Είχα επαινέσει τις πρόσφατες βελτιώσεις ως προς τον νυχτερινό φωτισμό του, που είναι πολύ σημαντικός λειτουργικά και αισθητικά. Περπατώντας προς το στάδιο προσπέρασα τον μουσειακό χώρο αφιερωμένο στην αντίσταση. Ο χώρος αυτός, όπως και το Ιπποκράτειο μικρό μουσείο με το άγαλμα του Ιπποκράτη είναι μονίμως κλειστά. Επομένως άχρηστα. Διερωτώμαι για τους εμπνευστές αυτών των κατασκευών, που δεν αρκέστηκαν στα μνημεία, αλλά προσέθεσαν μεγάλους, δυσλειτουργικούς (λόγω κόστους και μη επισκεψιμότητας) και τελικά άχρηστους χώρους. Επί πλέον και ειδικά για την τεράστια κατασκευή του πάρκου, δεν είναι και υπόδειγμα αισθητικής, ενώ έχει καταλάβει και μεγάλο τμήμα των κήπων. Απομένει πάντως για αναβάθμιση ο σημερινός χώρος στάθμευσης, που ελπίζω να μην πλακοτσιμεντοστρωθεί. Κανένα πλέον σύγχρονο πάρκο ή κήπος δεν έχει τσιμέντο η πλάκες στους πεζοδρόμους για περιβαλλοντολογικούς λόγους. Το νερό δεν πρέπει να δημιουργεί πλημμυρικά φαινόμενα (όσο είναι δυνατό)με τελικό προορισμό τη... θάλασσα, αλλά να αναζωογονεί τους χώρους πτώσης, και να εμπλουτίζει τον υπόγειο υδροφορέα σε όσο το δυνατό μεγαλύτερες εκτάσεις γης. Κυρίως σε χώρους αναψυχής, αλλά και σε υπαίθριους χώρους στάθμευσης που διεθνώς επιστρώνονται με οικολογικά υλικά. Νομίζω, πως αυτό έχει κατανοηθεί από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Δήμου, που σωστά δεν πρόσθεσαν τσιμέντο σε κοινόχρηστους χώρους, που έτυχε να δώ τα τελευταία χρόνια.
Μεγάλες ανατροπές με λειτουργικές και αισθητικές παρεμβάσεις αλλά και θετικό πρόσημο υπήρξαν τα τελευταία χρόνια στο οδικό δίκτυο. Το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (ΕΣΠΑ) ωφέλησε πολύ τη Λάρισα, όπως και ολόκληρη τη Θεσσαλική Περιφέρεια. Οι κατασκευές περιφερειακών δακτυλίων άλλαξαν την πόλη, και οφείλεται αναγνώριση των σύντονων ενεργειών, που συνεχίζονται προς αυτή την κατεύθυνση. Λίγες παρατηρήσεις. Μεγάλο μελετητικό λάθος υπήρξε στον διπλό κυκλικό κόμβο της γέφυρας Νέας Σμύρνης. Λάθος που έπρεπε, να είχε αναγνωρισθεί έγκαιρα, για να μη χρειαστεί, να προστεθεί ο... φασίολος κολλητά με τον κόμβο. Σχεδόν κανένας ξένος οδηγός δεν μπορεί να αντιληφθεί, τι ακριβώς συμβαίνει εκεί. Και αυτό που συμβαίνει, είναι δυστυχώς η μεγάλη επικινδυνότητα του δίδυμου κόμβου, ικανού για... Γκίνες. Μια δεύτερη παρατήρηση αφορά τους ισόπεδους κόμβους στη σιδηροδρομική γραμμή. Η κατάσταση από καιρό είναι απαράδεκτη, καθώς -ιδίως στη Βόλου- υπάρχει αδιανόητη κατάσταση οδοστρώματος. Δεν μπορεί να "παλεύει" Δήμος με ΟΣΕ (ή μήπως δεν ασχολείται κανένας!) για δουλειά μιας μέρας και μηδαμινού κόστους, την ώρα που προκαλείται τέτοιας έντασης και έκτασης κυκλοφοριακό πρόβλημα και μεγάλοι κίνδυνοι βλαβών στις αναρτήσεις χιλιάδων καθημερινά οχημάτων, που διέρχονται από εκεί. Είναι κι' αυτό δείγμα ανεπάρκειας των δημόσιων δομών. Ό,τι μας χαρακτηρίζει.
