* Από τον Αθανάσιο Φώτο
Ιχνηλατώντας, άλλοτε με σκιρτήματα χαράς και αγαλλίασης και άλλοτε με δάκρυα οδύνης και πόνου, προσπαθώ να εξακριβώσω και να ταξινομήσω στη μακρά και πλατιά λεωφόρο του κοινοβουλευτικού βίου της πατρίδος μου, τα φωτεινά και ένδοξα σημεία της πορείας του, αλλά παράλληλα και τις πιο σκοτεινές και τρικυμιώδεις διαδρομές του, που αμαύρωσαν το κύρος και την αίγλη του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με το θέμα αυτό. Και άλλοτε εξωτερίκευσα τις σκέψεις μου και αποτύπωσα στο χαρτί τα μελανά στίγματα διασυρμού και ευτελισμού ολόκληρου του κοινοβουλευτικού σώματος που απογοήτευσε και πίκρανε τον λαό με τις έκνομες πράξεις και ενέργειές του.
Το πανελλήνιο είδε, άκουσε, διάβασε και γενικά πληροφορήθηκε από το πλατύ δίκτυο της ενημέρωσης επεισόδια που έλαβαν χώρα μέσα στη Βουλή τον τελευταίο καιρό. Σκηνές «απείρου κάλλους». Οι ψηφισμένοι του λαού για μια ακόμη φορά έγιναν επιλήσμονες της αποστολής τους. Οι προμελετημένες και προσχεδιασμένες εμφανίσεις τους από του βήματος της Βουλής και οι εμετικές, χυδαίες κορώνες που εκστομίζονται από κάθε πλευρά, σκοπό έχουν τη μεθοδευμένη και επεξεργασμένη προβολή των ταραχοποιών βουλευτών στο δημόσιο φόρουμ και όχι τον ορθό εποικοδομητικό λόγο. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά τη χαμηλή στάθμη του ήθους των ανθρώπων αυτών, της ευθύνης, του χρέους και της αξιοπρέπειας τους απέναντι στο λαό. Την ασυγχώρητη και ατέρμονη εκτροπή τους, που πληγώνει τις λαϊκές μάζες και κηλιδώνει την καθημερινότητα.΄Ολες αυτές οι εκτροπές που γίνονται δεν ευγενίζουν το ήθος και δεν εκλαμπρύνουν το κύρος του κοινοβουλίου. Απλά ευτελίζουν, διασύρουν, ντροπιάζουν και αποδιοργανώνουν τη μορφή του. Οι προπηλακισμοί, οι τσαμπουκάδες, οι απρεπείς χειρονομίες, οι «ταρζανιές» οι ύβρεις, οι λεονταρισμοί, οι κραυγές, όλες αυτές οι πράξεις είναι μακρά από τα κοινοβουλευτικά ήθη του τόπου και τον πολιτισμό του.. Χρειάζονται κρυστάλλινες συμπεριφορές, μέσα από τις οποίες ο χώρος του κοινοβουλίου να καταυγάζεται και να σφραγίζεται από τη σοφή και διακριτική ιεροπρέπεια των εκπροσώπων του Έθνους.. Εδώ πρέπει να είναι θρονιασμένη η ειλικρίνεια, η ελευθερία του λόγου, ο έντιμος διάλογος, η αγάπη, η νηφαλιότητα και η τόλμη της αντικειμενικής αντιμετώπισης των προβλημάτων του λαού. Και όχι το μίσος, η κακία και η εχθρότητα. Δεν είναι επιτρεπτό κοινοβουλευτικοί άνδρες, υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές που υπηρετούν τον ιερό ναό της δημοκρατίας να μετασχηματίζονται σε κράχτες των πεζοδρομίων και να βεβηλώνουν έτσι τον ιερό χώρο του κοινοβουλίου. Όλες αυτές οι πράξεις της απαξίας και της ντροπής που κάθε τόσο διαδραματίζονται στα κοινοβουλευτικά έδρανα πρέπει κάποια στιγμή να παύσουν. Πρέπει να σταματήσει ο διασυρμός, ο πνευματικός και ηθικός ρύπος, να σταματήσουν τα έκτροπα που διαδραματίζονται σ’ αυτόν, να αλλάξει το κλίμα να ξανάρθει η άνοιξη που θα σπρώξει στη λήθη την παγερή χειμωνιά.
Είναι η μοίρα αυτού του τόπου να ανοίγεις την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, την εφημερίδα και να βλέπεις, να ακούς και να διαβάζεις τα όσα έκνομα γίνονται στο κοινοβούλιο. Σε πιάνει πανικός. Λες και βρίσκεσαι σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Στη λαχαναγορά. Σε ριγκ. Οι εκλεκτοί του έθνους σε πολεμική παράταξη. Οι μισοί βρίζουν τους άλλους μισούς. Έτοιμοι να πιαστούν στα χέρια. Να χειροδικήσουν. Να γίνουν πρωταίτιοι σοβαρών επεισοδίων και να σπιλώσουν έτσι το διακόνημα τους με τις παραβιάσεις του χρέους τους. Αλλά αυτά δεν λαμβάνουν χώρα μόνο μέσα στην παλαίστρα της Βουλής, ο πόλεμος συνεχίζεται και έξω από αυτή. Τώρα τη σκυτάλη λαμβάνουν οι δηλώσεις από μια μεριά και οι αντιδηλώσεις από την άλλη, πότε μεταξύ των αρχηγών των κομμάτων και πότε από τα επιτελεία τους.
Το κακό στην όλη υπόθεση λαμβάνει ιδιαίτερη σημασία, όταν τέτοια φαινόμενα γίνονται μπροστά στα μάτια μικρών παιδιών. Οι ώριμοι στην ηλικία και μόρφωση άνθρωποι έχουν την ικανότητα μπροστά σε τέτοια φαινόμενα να μπορούν να σταθούν όρθιοι και να μη επηρεάζονται προσωπικά από τα όσα διαδραματίζονται στη Βουλή. Η μεγάλη φθορά σημειώνεται στη νεανική ηλικία. Στα άγουρα παιδιά, στα μαθητούδια, που παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της Βουλής από τα κανάλια ή επισκέπτονται αυτή ομαδικά με τους καθηγητές τους για να γνωρίσουν τη λειτουργία της..
Η χώρα μας είναι μικρή. Οι άνθρωποι που ανεβαίνουν ή σκαρφαλώνουν στα ανώτατα αξιώματα για να διαχειριστούν τις τύχες μας, πολλές φορές γρήγορα εκλύουν της αποστολής τους και με τις ασχήμιες τους, τις άστοχες επιλογές τους καθίστανται επικίνδυνοι του κοινωνικού σώματος.
Πιστεύω, πως όλοι μας, στοχαζόμαστε πάνω σ’ αυτή την πτυχή του κοινοβουλευτικού βίου. Όλους μας, μας απασχολεί, μας εμπνέει, μας δεσμεύει η ομαλή λειτουργία του. Η λαμπρότητά του. Ο εξαγιασμός και η ενδυνάμωση του. Η άδολη ακτινοβολία του. Αυτή την πτυχή νοιώθω την ανάγκη, να υπογραμμίσω και να εισηγηθώ ως θεμελιακή υποχρέωση όλων μας. Και προς την κατεύθυνση αυτή πρέπει να στραφούμε ο καθένας με τον τρόπο του.
* Ο Αθανάσιος Φώτος είναι επί τιμή δικηγόρος
