Από τα στενά του Ορμούζ και τον Περσικό Κόλπο μέχρι Λιβύη και Μαρόκο γίνεται αυτήν την εποχή τέτοιο παιχνίδι με τα πετρέλαια, τους αγωγούς φυσικού αερίου και τα καραβάνια των μεταναστών που ο Θεός κι ο Αλλάχ μαζί να βάλουν το χέρι τους- αν δεν βαρέθηκαν κι αυτοί να ασχολούνται με τα διαχρονικά καμώματα των (α)πιστών τους στη συγκεκριμένη περιοχή.
Κάπως έτσι, πέρασε σε δεύτερη μοίρα ότι ο βασικός λόγος της επίσκεψης της Καγκελαρίου ήταν να εγκαινιάσει τα νέα κτίρια του Τουρκο-γερμανικού Πανεπιστημίου. Έτσι, έστω κι από σπόντα, πληροφορηθήκαμε ότι στην Τουρκία λειτουργεί ένα διεθνές Πανεπιστήμιο. Κι επειδή έκατσα και το έψαξα λιγάκι παραπάνω, έμαθα ότι μόνο στην Κωνσταντινούπολη λειτουργούν 27 Πανεπιστήμια και γενικά σχολές Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης αλλά και ένα αμερικανο-τουρκικό. (Μιλάμε δε για Πανεπιστήμια με εγκαταστάσεις της κατηγορίας «ντρέπεσαι να μπεις» ! Περιηγήσου στις Ιστοσελίδες τους και θα με καταλάβεις). Ο Ταγίπ μάλιστα – αυτή η «αλεπού» που έχουμε απέναντί μας- προανήγγειλε τη λειτουργία και Τουρκο-ϊταλικού Πανεπιστημίου και γύρευε τι άλλο έχει στο μυαλό του για να φέρει κάμποσους ακόμη ξένους φοιτητές στην Τουρκία. Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, ο μεγάλος καβγάς γίνεται για την αναγνώριση των... Κολεγίων… Μιζέρια ή μου φαίνεται;
Καθόλου δεν μ’ αρέσει ο εθνομηδενισμός που μας διακατέχει και μας τυραννάει τους Έλληνες. Μακριά από δω η συνηθισμένη κλάψα του τύπου «είδες οι Τούρκοι; Ενώ εμείς... ». Αλλά μόνο τυφλός δεν βλέπει ότι η Τουρκία του Ερντογάν σε πολλά θέματα προχωράει, ενώ εμείς γυρνάμε διαρκώς γύρω από την ουρά μας.. Για παράδειγμα, αν θέσω από δω το ερώτημα τι θα γινόταν έτσι και η Μέρκελ ερχόταν στην Αθήνα να προτείνει την Ίδρυση Ελληνογερμανικού Πανεπιστημίου, όλοι υποθέτουμε την απάντηση: ένας χαμός! Πρώτα – πρώτα θα βλέπαμε φοιτητικές πορείες που θα κατήγγειλαν την... κατάλυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου ! Έπειτα, κάτσε κάνε καλά τους συνωμοσιολόγους που θα έβλεπαν γερμανικό... δάκτυλο, με... κρυφό στόχο να ελέγξουν οι Γερμανοί την εκπαίδευσή μας! Δεν φτάνει δηλαδή, θα έλεγαν, που μας ήπιαν το αίμα στα χρόνια της κρίσης, τώρα θέλουν να πάρουν και τα... καλύτερα μυαλά στη Γερμανία και να αφήσουν σε μας τους λαθρομετανάστες. Ακούς εκεί! Για σκουπιδοτενεκέ μας θέλουν ! Άλλοι πάλι θα θυμόντουσαν τις... γερμανικές αποζημιώσεις. Αντί να φτιάχνουν εδώ πανεπιστήμια, - θα έλεγαν - να τσακιστούν οι Ναζήδες να φέρουν τα λεφτά μας πίσω. Γκόου μπακ μαντάμ Μέρκελ ! Εδώ είναι Γκρίχελαντ, Istdasklar;
