Στο DNA μας είναι η φαγωμάρα μεταξύ μας. Τόσο ανεξίτηλα σημάδια μάς άφησαν τα 400 χρόνια σκλαβιάς; Οι Τούρκοι προχωρούν μονιασμένοι, γι’ αυτό και τους υπολογίζουν. Εμείς το μυαλό μας «στην κατσίκα του γείτονα» όπως είπε και ο συγχωρεμένος. Στο θέμα μας λοιπόν: όλη η Ελλάδα ξέρει την αξία του θεσσαλικού κάμπου για τη χώρα. Πόση αποκοτιά μπορεί να μας δέρνει ώστε να μην κατανοούμε την ανάγκη του κάμπου για νερό; Κύριο επιχείρημα των «μην πειράξετε τον Αχελώο» είναι το περιβάλλον. Μη στρεβλώνετε τη φύση! Μ’ αυτόν τον συλλογισμό μη σκάβετε τα βουνά να περάσουν τα τρένα, τα αυτοκίνητα. Κατεβάστε τα αεροπλάνα, σταματήστε τα πλοία, τα εργοστάσια. Αν τόσο πονάτε για το περιβάλλον φροντίστε τα μικρά που ρυπαίνουν καθημερινά τη ζωή μας. Τα τζάκια που καίνε ό,τι πιο βλαβερό. Τα αυτοκίνητα με τις χαλασμένες εξατμίσεις, τα μηχανάκια με τις πειραγμένες εξατμίσεις, τα πεζοδρόμια που πέφτει ο κόσμος και τσακίζεται, ο ελλιπής ηλεκτροφωτισμός των δρόμων, η καθαριότητα της πόλης. Και το κυριότερο: ποιος θα αγνοήσει το πολιτικό του κόστος να κόψει κάμποσους ορόφους από τις μελλοντικές οικοδομές; Να αναπνεύσουμε λίγο καθαρό αέρα. Πού είδατε αλλού οκτώ μέτρα δρόμο, ορόφους εννιά; Είμαστε φαιδροί. Είναι αστείο να είναι βλαβερή η πλαστική σακούλα του σούπερ μάρκετ όταν δεν την πληρώνεις και να μην είναι όταν την πληρώνεις. Το νερό που πίνουμε είναι από γεωτρήσεις. Δεν είναι ατέλειωτο το νερό της γης. Σε λίγο θα το πίνουμε με άμμο. Κάποια στιγμή θα στερέψει. Τα ποτάμια μας πρέπει να τα προσέχουμε σαν τα μάτια μας. Δούλευα στη ΔΕΥΑΛ. Είναι χρόνια τώρα που βλέπαμε τον κατακαημένο, τον μοναδικό μας Πηνειό, να περνάει τον χειμώνα δίπλα μας φουσκωμένος με νερό και να καταλήγει στη θάλασσα ανεκμετάλλευτος. Γιατί; Διότι είναι μολυσμένος. Φρόντισε κανείς να τον προστατέψει; Όχι. Πλήρης αδιαφορία. Το ίδιο μολυσμένες και οι θάλασσες, το ίδιο και οι λίμνες. Τα δάση μας χρειάζονται μεγαλύτερη προστασία. Για ποιο ακριβώς περιβάλλον κόπτονται οι ειδικοί; Ας απαντήσουν. Και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό: το οικονομικό το υπολόγισε κανείς; Ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα για το τίποτα; Κτίζουν, γκρεμίζουν λες και είναι τραπουλόχαρτα. Της Άρτας το γεφύρι το κατάντησαν «ολημερίς το έχτιζαν το βράδυ γκρεμιζόταν». Όμως πρέπει να καταλάβουν όλοι οι ενάντιοι πως αν και ζούμε σε οικονομική κρίση τρώμε ακόμα ψωμί, όχι κουτόχορτο. Γνωρίζουμε όλοι λίγο πολύ τι κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά τα πισωγυρίσματα. Έτσι κι αλλιώς, όπως επισήμανε και ο πρώην υπουργός κ. Γ. Σουφλιάς, δεν πρόκειται για εκτροπή του Αχελώου αλλά για χρήση μικρού μέρους των νερών του. Ας σταματήσουν λοιπόν να εκτρέπονται οι ίδιοι. Να ντρέπονται, ίσως.
Μπακάλη Βασιλική, συνταξιούχος ΔΕΥΑΛ
