Αυτό επιβάλλει άλλωστε το εορταστικό κλίμα και η χαλάρωση των ημερών, η εθιμοτυπία και η παράδοση. Ωστόσο, εάν η ρητορεία των πολιτικών αρχηγών συμπλέει με τις πραγματικές τους προθέσεις, αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Προφανώς η λογική που πρυτάνευσε και η συναίνεση που επιδείχτηκε στο ζήτημα της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού καθώς και η επίσημη παραδοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη σημαντικότητα της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου EastMed αποτελούν θετικά βήματα.
Από την άλλη πλευρά, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τους εξ ανατολών γείτονές μας είναι πλέον υπαρκτό και ορατό και δεν φαίνεται αυτή τη φορά να περιορίζεται στη συνήθη επιθετική ρητορική Ερντογάν εναντίον της Ελλάδας, που στο πρόσφατο παρελθόν στόχευε στο εσωτερικό του ακροατήριο. Συνεπώς, στην εγχώρια πολιτική σκηνή τα περιθώρια για διχαστικές κορώνες μάλλον έχουν εκλείψει.
Στην κατεύθυνση αυτή, ο αναστοχασμός των εμπειριών του παρελθόντος μπορεί να αποβεί πραγματικά χρήσιμος, καθώς η πραγματική «ενηλικίωση» των πολιτικών αρχηγών και ο παραμερισμός του κομματικού οφέλους αποτελεί πλέον αδήριτη ανάγκη. Δυστυχώς, οι εμπειρίες του Εμφυλίου Πολέμου αποτελούν ακόμη και σήμερα ανοιχτή πληγή.
Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να ξαναζήσει στιγμές που έχουν καταρρακώσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τραυματίσει βάναυσα την εθνική ενότητα. Να μη στερηθούν ποτέ ξανά μανάδες στην εξορία για χρόνια τα παιδιά τους, που μεγάλωσαν στη γειτονιά, στις αγκαλιές φιλόξενων γειτόνων (τότε ακόμη υπήρχαν….). Να μην ξεκληριστούν ποτέ ξανά οικογένειες στον «βωμό» ψεύτικων οραμάτων και ουτοπιών… για έναν κόσμο που προσδιόρισαν «άλλοι».
Η προσωπική, αληθινή, ανθρώπινη εξομολόγηση της Ουρανίας Νιζαμίδου (Ουρανία Νιζαμίδου, Κι όχι να πείτε πού ’κανα και τίποτα σπουδαίο, επιμ. Θ. Αχτσιόγλου, Θύραθεν, 2019) είναι μια συγκλονιστική εμπειρία για κάθε νεότερο απροκατάληπτο αναγνώστη οποιαδήποτε πολιτική ιδεολογία κι αν πρεσβεύει, σε οποιονδήποτε πολιτικό φορέα ή σχηματισμό κι αν ανήκει.
Η γλαφυρή μαρτυρία της κυρίας Ουρανίας αποτυπώνει μια Ελλάδα που όχι μόνο δεν τη θέλουμε, αλλά που οπωσδήποτε έπρεπε να ξεχάσουμε χρόνια πριν, κι όχι να την «ξεθάβουμε» σε κάθε «ζόρικη» πολιτική ή κομματική συγκυρία.
Τώρα, λοιπόν, που ο ανεξέλεγκτος και απρόβλεπτος σουλτάνος βρυχάται, εκβιάζει και απαιτεί, τώρα που οι κίνδυνοι στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή είναι βάσιμοι και ορατοί, οι Έλληνες, προεξαρχουσών των πολιτικών τους ηγεσιών, πρέπει να είναι και να παραμείνουν μονοιασμένοι. Αυτή την εικόνα, της ενότητας και της εθνικής ομοψυχίας, περιμένουμε για τη χρονιά που ανέτειλε πριν από λίγο. Είθε…
Από τον Βασίλη Πλατή, φιλόλογο-δρα Ιστορίας Α.Π.Θ.
