Τα ορμητικά ύδατα, καταβαίνοντα εκ του όρους Κίσσαβος, παρασέρνουν εις το διάβα τους φυσικές φερτές ύλες, όπως χώματα, πέτρες, και σπασμένα κλαδιά, αλλά και μη φυσικές, όπως πλαστικές κοπάνες, θερμοσίφωνες, ψαροκασέλες, εργαλεία ψαρέματος, γυναικείες σερβιέτες, οτιδήποτε δηλαδή αφήνει πίσω της η ανθρώπινη δραστηριότητα κατά τους ειδυλλιακούς μήνες του γλυκυτάτου θέρους. Παρασύρονται, ωσαύτως, γιοφύρια και πρόχειρα φράγματα που κατασκευάζει επί τούτου η Περιφέρεια του κ. Αγοραστού, καθώς και αυθαίρετες οικίες, οι ιδιοκτήτες των οποίων πλέον δεν διαμαρτύρονται. Οι ως άνω, χάρη στην πολυετήν εμπειρίαν των, έχουν κατανοήσει ότι συνιστά κανονικότητα το γεγονός πως εάν χτίσεις σε ρέμα, κάποια στιγμή αυτό θα σε πάρει και θα σε σηκώσει, οπότε καλύτερα να ψάξεις για κανένα κονέ, μπας και βγάλεις καμιά αποζημίωση ως «πληγέντας» παρά να κλαψουρίζεις στις κάμερες άνευ ουδενός ωφελήματος.
Με το που πλημμυρίζουν τα παράλια του Νομού, οι αντιδράσεις είναι επίσης «στάνταρ». Πρώτον, βγαίνει ο μόνιμος δήμαρχος παραλίων κ. Αντ. Γκουντάρας, με ύφος ταλαιπωρημένου ξενύχτη και φορώντας την παραδοσιακή νιτσεράδα αλιέως που δίνει, ούτως ειπείν, μιαν όψη... ετοιμοπόλεμου ανδρός και κάνει τις καθιερωμένες δηλώσεις του εις τα τοπικά κανάλια, οι ρεπόρτερ των οποίων τσιρίζουν ως εάν συνετελέσθη το τέλος του κόσμου κι όχι οι καθιερωμένες ετήσιες πλημμύρες των παραλίων. Στα ίδια κανάλια πάντως, ο κ. Γκουντάρας λέγει αυτά που λέγονται εις τοιαύτας περιπτώσεις, ότι δηλ. τα φαινόμενα ήσαν ακραία, ότι το ύψος της βροχής ήτο αφύσικα υψηλό, ότι ο (υποτιθέμενος) μηχανισμός του Δήμου είναι επί ποδός προς ανακούφιση των (ανυπάρκτων) δημοτών. Θα ήταν ασφαλώς πιο ειλικρινής ο κ. Δήμαρχος εάν ευχόταν «καλές γιορτές» και «του χρόνου πάλι», στις επόμενες πλημμύρες δηλαδή, αλλά, ως έμπειρος αυτοδιοικητικός, διακρίνεται διά την ψυχραιμία και αυτοσυγκράτησή του, γνωρίζων ότι δυστυχώς το κοινό δεν διαθέτει χιούμορ.
Οι «ανύπαρκτοι» δημότες, που λέγαμε, ανησυχούν εκ του μακρόθεν. Τα εξοχικά τους τα έχουν σφαλίσει από τον Οκτώβριο. Ναι, ομιλούμε γι’ αυτά τα σχεδόν πολυτελή έως προκάτ σπίτια, στα οποία έχουν επενδύσει δεκάδες χιλιάδες ευρώ (άλλοι από μαύρο χρήμα, άλλοι αποταμιεύοντας και επενδύοντας εκεί ηλιθιωδώς και την τελευταίαν δεκάρα τους) και τα οποία χαίρονται μετά βίας μία εβδομάδα το Πάσχα που θα έρθουν και οι συμπεθέροι για να ψήσουν όλοι μαζί (αν δεν τους... ψήσουν πρώτα τα παιδιά από την γκρίνια), καθώς και κάνα δυο βδομάδες τον Αύγουστο.
Για Χριστούγεννα οι ιδιοκτήτες εξοχικών πάντως ευρίσκονται εις τη Λάρισα. Εκεί πάντα στο πλαίσιο της ιδίας σταθερότητας, ο άλλοτε μόνιμος δήμαρχος κ. Κων. Τζανακούλης και ο έχων προοπτικάς μονίμου δημάρχου κ. Αποστ. Καλογιάννης, ανάβει το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πόλεως, ισχυριζόμενος ότι είναι το υψηλότερον πανελλαδικώς, πράγμα που συνηθίζουν όλοι οι δήμαρχοι ανά την επικράτεια – σιγά μην πάρουν οι δημότες μεζούρα. Υπό τους ήχους των «Ονιράμα», «Λοκομόντο», Τάμτα, ή όποιον άλλο βρουν διαθέσιμο οι ατζέντηδες -πλην Μπέου που καθαρίζει μόνος του και φέρνει όποια φίρμα γουστάρει ένεκα προτέρου επαγγελματικού βίου- ακούνε ένα πράμα που μοιάζει με μουσική και όλοι μαζί χαίρονται ή κάνουν πως χαίρονται, δεν βαριέσαι, ντόρος να γίνεται, άσε που μπορεί να κάτσει και καμιά σέλφι με τους «Σταβέντο» και τον Μιχάλη Κουνέλη, να ‘χουμε να τη δείχνουμε. Ουάουουου!