Μπορεί να τα μεγεθύνουμε λίγο τα πράγματα, όμως ποιος αμφιβάλλει ότι θα είχαμε γενικά αντιδράσεις; Ότι κάμποσα κόμματα, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι δεν θα αρθρογραφούσαν με πύρινα άρθρα εναντίον μιας τέτοιας προοπτικής; Κι επειδή ο κάθε Γερμανός τα ξέρει όλα αυτά, δικαίως τω λόγω πατάει φρένο όταν σκέφτεται την Ελλάδα, στρίβει το τιμόνι και πάει Τουρκία ή όπου αλλού είναι επιθυμητός για τέτοιες μπίζνες. Μήπως έτσι δεν γίνεται με κάθε επένδυση; Αντί να μπλέξει με την ελληνική παράνοια, με τα συμφέροντα των τοπικών «φυλάρχων», τη γραφειοκρατία και τις δικαστικές εμπλοκές τραβάει Τουρκία όπου μια και μόνη εντολή του Σουλτάνου Ερντογάν αρκεί για να γίνουν πράξη τα μεγάλα «ντήαλς». Και γίνονται. Κι έτσι, η καθυστερημένη κάποτε Τουρκία φαντάζει σήμερα δυνατή σε σχέση με την Ελλάδα της στασιμότητας και κάμνει πολιτική σε βάρος μας από θέσεως ισχύος. Δεν είναι καιρός να αλλάξουμε;
* * *
Όσα θίγουμε εδώ, σχετίζονται και με τον καβγά που ξέσπασε αυτές τις μέρες που η Κυβέρνηση θέλησε να αναγνωρίσει τα ιδιωτικά Κολέγια ως Πανεπιστήμια, όπως ήταν υποχρεωμένη από την Ε.Ε. Βασικό επιχείρημα των αντιδρώντων- υπέρμαχων υποτίθεται της δημόσιας εκπαίδευσης είναι ότι στα Κολέγια αυτά μπαίνουν συνήθως όσοι αποτυγχάνουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ, άρα οι αδύνατοι μαθητές. Επομένως, λένε, τα Κολέγια παράγουν πτυχιούχους... αγράμματους και μειωμένων προσόντων(ενώ, ως γνωστόν, στα περισσότερα ΤΕΙ -αλλά και σε πάμπολλα ελληνικά ΑΕΙ- μπαίνουν όλες οι... διάνοιες (με βάση εισαγωγής 5 ή 6) και οι οποίες, όταν τελειώνουν είναι έτοιμοι για διδακτορικό στο... Χάρβαρντ!). Τελικά, πόση γελοιότητα μπορούμε ακόμη να αντέξουμε;
Αλήθεια, τι νομίζουν; Δεν καταλαβαίνει ο κόσμος ότι και αυτός ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα; Διότι, από του χρόνου, πάρα πολλοί γονείς, ειδικά από Αθήνα και Θεσσαλονίκη, θα προτιμήσουν τα (αναγνωρισμένα πια) Κολέγια των πόλεων αυτών, επιλέγοντας να πληρώσουν δίδακτρα, φτάνει να κρατούν τα παιδιά τους στην πόλη τους.
