Όμως, τουλάχιστο από το 1582 και μέχρι και τον 19ο αιώνα, τεκμηριωμένα, ήταν βαφτιστικό αρκετών Θεσσαλών. Η χρήση του απουσιάζει από τις περιοχές του νομού της Καρδίτσας και από τα νησιά των Βόρειων Σποράδων.
Πρόκειται για ένα βενετικό όνομα, το οποίο ενσωματώθηκε στα ονοματοδοτικά έθιμα των Θεσσαλών και χρησιμοποιήθηκε για τρεις, περίπου, αιώνες, με βάση τις γραπτές μαρτυρίες των μοναστηριακών κωδίκων (προθέσεων).
Ο Αλεβίζης, λοιπόν, προέρχεται από το βενετικό Alviso - Aloisio και αυτό από το ιταλικό Luigi. Η μεταφορά του στη Θεσσαλία οφείλεται, προφανώς, στους ερχόμενους από την Ήπειρο εδώ νομάδες κτηνοτρόφους, οι οποίοι είχαν επικοινωνία με τους Βενετούς των κτήσεών τους στα ηπειρωτικά παράλια.
Στον θεσσαλικό χώρο το βαφτιστικό των ανδρών εμφανίζεται με πολλές μορφές: Αλεβίζης, Αλιβίζης -Αλιβύζης, Αλβίζης, Αλεβίζος, Αληβίζος και Αρβύζης, ενώ των γυναικών μόνο δύο: Αλεβίζω και Αληβύζω.
Η αρχαιότερη αναφορά του ονόματος έχει τη μορφή Αλιβίζης. Εντοπίζεται στην Καλαμπάκα, είναι του έτους 1582 και το έφεραν 2 άνδρες. Στη συνέχεια αναφέρεται από ένας Αλιβίζης, το 1613/1614, στο Πραιτώρι της Ελασσόνας και στα Τρίκαλα και 2 στον Τύρναβο. Τον 16ο/17ο αι. το όνομα αυτό έφεραν 5 άνδρες στα Τρίκαλα, 2 στον Τύρναβο και ένας στη Σωτήρα των Τρικάλων. Την περίοδο 1720-1777 αναφέρονται 28 Λαρισαίοι με το όνομα Αλιβίζης και τα επόμενα χρόνια από ένας στον Άγιο Λαυρέντιο του Βόλου, στο Πήλιο, στα Τρίκαλα, στον Τύρναβο και στη Λάρισα, στην οποία αναφέρεται για τελευταία φορά το 1832.
Με τη λόγια μορφή Αλεβίζης σημειώνεται ένας στο Μεταξοχώρι της Αγιάς (1658), 6 στα Τρίκαλα (1714, 1727, 1740), 5 στη Λάρισα (1720, 1767), ένας στο Πήλιο (1828) και ένας στην Αγιά (18ος-19ος αι.). Με τη μορφή Αλεβίζος αναφέρονται 3 Λαρισαίοι (1714-1777) και ένας στην Ελασσόνα (1602-1798) και επιπλέον 2 Λαρισαίοι ως Αληβίζος (1720).
Με τη μορφή Αλβίζης, το 1658, αναφέρονται από ένας στο Μεταξοχώρι της Αγιάς, στα Αμπελάκια και στον Τύρναβο, 2 στα Τρίκαλα (1711, 1723), ένας στην Τσαριτσάνη (1786) και 5 Λαρισαίοι τον 18ο αι.
Την περισσότερο παραλλαγμένη μορφή (Αρβύζης) έφερε ένας Λαρισαίος το 1720.
Οι Θεσσαλές δεν έτρεφαν μεγάλη εκτίμηση στο βαφτιστικό αυτό, διότι, ανάμεσα στις πολλές εκατοντάδες γυναικών των ποικίλων προθέσεων, μόνο 2 Λαρισαίες έφεραν το όνομα: μία Αλεβίζω (1714-1777) και μία Αληβύζω (1720). (Για άλλη μια φορά ευχαριστώ τον κ. Θωμά Μπούμπα για τις πληροφορίες του).
Από τον Κώστα Σπανό, εκδότη του «Θεσσαλικού Ημερολογίου»