Η προ-Χριστουγεννιάτικη Λάρισα δεν έχει και πολλά φράγκα, αλλά οι φύσει εξωστρεφείς κάτοικοί της βγαίνουν όλοι, τσούρμο, έξω στα μαγαζιά, και γίνεται της τρελής. Αφικνουμένου και ικανού αριθμού Τρικαλινών και Καρδιτσιωτών δημιουργείται εν τέλει ένα χαρούμενο τουρλουμπούκι και γεννάται η ψευδής εντύπωση ότι η κρίση παρήλθε, τρίχες παρήλθε, εδώ είναι, δεν έχει να πάει πουθενά, απλώς τώρα έχουμε Μητσοτάκη, που τον στηρίζουν ο ΣΚΑΪ, ο Πορτοσάλτες, και οι εφημερίδες του Μαρινάκη, που γράφουν ότι όλα πάνε καλά, ενώ με τον ΣΥΡΙΖΑ πήγαιναν όλα χάλια.
Την αγορά της Λαρίσης τη συντηρεί -πρωτίστως- το τρομερό εκείνο υβριδικό είδος που λέγεται Λαρισαία, ένα είδος πιο σπάνιο και από μαύρη ορχιδέα. Όλες οι γυνές είναι «άτιμες», η Λαρισαία κατά τι παραπάνω. Όλες φωνάζουν υστερικά «ορίστε, δεν έχω τι να βάλω», καθώς κοιτάζουν την πεπληρωμένη ρούχων ντουλάπα τους. Άπασες ισχυρίζονται «να, δες, έχω ξεμείνει από παπούτσια» (την ίδια ώρα που άγνωστος αριθμός υποδημάτων είναι διασκορπισμένος ένθεν κακείθεν στο σπίτι, ώσπερ φύλλα φθινοπώρου). Όλες. Μα η Λαρισαία είναι πάνω απ’ όλες.
Ευτυχώς οι άνδρες της Λαρίσης έχουν αναπτύξει άμυνες, φιλοσοφούντες μεταξύ των εις τα πολυάριθμα καφέ της πόλεως (εξωτερικώς, κάτω από σόμπας, ώστε να δύνανται και να καπνίζουν, διότι έχουμε μπλέξει μ’ αυτόν τον αποστειρωμένο που κάνει τον πρωθυπουργό) ένθα διηγούνται τα κοινά τους πάθη, όπως «άσε μεγάλε, μ’ έχει πρήξει η άλλη η... μαλάμω (αυτολογοκρισία), έχει τσακίσει τις κάρτες σε ρούχα, και μου έχει ζαλίσει... μην σου πω τι, να την κάνουμε τετραήμερο Βιέννη. Πού θα πάμε μωρή, τρελή είσαι, λέω εγώ, δεν κοιτάς τι γίνεται, θα μας ανάψει καμιά φωτιά ο Ερντογάν και θα τρέχουμε, ένας λόγος παραπάνω, μου λέει, εμείς θα είμαστε Βιέννη, τι να την πεις τώρα, για γυναίκες μιλάμε, άι βάλε συ τώρα μυαλό στις γυναίκες. Άσε ρε, είχε και στο χωριό της «ζάχερτόρτε» και βιενουά; Μια χαρά είναι δω, εσπρεσσάκι Ταχυδρομείου, σούπερ!
Οι απειλές που εξακοντίζει κάθε τόσο ο κ. Ταγίπ Ερντογάν είναι επίσης μια πτυχή της κανονικότητας και σταθερότητας που ζούμε οι Έλληνες. Γενικά υπάρχει φόβος, διότι όλοι γνωρίζουμε πολύ καλώς ποια είναι η χώρα μας και σε ποια μαλθακή κοινωνία ζούμε πλέον. Κατ’ αρχάς δεν υπάρχουν φαντάροι να διεξάγουν πόλεμο, αφού ευθύς ως παρουσιάζονται λαμβάνουν άδειες για λόγους οικονομίας. Κραυγαί περί αύξησης της θητείας απορρίπτονται ως αβάσιμοι, διότι, ως λέγει και ο κ. Σταϊκούρας δεν υπάρχει «δημοσιονομικός χώρος» και οι φαντάροι τρώνε και πολύ και κοστίζουν. Έπειτα, η χρήσις φαντάρων εις έναν σύγχρονον πόλεμον δεν ενδείκνυται, αφού -πέραν του ότι είναι κακομαθημένα παλιόπαιδα και ανεκπαίδευτοι βισματίες- αντί να πολεμήσουν, είναι βέβαιο ότι θα χαζεύουν εις το F/B.
Τι να είπει κανείς; Άσε, καλύτερα να μην το σκέπτεται, διότι και μόνον η σκέψη είναι στενόχωρος. Και δεν επαρκεί πλέον και το περίφημον ελληνικό φιλότιμο, διότι καλό το φιλότιμο, αλλά καλύτερα τα Drones, οι φρεγάτες και όλα αυτά τα μηχανήματα με τα οποία διεξάγονται οι πόλεμοι.
Κάπως έτσι έχουν λοιπόν τα πράγματα εις τη δεκεμβριανή Λάρισα. Πανομοιότυπα και σταθερά. Το μόνον που αυξάνεται είναι η πίεσις. Αμφιβάλω εάν θα αντέξω την πίεση της μεταβάσεως εις τη Βιέννη. Αλλά μην με συγχύζεις Ρούλα... Δεν θέλω και πολύ να σας μαζέψω όλους και να σας πάω στο εξοχικό στον Αγιόκαμπο... Μια χαρά Χριστούγεννα θα κάνουμε εκεί με τον Γκουντάρα...
ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ
alexiskalessis@yahoo.gr
