κλεμμένης ευτυχίας», στη θέση της λέξης αμαρτία θα βάζαμε τη λέξη εξουσία.
Αυτό το γλυκό ποτό έχει απομακρυνθεί από τα χείλη του κ. Τσίπρα αφήνοντας πικρία στο στόμα του καθώς η αλαζονεία της εξουσίας τον είχε κάνει να πιστέψει πως θα το έπινε ίσως για πάντα. Παρόλα αυτά, όταν η ευτυχία είναι κλεμμένη δεν κρατάει ποτέ πολύ. Και αυτός την είχε υφαρπάξει με ψεύτικες καντάδες. Ένας γέρος Αρμένης φίλος μου έλεγε κάποτε ότι στην ερωτική απογοήτευση και στο μεθύσι βγαίνει ο πραγματικός σου εαυτός. Λίγο βέβαια ενδιαφέρουν τον Έλληνα οι τυχοδιωκτικές και οπορτουνιστικές τακτικές στις εσωκομματικές κινήσεις του κ. Τσίπρα, το ανερυθρίαστο ξεπούλημα των συντρόφων του, η στροφή του σε λαϊκιστές πολιτικούς με αμφισβητούμενο ιδεολογικό πρόσημο, η επιστράτευση των αυλοκολάκων του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ας ξεκινήσουμε να μετράμε το χρόνο από τη μεταπολίτευση και μετά. Θυμάται κανείς μας περίπτωση όπου Πρωθυπουργός της χώρας βρίσκεται σε κρίσιμες συζητήσεις με τους Τούρκους και την ίδια μέρα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης προβαίνει σε δηλώσεις στις οποίες κυριαρχεί η υποδαύλιση; Όχι. Είναι πρωτόγνωρο.
Θα μπορούσε η κακόπιστη κριτική-αφού για εθνικούς λόγους μετατραπεί σε καλόπιστη με προτάσεις ουσίας- να αρθρωθεί στον κατάλληλο χρόνο και τόπο. Δε νοείται να χαρακτηρίζεται η ελληνική κυβέρνηση ως ούσα σε «βέρτιγκο» την ημέρα που διακυβεύεται η εθνική κυριαρχία μας. Η εμμονή του κ.Τσίπρα να γίνει Πρωθυπουργός, ενώ κατά γενική ομολογία των συνεργατών του δεν ήταν έτοιμος, κόστισε πολλά. Δεν πρέπει να επαναληφθεί το ίδιο λάθος.
Το τραγούδι συνεχίζει και λέει «είσαι αρρώστια μου μες στα στήθια μου και πώς να σε βγάλω». Η Ελλάδα χρειάζεται αξιόπιστη, αξιόμαχη και εποικοδομητική αντιπολίτευση αν και το κυνήγι της εξουσίας είναι αυτοσκοπός για τον κ. Τσίπρα. Η ιστορία θα είναι ήδη πολύ αυστηρή μαζί του. Μπορεί όμως πολύ εύκολα να διαβεί το κατώφλι της λήθης και της απαξίωσης και να διαβεί ακόμη χειρότερα μονοπάτια. Αυτά του Εφιάλτη. Αρρώστια είναι. Να την πολεμήσει.