Τον εμπνευστή της σύνθεσης. Αυτόν ή αυτούς που δουλεύουν μέσα τους, τις εμπειρίες, τα έθιμα και τις γνώσεις της αγοράς και έχουν την ικανότητα να σφυρηλατούν και να υλοποιούν την πληρότητα της απόλαυσης, εκείνων που επισκέπτονται τα καταστήματα. Τους αξίζει κάθε έπαινος. Ενθουσιασμένος από το θέαμα και χωρίς να θέλω να δαπανήσω άλλο χρόνο στην επεξεργασία των στοιχείων της ομορφιάς της αγοράς, άρχισα να βηματίζω προς την οικία μου.
Στο πρώτο παγκάκι που συνάντησα στη διαδρομή μου θέλησα να σταματήσω για μια ανάσα. Μια αναπνοή. Το βρήκα ακάθαρτο από τα περιττώματα των πουλιών. Το ίδιο και το παρακείμενο. Είναι αλήθεια, ότι η πόλη αυτόν τον καιρό δεν είναι καθαρή, στον βαθμό που θα έπρεπε. Τα πάρκα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους είναι ακάθαρτα. Αυτές τις ημέρες είναι καλυμμένα από τα κίτρινα φύλλα των δέντρων. Τα πεζοδρόμια και τα οδοστρώματα που βρίσκονται πλησίον αυτών, το ίδιο. Αποτσίγαρα, χαρτιά, πλαστικά κύπελλα, μπουκάλια, παπλώματα πεταμένα στο έδαφος, περιττώματα ζώων, και κάθε λογής άλλο πράγμα μπορείς να το βρεις κάποια στιγμή στο δρόμο. Βρύσες χωρίς νερό, μνημεία και άψυχα αγάλματα της πόλης αφημένα στο έλεος του Θεού, γεμάτα περιττώματα από την κυριαρχία των πουλιών που κουρνιάζουν στα δέντρα. Οι τοίχοι πολλών οικιών και δημοσίων καταστημάτων γεμάτοι από μουντζούρες, αφίσες ή συνθήματα των «καλών παιδιών» της πόλης». Ακόμη και ο Ναός της θέμιδος, εκτός από το εμπρόσθιο μέρος αυτής, είναι γεμάτος από αφίσες και συνθήματα των «μπαχαλάκηδων». Οι κολώνες της ΔΕΗ γεμάτες από αγγελτήρια θανάτων και οτιδήποτε άλλο διαφημιστικό υλικό. Με τους οδηγούς να παρκάρουν όπου γουστάρουν και τους μηχανόβιους να αλωνίζουν και να τρομοκρατούν τους πολίτες με τις «σούζες» και τα εκκωφαντικά μαρσαρίσματα στους δρόμους της πόλης. Με τους καταστηματάρχες του κέντρου να παρακωλύουν την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών στους δρόμους και ένα σωρό άλλων παραβατικών ενεργειών να συνθέτουν ένα σκηνικό, μία εικόνα που μας γεμίζει πόνο ψυχής και θλίψη που δεν αρμόζει για την ποιότητα ζωής των πολιτών της πόλης.
Αυτό το θέαμα υποβαθμίζει και μειώνει στη συνείδηση των κατοίκων της πόλης, το τεράστιο έργο που η δημοτική αρχή πρόσφατα παρέδωσε στους δημότες της πόλης για ανακούφιση και ψυχαγωγία. Δεν προσπερνώ με ελαφρά τη συνείδηση το έργο αυτό της ανάπλασης του κέντρου από τη δημοτική αρχή, που καταγράφεται στο ενεργητικό της ως ένα από τα ωραιότερα και σπουδαιότερα. Η πόλη του Αγίου Αχιλλείου, η πρωτεύουσα του θεσσαλικού κάμπου, το σταυροδρόμι μεταξύ Βορρά-Νότου και Δύσης οφείλει να βρίσκεται στο πιο ψηλό βάθρο της δημοτικής αρχής και να κατέχει την πρωτοκαθεδρία παντού. Δεν νοείται να έχει ανοιχτές πυορροούσες πληγές και ψεγάδια ασταμάτητα που αλλοτριώνουν την καθημερινότητά της. Οι ιθύνοντες οφείλουν να στοχεύουν πάντα την υπέρβαση. Το αξίζει αυτή η πόλη. Το δικαιούται. Και κανείς δεν μπορεί να ανακόψει την προέλαση και την ανάπτυξή της.
Μέσα μας πρέπει να επικρατεί ο σεβασμός και η αγάπη μας σε κάθε δημιουργικό και ωραίο. Η δίψα μας για ολοένα και περισσότερο εμπλουτισμένη ευτυχία αυτής. Η ανησυχία και η δίψα της καρδιάς μας και ο αγώνας μας για την ανάπλαση και την κατάκτηση και την εκπλήρωση όλων των οραμάτων της. Κανείς δεν μπορεί να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την ατίμητη κληρονομιά της πόλης. Δεν είναι νοητό μέσα στην καρδιά της πόλης, στην Κεντρική πλατεία, το άγαλμα του Ελευθερίου Βενιζέλου και ο παρακείμενος χώρος να είναι ακάθαρτοι σε χρονιάρες ημέρες.
Θα μπορούσα εδώ να μεταφέρω σειρά ατελείωτων σοβαρών επισημάνσεων. Ο χώρος δεν μου το επιτρέπει. Θέλω να εξομολογηθώ ότι η πένα μου και ετούτη τη φορά δεν χρησιμοποιείται από κάποια αντιπολιτευτική διάθεση προς κανένα. Μακριά από μένα αυτές οι σκέψεις. Τελειώνοντας θέλω να αναφέρω ότι δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει το παράτολμο άλμα και να καβαλήσει το καλάμι και να πηδήξει τον φραγμό της αυτογνωσίας και της μετριοπάθειας. Η πένα μου δεν επιθυμώ να είναι ποτέ μακριά από την αλήθεια των γεγονότων. Ας το κατανοήσουν αυτό οι πιο δύσπιστοι. Πάνω απ΄ όλα η ευπρέπεια, η αίγλη και το συμφέρον της πόλης.
Από τον Αθανάσιο Φώτο, επί τιμή δικηγόρο
