Επιχειρηματικότητα είναι η ικανότητα που έχουν ορισμένοι άνθρωποι να διαβλέπουν κέρδος σε διάφορες οικονομικές δραστηριότητες και να αναλαμβάνουν να συνδυάσουν τους 3 συντελεστές παραγωγής, εργασία, φύση, κεφάλαιο, για να γίνει η παραγωγή.
Πού στηρίζεται κάθε επιχείρηση;
Κάθε επιχείρηση στηρίζεται στη βασική οικονομική αρχή που αναφέρει πως κάθε επιχείρηση έχει ως στόχο το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα με τα μικρότερα δυνατά κόστη (θυσίες).
Μήπως όμως και κάθε άνθρωπος την ίδια ακριβώς στόχευση δεν έχει;
Κάθε άνθρωπος στοχεύει να λάβει τις μεγαλύτερες δυνατές υλικές ή άυλες ανταμοιβές καταβάλλοντας τη μικρότερη δυνατή προσπάθεια (σωματική, ψυχική, πνευματική) αξιοποιώντας στο έπακρο το χρόνο του, τις ευκαιρίες-προκλήσεις που του παρουσιάζονται και τα χαρίσματα που διαθέτει.
Μήπως όμως και κάθε οικογένεια την ίδια ακριβώς στόχευση δεν έχει ;
Κάθε οικογένεια στοχεύει να απολαύσει όσο το δυνατόν περισσότερα υλικά ή άυλα αγαθά πραγματοποιώντας τις μικρότερες δυνατές δαπάνες.
Με όρους επιχείρησης λοιπόν οφείλουμε να δομήσουμε και το κράτος μας.
Οι πολιτικοί ηγέτες, οι κυβερνώντες, οι βουλευτές όλων των κομμάτων, οι διοικούντες την αυτοδιοίκηση και όσοι κατέχουν κρατικές θέσεις ευθύνης ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να οραματιστούν ένα κράτος και τις επιμέρους δομές του οργανωμένο σε όρους επιχείρησης. Όλοι όσοι κατέχουν επιτελικές θέσεις στο δημόσιο αν θέλουν όντως να είναι χρήσιμοι στο κοινωνικό σύνολο και όχι απλώς αρεστοί σε κομματικά ακροατήρια και συγκεκριμένες δεξαμενές ψηφοφόρων ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ να αξιοποιήσουν τους παραγωγικούς συντελεστές του δημόσιου τομέα και του συνόλου των υπηρεσιών του με οδηγό τη βασική οικονομική αρχή που ανέλυσα στην αρχή και με γνώμονα το κέρδος του «επιχειρηματία» που εν προκειμένω δεν είναι άλλος από το σύνολο των Ελλήνων πολιτών. Πρέπει να καταστεί σαφές: ΟΛΟΙ εμείς είμαστε οι ιδιοκτήτες του δημόσιου τομέα, άρα όλοι εμείς πληρώνουμε από την τσέπη μας τυχόν ελλείμματα ή υποαπασχόληση των παραγωγικών του συντελεστών και ΟΛΟΙ εμείς θα αποκομίσουμε τα οφέλη από ένα σύγχρονο, ευέλικτο, ανταποδοτικό και παραγωγικό δημόσιο τομέα.
Στο σημείο αυτό να επισημάνω σε όλους τους τόνους πως ο δημόσιος τομέας είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους ιδιαίτερα σε τομείς όπως: Υγεία, Παιδεία, Εθνική Άμυνα και Δικαιοσύνη. Για να απολαύσουμε ΟΛΟΙ μας ένα κοινωνικό κράτος με υγιώς δομημένο δημόσιο τομέα οφείλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συνυπάρξουν και να διαμορφώσουν από κοινού το πλαίσιο λειτουργίας του. Σημαντική συμβολή στη δημιουργία αυτού του νέου μοντέλου δημοσίου τομέα θα μπορούσε να έχει η δημιουργία διακομματικών επιτροπών με ίδιο αριθμό μελών από το κάθε κόμμα εντός του κοινοβουλίου, διότι δεν στοχεύουμε στο να αποτυπώσουμε το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της χρονικής περιόδου αλλά να εκφραστεί η ανάγκη η δομή του κράτους που θα αποφασιστεί να έχει συνέχεια ανεξαρτήτως του ποιος κυβερνά. Αυτές οι επιτροπές θα καταγράψουν λεπτομερώς τις ανάγκες όλων των δομών του κράτους, σε ένα ορίζοντα 10ετίας τουλάχιστον, τόσο σε υλικοτεχνικές υποδομές όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό και θα παραδώσουν συμπερασματικές εκθέσεις τις οποίες θα κληθούν να υπογράψουν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί!!
Όσον αφορά τους ανθρώπους που υπηρετούνε το δημόσιο να καταστήσω σαφές ότι είμαι ΕΝΑΝΤΙΑ στις απολύσεις. Όμως οφείλουμε να παγώσουμε τις προσλήψεις, όπου υπάρχουν υπεράριθμοι υπάλληλοι και να αναμένουμε σταδιακή μείωσή τους μέσω των συνταξιοδοτήσεων. Μόλις φθάσουν τον αριθμό που ορίζουν οι επιτροπές που προαναφέρθηκαν να εφαρμοστεί ο απλός κανόνας μία πρόσληψη για κάθε μία συνταξιοδότηση.
Οφείλει, λοιπόν, ο κάθε πολίτης να δει τον εαυτό του ως μία επιχείρηση και ως έναν από τους ιδιοκτήτες της μεγαλύτερης επιχείρησης στην Ελλάδα με την επωνυμία « ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΤΟΜΕΑΣ»
*Τζατζάκης Φώτης, οικονομολόγος – καθηγητής Οικονομικών, απόφοιτος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχ/σεων Παν/μίου Μακεδονίας,
κάτοχος μεταπτυχιακού ΜΒΑ