Πιο φτηνά θα τους έρχεται από το να τρέχουν να νοικιάζουν σπίτια και να στέλνουν τα παιδιά τους στις πιο απίθανες ελληνικές πόλεις, όπου οι κατά καιρούς δημαγωγοί ίδρυσαν τις πιο απίθανες Σχολές για ψήφους (Σκέψου ότι τριτοβάθμια Ιδρύματα λειτουργούν ακόμη και στο... Ληξούρι των 3.700 κατοίκων και στα Ψαχνά Ευβοίας των 5.700 κατοίκων!). Σε λίγα χρόνια είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι στα Κολέγια αυτά δεν θα φοιτούν μόνο οι αποτυχόντες των Πανελλαδικών. Το επίπεδο του φοιτητικού δυναμικού τους θα ανέβει. Και καθώς εκεί γίνονται μαθήματα κι όχι... χαβαλές και καταλήψεις, καθίσταται φανερό ότι θα ασκήσουν σοβαρό ανταγωνισμό στα Δημόσια Πανεπιστήμια. Τα οποία είτε θα σοβαρευτούν, θα βελτιωθούν και θα αποδείξουν την αξία τους (ευκταίον) είτε θα κλείσουν ελλείψει φοιτητών και χρηματοδότησης αφού οι ελληνικές Κυβερνήσεις θα πιέζονται όλο και περισσότερο από την ΕΕ να συνδέσουν τη χρηματοδότηση Σχολών με τον αριθμό των φοιτητών που θα είναι ικανές να προσελκύουν και την εν γένει απόδοσή τους με μετρήσιμους δείκτες.
Όλοι το αντιλαμβανόμαστε πια, πως ο κόσμος, ο πλανήτης, αλλάζει περπατησιά. Η λογική του «να πάρει το παιδί ένα χαρτί κι άστο να βρίσκεται», η οποία ταλάνισε πολλές γενιές Ελλήνων τίθεται πια σε αμφισβήτηση. Στις ελληνικές καφετέριες έχουμε το πιο μορφωμένο προσωπικό. Όλα αυτά τα νέα παιδιά που σου σερβίρουν τον καφέ έχουν πανεπιστημιακά «χαρτιά». Πάνω τους έχουν επενδυθεί – από τις οικογένειές τους – χιλιάδες ευρώ για σπουδές, ενώ οι περισσότεροι θα ήταν καλύτερο να έχουν φοιτήσει σε σοβαρές μεσαίες επαγγελματικές Σχολές ενόσω ήταν μαθητές. Οδηγήθηκαν όμως σε ΑΕΙ, το τελείωσαν και ποιο το αποτέλεσμα;
Το παιχνίδι στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση έχει ανοίξει. Τα δεδομένα παγκοσμίως αλλάζουν. Ό, τι σπουδές και να κάνεις στο τέλος όλα θα κρίνονται από την «πιάτσα». Όσοι ξέρουν τι συμβαίνει στις μεγάλες καπιταλιστικές αγορές (Αμερική, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία κλπ αλλά και στην Ελλάδα) θα σου πουν πως εκεί δεν μετράει μόνο ποια Σχολή τελείωσες, αλλά τι μπορείς να προσφέρεις στη δουλειά και στην Επιχείρηση που θα σε προσλάβει. Πόσο είσαι ικανός να σταθείς στον ανταγωνισμό και να φέρεις κέρδος στον εργοδότη. Όλο αυτό το παραμύθι που στην Ελλάδα ονομάζουμε «προσοντολόγιο» αφορά μόνο το χρεοκοπημένο (ως νοοτροπία) ελληνικό δημόσιο και τα περιβόητα επιδόματα που δίνει στους υπαλλήλου του.
- Την βλέπεις αυτήν εκεί; μου έλεγε Λαρισαίος έμπορος δείχνοντάς μου διακριτικά μια υπάλληλό του. Έχει τελειώσει Λύκειο κι ένα ΙΕΚ- ούτε ξέρω με ποια ειδίκευση. Ε, λοιπόν είναι «μεγάλη γάτα». Είναι ικανή, επικοινωνιακή, ξέρει να μιλάει, δεν της ξεφεύγει πελάτης. Τα φέρνει βρε παιδί μου, πώς το λένε; Και δεν θα ξεμείνει ποτέ από δουλειά. Να σου πω τώρα πόσα παιδιά με αξιόλογα πτυχία οικονομικών σπουδών που κατά καιρούς προσέλαβα δεν μπόρεσαν τελικά να σταθούν;».
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
