Τόσο περίεργα μα και τόσο σημαντικά που χαράζουν το μέλλον των λαών για τα επόμενα πολλά - πολλά χρόνια. Χώρες επανακαθορίζουν, διεκδικώντας με μεθόδους χρήσης βίας και με απειλές, τα γεωπολιτικά σύνορα, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τις διεθνείς συμβάσεις και το δίκαιο, με τους λαούς να έχουν μια περίεργη συμπεριφορά, δυσανάλογη ακόμα και της ιστορίας τους.
ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ λαοί, οι οποίοι στη διαδρομή τους ανά τους αιώνες δεν είχαν περισσότερες από τις δικές μας ένδοξες σελίδες, ούτε σε κάθε γωνιά της χώρας ανδριάντες ηρώων και μνημεία πεσόντων ηρωικώς μαχόμενων για ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη, όπως συμβαίνει στις πόλεις και στην ελληνική ύπαιθρο. Επαναστατούν λαοί σε καθεστώτα τυραννικής ή θρησκευτικής ομηρίας, που ένιωσαν τη φρίκη της τραγωδίας, από την πτώση ενός μόνο αεροπλάνου (Ιράν) και δεν αντιδρούν οι Έλληνες απο την εθνική τραγωδία των 100 καμένων ανθρώπων στο Μάτι Αττικής! Αντιδρούν λαοί επειδή αυξήθηκε στα πρατήρια η τιμή των καυσίμων (Γαλλία) και δεν αντιδρούν οι Έλληνες που υπέστησαν το «εθνικό ξάφρισμα» των συντάξεων και των μισθών, στη διάρκεια δεκαετούς περιόδου «εθνικής ύπνωσης» σε όλα τα επίπεδα και μάλιστα με κυβερνήσεις κεντροδεξιές και αριστερές!
ΕΜΠΕΔΩΣΑΜΕ όμως οι Έλληνες την πραγματικότητα. Ότι ως χώρα, μείναμε πλέον μόνοι μας! Δίχως συμμάχους απέναντι στα τεράστιας ιστορικής ίσως σημασίας εθνικά θέματα και απέναντι στις απειλές εναντίον της εδαφικής μας κυριαρχίας, που προέρχονται από ορκισμένους εχθρούς στην Ανατολική Μεσόγειο και δεν αντιδράσαμε απέναντι στο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε στο σημείο αυτό. Γίναμε έτσι, αμαχητί, άξιοι της μοίρας μας και ανάξιοι της ιστορίας μας ως έθνος. Δεχόμαστε ταπεινωτικά τον αποκλεισμό μας από τα διεθνή φόρα, στα οποία γίνεται ο σχεδιασμός και προφανώς ο επανακαθορισμός των συνόρων μας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
ΣΤΗ διάσκεψη του Βερολίνου για τη Συρία, θα αποφασίσει η Τουρκία και για τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως αποφάσισε η Γερμανία και οι άλλοι εταίροι, τη «ληστεία» σε βάρος του λαού μας με την επιβολή των μνημονίων που μας πήγαν μισό αιώνα πίσω οικονομικά και αναπτυξιακά. Κανείς ωστόσο δεν θα λογοδοτήσει που μείναμε δίχως συμμάχους, αποτέλεσμα μιας ανίκανης διαχρονικά διπλωματικής εξωτερικής πολιτικής. Ούτε στην Ανατολή (Ρωσία) ούτε στη Δύση (ΗΠΑ) μπορούμε πλέον να ακουμπήσουμε, ενώ νιώσαμε και την ένοχη αδιαφορία των εταίρων μας στην Ευρώπη, κατά τη δεκαετή κρίση και τον μαρασμό της χώρας μας. Μια περίοδος που έφερε την πτώχευση σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας, αφού συνετελέσθη η διάλυση των περισσότερων νοικοκυριών. Κάποτε θα πρέπει ως χώρα να δοκιμάσουμε πιο σκληρή πολιτική προσέγγισης απέναντι σε θεωρητικά δεδομένους «φίλους» και ίσως να αντιπαρατιθέμεθα πιο δυναμικά απέναντι σε όσους θίγουν κυριαρχικά και άλλα δικαιώματά μας.
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
