Ήταν ένας λαϊκός επαναστάτης και ηγέτης κομουνιστής, που έκανε τη μαρξιστική κοσμοθεωρία τρόπο ζωής και πράξη, για πρώτη φορά στον κόσμο, γκρεμίζοντας επαναστατικά, τα τσαρικά κάστρα και τη φεουδαρχία, με τους μπολσεβίκους του Ρωσικού Λαού. Ξεριζώνοντας και ξεκληρίζοντας την τσαρική δυναστεία στην αχανή Ρωσία. Ήταν ένας ανιδιοτελής μογκόλος, γίγαντας πολιτικός, που κατόρθωσε να ιδρύσει και να συνενώσει τις δεκαπέντε Σοβιετικές Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες, με την Οκτωβριανή Επανάσταση, του 1917. Εκατόν δύο χρόνια πριν, και ενενήντα πέντε χρόνια από τον θάνατό του, το 1924. Αυτός ο μέγας και παγκόσμιος οδηγητής εξακολουθεί να υπάρχει και να διδάσκει τους Λαούς της γης, πως υπάρχει ελπίδα στην ανθρωπότητα – κι ας λένε κάποιοι πως ιδεολογίες δεν υπάρχουν πια. Και πως ο κομουνισμός ήταν μια ουτοπία και απέτυχε, ύστερα από εβδομήντα τρία χρόνια, από την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.
«Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες δεν συμβαίνει τίποτα και υπάρχουν εβδομάδες στις οποίες συμβαίνουν δεκαετίες». – B.I. Λένιν.
Με την ευκαιρία της έκδοσης και της κυκλοφορίας του περισπούδαστου βιβλίου: «Ο Λένιν στο Τρένο», της Μerridale Catherine, σε μετάφραση Μιχάλη Λαλιώτη, που έτυχε μεγάλης δημοσιότητας και αποδοχής από τους Ελληνες, αξίζει να παρουσιάσουμε αυτούσιο παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα από τη δημοσίευση στο «ΒΗΜΑ» - αυτολεξεί:
«Τον Απρίλιο του 1917, όταν η παραίτηση του τσάρου Νικόλαου συντάραξε την εμπόλεμη Ευρώπη, ο μελλοντικός ηγέτης της επανάστασης των μπολσεβίκων Βλαντίμιρ Λένιν βρισκόταν πολύ μακριά, εξόριστος στη Ζυρίχη. Μόλις πληροφορήθηκε τα νέα, αποφάσισε να επιστρέψει στο Πέτρογκραντ. Αλλά για να φτάσει εκεί, έπρεπε να διασχίσει τη Γερμανία, κάτι που σήμαινε να δεχτεί βοήθεια από τον πιο θανάσιμο εχθρό της Ρωσίας. Η γερμανική κυβέρνηση από τη μεριά της είδε μια ευκαιρία να αποσταθεροποιήσει ακόμη περισσότερο τη Ρωσία επιτρέποντας στον Λένιν και τη μικρή ομάδα επαναστατών που τον συνόδευε να επιστρέψουν.
Κάποιοι πίστευαν ότι ο Λένιν ήταν απλώς ένας «χρήσιμος ηλίθιος», άλλοι ότι θα τον φυλάκιζαν και θα τον εκτελούσαν αμέσως, άλλοι πάλι ότι είχε στην πραγματικότητα ελάχιστους οπαδούς κι ακόμη λιγότερη επιρροή. Όπως έμελλε να αποδειχτεί, έκαναν όλοι μεγάλο λάθος.
Αντλώντας από ένα εντυπωσιακό σύνολο πηγών και πρωτοεμφανιζόμενου αρχειακού υλικού, η Κάθριν Μέριντεϊλ προσφέρει μια καθηλωτική περιγραφή αυτού του σιδηροδρομικού ταξιδιού με τους ασυνήθιστους επιβάτες, που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο, καθώς και των συνωμοσιών και τεχνασμάτων που χρειάστηκαν για την πραγματοποίησή του – με φόντο, μεταξύ άλλων, τη μισοξεχασμένη φιλελεύθερη επανάσταση της Ρωσίας.
Όταν ο Λένιν έφτασε στον διάσημο πια Σταθμό Φινλανδίας του Πέτρογκραντ έβγαλε έναν εκρηκτικό λόγο μπροστά στο παθιασμένο πλήθος. Απλός και ακραίος, ο λόγος αυτός έχει συγκριθεί με μνημειώδη κείμενα όπως το Διάταγμα των Μεδιολάνων και οι 95 θέσεις του Μαρτίνου Λούθηρου. Ήταν η στιγμή που η Ρωσική Επανάσταση έγινε Σοβιετική, η γένεση ενός συστήματος εξουσίας και πίστης που άλλαξε για πάντα την ιστορία της Ρωσίας και μεταμόρφωσε το διεθνές πολιτικό κλίμα», όπως γράφει και ο Αμερικανός παρατηρητής συγγραφέας Τζων Ριντ, στο περίφημο βιβλίο του «10 Μέρες που Συγκίνησαν τον Κόσμο» που κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στα ελληνικά το 1965.
Σκοπός μας εδώ, σ’ αυτό το σημείωμα, δεν είναι να παρουσιάσουμε τον πρωτοφανέρωτο αυτό άνθρωπο, τον αταλάντευτο και ατσάλινο αγωνιστή, τον μέγα φιλόσοφο Ρώσο πατριώτη και οραματιστή, τον πρωτοπόρο μαρξιστή και κομουνιστή της ανθρωπότητας, Β. Ι. Λένιν – υπάρχουν άλλοι αρμοδιότεροι από εμάς.
Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε και να καταδείξουμε (με την ευκαιρία αυτή της παρουσίασης και κυκλοφορίας του προαναφερόμενου βιβλίου) πως, όσα απατηλά μέσα και αν μεταχειρίζεται ο καπιταλισμός, όσα πισωγυρίσματα και αν κάνει για την παραμονή του στην ανθρωπότητα και στις κατευθυνόμενες κυβερνήσεις των λαών, η πολιορκία του αυτή διανύει το τελευταίο ιμπεριαλιστικό στάδιο. Το ξήλωμά του και η ανατροπή του είναι ορατή τώρα πλέον περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Είναι ζήτημα ειδικών συγκυριών και χρόνου για τον επιτάφιο θρήνο, για να οδηγηθεί στο υπερπέραν, όπου θα πάει να συναντήσει τον φεουδαρχισμό. Οι κοινωνίες όλων των χωρών του κόσμου βρίσκονται σε αναβρασμό και τα λαϊκά ποτάμια συνεχώς ξεχειλίζουν και πνίγουν την αδικία και την ψευτιά παγκοσμίως. Τα φώτα της αλήθειας δείχνουν την εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας ολόκληρης, που φυσικά είναι ο υπαρκτός επιστημονικός μαρξιστικός σοσιαλισμός. Όλα αλλάζουν και όλα εξελίσσονται.
Από τον Δημήτρη Τσικούρα – λογοτέχνη
