωνίσω ούτε ένα πράγμα, αφού δεν γνώριζα ποια από τα τρόφιμα του καταστήματος τα είχε αγγίξει η κυρία με τα “μολυσμένα γάντια”. Μην απορείτε γιατί τα θεώρησα “μολυσμένα γάντια”. Κανείς μας δεν μπορούσε να μαντέψει τι είχε αγγίξει με αυτά η απρόσεχτη κυρία πριν έρθει στο κατάστημα.
Σαν να μην έφτανε αυτό, πλησιάζοντας στην είσοδο της πολυκατοικίας βλέπω έναν από τους κατοίκους της πολυκατοικίας να φορά και αυτός γάντια, να ανοίγει με το κλειδί του την είσοδο, να πιάνει τις χειρολαβές της εξώπορτας και του ασανσέρ με τα πιθανά “μολυσμένα γάντια” και να ανεβαίνει στο διαμέρισμά του αδιάφορος και με την ψευδαίσθηση και αυτός ότι τα γάντια τον προστατεύουν. Σίγουρα πάτησε και το κουμπί του ασανσέρ με τα μολυσμένα γάντια.
Τελικά κατάφερα και έφτασα στο σπίτι μου έντονα προβληματισμένος.
Αυτά όλα μου θύμισαν περίπου παρόμοια κατάσταση με γεγονότα των πρώτων χρόνων της εποχής του AIDS.
Απόγευμα στο χειρουργείο.. Μαζί με τον εφημερεύοντα ειδικευόμενο του τμήματός μας, πήγαμε στο γραφείο της προϊσταμένης του χειρουργείου για να φροντίσουμε για την επιτάχυνση των διαδικασιών για την εγχείρηση του παιδιού. Εκεί περιμέναμε να ετοιμαστεί η χειρουργική αίθουσα όπου ένας συνάδελφος άλλου τμήματος μόλις είχε τελειώσει μία εγχείρηση.
Μετά από 10 λεπτά η υπεύθυνη νοσηλεύτρια μας ενημέρωσε “έτοιμη η αίθουσα”.
Το τηλέφωνο του γραφείου της προϊσταμένης του χειρουργείου είναι μπροστά μου. Η χειρονομία μου, για να πάρω το ακουστικό του τηλεφώνου προκειμένου να ενημερώσω άμεσα τον τραυματιοφορέα για τη μεταφορά του παιδιού από το τμήμα προς το χειρουργείο, διακόπηκε απότομα πριν το ακουμπήσω.
Πριν προλάβω να μιλήσω, είδε τη διακοπή της κίνησης μου η υπεύθυνη νοσηλεύτρια (η οποία ήταν μία από τις άριστες νοσηλεύτριες του Νοσοκομείου μας) και με απολογητικό ύφος με εκπλήσσει με τη διακριτική ενημερωτική της φράση.
“Με συγχωρείτε κύριε, δεν προλάβαμε να το καθαρίσουμε, ξέρετε ο κύριος Χ μερικές φορές μετά από μία επέμβαση ξεχνά να βγάλει τα γάντια”.
Δεν ήταν οφθαλμαπάτη. Το ακουστικό του τηλεφώνου είχε πριν από λίγα λεπτά χρησιμοποιηθεί από χέρια που φορούσαν ματωμένα γάντια.
Παρ’ όλο τον θυμό μου και προκειμένου να μη καθυστερήσει η ειδοποίηση του τραυματιοφορέα πήγα αμέσως στο απέναντι γραφείο ιατρών του χειρουργείου όπου υπήρχε άλλη τηλεφωνική συσκευή. Αλίμονο! η συσκευή αυτή είχε πιο ανοικτό χρώμα (ανοικτό γκρί). Το αίμα πάνω σ’ αυτό έδινε την εντύπωση ότι ήταν πυκνότερο.
Με βιαστικά βήματα πήγα προς το τμήμα. Ο τραυματιοφορέας μετέφερε αμέσως το παιδί προς το χειρουργείο όπου και το χειρουργήσαμε.
Την άλλη μέρα ενημερώσαμε την τότε Διοίκηση του Νοσοκομείου για το συμβάν. Την ενημερώσαμε ότι δεν ήταν μόνο τα πόμολα στις πόρτες των νοσηλευτικών αιθουσών, στις πόρτες των ασανσέρ κλπ που ρυπαίνονταν με αίματα (από τους βιαστικούς τραυματιοφορείς όταν αυτοί μετέφεραν βαριά τραυματισμένους και τρέχαν να προλάβουν) αλλά και τα υπηρεσιακά τηλέφωνα και άλλα αντικείμενα του Νοσοκομείου. Ρυπαίνονταν από αυτούς που είχαν την ψευδαίσθηση ότι φορώντας τα γάντια μπορούν να αγγίζουν ό,τι θέλουν χωρίς αυτοί να κινδυνεύουν.
Αυτή με τη σειρά της εκτέλεσε διακριτικά το καθήκον της. Δόθηκαν οδηγίες όπως μετά από κάθε επαφή των χεριών σε πιθανά μολυσμένα αντικείμενα να γίνεται άμεση αλλαγή των γαντιών και η αφαίρεση τους να γίνεται με συγκεκριμένο ασφαλή τρόπο.
Από τον Ανδρέα Μάρκου, παιδοχειρουργό