Γράφοντας για αισθητική ήρθαν στον νου μου οι κεντρικές πλατείες της Λάρισας (Σάπκα, Ταχυδρομείου) και ο ελαττωματικός φωτισμός τους με σιδηροϊστούς ελάχιστων μέτρων, που η σημερινή Δημοτική Αρχή πρέπει να αντικαταστήσει τοποθετώντας ιστούς διπλάσιου ύψους με υψηλής φωτεινότητας λαμπτήρες οικονομίας. Θα αλλάξει το τοπίο. Ενώ επίσης δαπανήθηκαν στο παρελθόν σοβαρά κονδύλια αναπλάσεων, διαπιστώνει κανείς μελετητικά λάθη. Οι κεντρικές πλατείες, όπως και οι κεντρικές αρτηρίες της Λάρισας (εκτός της Ηρώων Πολυτεχνείου) έχουν από ανεκτό έως κάκιστο φωτισμό. Είναι αξιόλογη η εφαρμογή της μελέτης φωτισμού του Δικ. Μεγάρου, αλλά το κέντρο της πόλης μας τη νύχτα, -παρά κάποιες πρόσφατες βελτιώσεις- δεν παραπέμπει σε μεγαλούπολη. Πιστεύω, πως πρέπει να αλλαγούν ιστοί και λαμπτήρες στους άξονες Κύπρου, Παπαναστασίου, Παναγούλη, Ανθίμου Γαζή, 23ης και 28ης Οκτωβρίου, Υψηλάντου, Κολοκοτρώνη, και λίγων ακόμα κεντρικών δρόμων για αρχή. Θα δούμε αμέσως μια διαφορετική νυχτερινή Λάρισα. Αυτό που τώρα αντικρύζω στους νυχτερινούς περιπάτους μου, είναι το θλιβερό ημίφως στους δρόμους, που δεν το απαλύνουν οι σκοτεινοί όγκοι των πολυκατοικιών.
Η πρώτη εικόνα και εντύπωση μιας πόλης είναι οι πύλες εισόδου της. Σ' εμάς, εδώ στην καρδιά της Ελλάδας, οι οδικές αρτηρίες εισόδων βελτιώνονται με τον καιρό. Αυτό που όχι μόνον δεν βελτιώνεται, αλλά απαξιώνεται διαρκώς είναι ο εγκαταλειμμένος σιδηροδρομικός σταθμός, που τον διαχειρίζεται ακόμα μία χρεοκοπημένη ΔΕΚΟ. Ο κρατικός ΟΣΕ. Τι να περιμένει κανείς! Τον έχει κάπως συγκρατήσει από την κατάντια η ιδιωτική καφετέρια της ανατολικής πτέρυγας. Θεόκλειστες οι αίθουσες αναμονής, συσσώρευση σκουπιδιών και ρυπαρότητα στις αποβάθρες, όπου χάσκουν διαλυμένες βρύσες αλουμινίου, που κανένας δεν φρόντισε ν' απομακρύνει. Αχρηστευμένοι ηλεκτρονικοί πίνακες ενημέρωσης, που θυμίζουν Χώρα σε πόλεμο. Και λίγο καιρό πριν μεγάλοι σωροί σκουπιδιών δεν μπορούσαν να απομακρυνθούν λόγω γραφειοκρατίας. Ολα αυτά συμβαίνουν τώρα, που επί τέλους -μετά μισόν αιώνα- μπορεί κανείς να ταξιδέψει στην Αθήνα σε λιγότερο από τρείς ώρες. Τα τραίνα όμως τα κινεί η Ιταλική Φερόβια, ενώ η διαχείριση των υποδομών ανήκει στον Οργανισμό Σιδηροδρόμων. Μαύρα χάλια. Πάντα υπάρχουν δικαιολογίες για ελλείψεις προσωπικού κ.ά. σε ένα Κράτος όμως Γαργαντούα, όπου κατά παγκόσμια πρωτοτυπία κανένας δεν απολογείται, ούτε αξιολογείται, ενώ όλες οι ΔΕΚΟ χρεοκόπησαν. ΟΛΕΣ. Αυτός είναι ο ελληνικός... απόπατος των κομματικών ρουσφετιών της αποτυχίας μας ως σοβαρού Κράτους και πολιτικού συστήματος. Εκεί κάτω λοιπόν στον σταθμό υπάρχει ένας σταθμάρχης, που θέλω πολύ να πάει, και με τα χεράκια του να αποσύρει τουλάχιστον τις βρωμερές και κατεστραμμένες αυτόματες βρύσες (τις είδα πριν λίγο καιρό)που θυμίζουν Σομαλία. Είναι όνειδος η ύπαρξή τους.
Επιθυμώ να είμαι πολίτης, που διατυπώνει γνώμη και για τα πράγματα της πόλης. Το γράφω, επειδή έτυχε πριν πολλά χρόνια (δεν το ζήτησα, αλλά αποδέχτηκα τιμητική έγγραφη πρόταση εκατοντάδων συμπολιτών μου),μου έτυχε λοιπόν, να υπάρξω υποψήφιος Δήμαρχος Λάρισας, που ο συνδυασμός μου πρώτευσε, αλλά απέτυχε στον δεύτερο γύρο. Λίγο αργότερα αποσύρθηκα από τα κοινά από ανώτερη βία. Ομολογώ ότι στο σημερινό σημείωμα... πετάω την ψευδωνυμία μου, αλλά στη Λάρισα μάλλον δεν ευτύχησε σαν τέτοια. Γιατί ο πρόλογος; Επειδή θέλοντας μ ί α και μόνον φορά στο απώτερο πσρελθόν ως επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας να γράψω κάποιες αλήθειες για την κατασκευαστική αναρχία της αρχικής εργολαβίας των υπονόμων, αντιμετωπίστηκα με την... μπάλα στην εξέδρα από την τότε δημοτική Αρχή. Α!! Τα γράφεις, επειδή δεν βγήκες Δήμαρχος, και... "δεν χρωστάς καλή κουβέντα" κ.λπ., κ.λπ. Η μικρή αυτή ιστορία δεν υπήρξε λόγος αποστασιοποίησης ακόμα και δημόσιας έκφρασης γνώμης μου από τότε. Μου έλλειπε δραματικά ο χρόνος, που λίγος βρέθηκε τελευταία λόγω επαφής μου με το... ηλικιακό προσδόκιμο των Ελλήνων. Γι’ αυτό και -μεταξύ άλλων- η μικρή ενότητα για την πόλη. Θα υπάρξουν ίσως φίλοι της... εξέδρας. Καλοδεχούμενοι, αλλά δεν θα απαντηθούν. Η ευρύτερη θεματογραφία και ο χρόνος δεν το επιτρέπουν. Είναι ωστόσο χρήσιμη η ευπρεπής δημόσια γνώμη κ α ι για τα της πόλης, που -ως κριτική άποψη για το παρελθόν, ή πρόταση για το παρόν- δεν υπάρχει. Ας μην απαλλοτριώνουμε τα πολιτικά μας δικαιώματα. Ας λειτουργούμε όμως ως υπεύθυνοι πολίτες με ευπρεπή λόγο και ευπρεπέστερη γραφή. Με επιχειρήματα και όχι με συνθήματα, αοριστολογίες και ατάκες. Καλή είναι η εντυπωσιοθηρία, αλλά δεν αφήνει λογικό αποτύπωμα. Είναι απλά συμβολή στην εχθροπάθεια.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros.el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
