Εκεί και μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις αποφάσισαν ποιες χώρες θα εντάσσονταν στη δυτική σφαίρα επιρροής, δηλαδή με τις ΗΠΑ και την Αγγλία και ποιες στην ανατολική με την ΕΣΣΔ, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη διχοτόμηση της Ευρώπης.
Η πρώτη παγκόσμια διένεξη μεταξύ Δύσης και Ανατολής έλαβε χώρα στην πατρίδα μας όταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος το 1946 μεταξύ Ελληνικού Κυβερνητικού Στρατού υποστηριζόμενου από τις ΗΠΑ και του Δημοκρατικού Στρατού του Κομμουνιστικού Κόμματος υποστηριζόμενου από την ΕΣΣΔ. Ήταν και η απαρχή του ψυχρού πόλεμου. Στη συνέχεια, και θέλοντας να προασπίσει τα συμφέροντά της, η Δύση το 1949 προέβη στη δημιουργία της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ) με σκοπό τη διασφάλιση σε στρατιωτικό, οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο των χωρών που ήταν μέλη της, απέναντι στην ανατολική πλευρά και τον κομμουνισμό.
Η ΕΣΣΔ στον αντίποδα, και σε απάντηση σ’ αυτή την κίνηση της Δύσης, έξι χρόνια μετά προέβη στη Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας, στην οποία συμμετείχαν χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και υπό κομμουνιστικό καθεστώς. Τότε υπεγράφη στη Βαρσοβία της Πολωνίας το γνωστό σε όλους μας «Σύμφωνο της Βαρσοβίας.» Οι δύο υπερδυνάμεις επιδόθηκαν σε έναν αγώνα ταχύτητας για την κατάκτηση του διαστήματος και στρατιωτικών εξοπλισμών με το πυρηνικό οπλοστάσιο να έχει προεξάρχουσα θέση, καθώς η πυρηνική υπεροχή θα σήμανε και την επικράτηση της μίας πλευράς έναντι της άλλης. Πυρηνικές βόμβες, διηπειρωτικοί πύραυλοι και πυρηνικά υποβρύχια ήταν πλέον στη διάθεση των δύο χωρών να τα χρησιμοποιήσουν και να καταφέρουν το πρώτο και σημαντικό πλήγμα έναντι της άλλης πλευράς.
Στον πόλεμο του Βιετνάμ έλαβε χώρα άλλη μια σύγκρουση των δύο υπερδυνάμεων άλλα πάλι μέσω των αντιπροσώπων αφού το Βόρειο Βιετνάμ είχε την υποστήριξη της ΕΣΣΔ και το Νότιο Βιετνάμ των ΗΠΑ. Η έκβαση του πολέμου ταυτίστηκε με την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων μετά από πολλά χρόνια και με την προσάρτηση τελικά του Νοτίου Βιετνάμ από τους Βορειοβιετναμέζους. Όλα αυτά τα χρόνια, λοιπόν, ο κόσμος έφτασε πάρα πολύ κοντά στην ολέθρια πυρηνική
σύγκρουση, τουλάχιστον τρεις φόρες που έγιναν και γνωστές και τόσες άλλες που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας. Αντιπροσωπευτικά γεγονότα αποτελούν η Κρίση του Κόλπου των Χοίρων και η κατάρριψη του αμερικανικού κατασκοπευτικού αεροσκάφους U-2 πάνω από τον σοβιετικό
εναέριο χώρο, όπου εκτελούσε κατασκοπευτική πτήση για λογαριασμό της CIA. Καθοριστική υπήρξε η ψύχραιμη αντίδραση του Αντισμήναρχου της σοβιετικής αεροπορίας Στάνισλαβ Πέτροφ, που ως αξιωματικός χειρισμού ραντάρ είδε να εισέρχονται στον σοβιετικό εναέριο χώρο πολλαπλά στίγματα και δε σήμανε συναγερμό για άμεση ανταπόδοση του χτυπήματος, καθώς αντιλήφθηκε ότι αυτά δε συνιστούσαν επίθεση με βαλλιστικούς πυραύλους από τις ΗΠΑ αλλά αντανάκλαση του ηλίου. Με την κατάρρευση του τείχους και τον τερματισμό του ψυχρού πολέμου έπαψε πλέον να υπάρχει
η αντιπαράθεση της καπιταλιστικής οικονομίας και του δυτικού τρόπου σκέψης με το μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού και του κομμουνισμού. Ο κόσμος όμως συνέχισε να βιώνει πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις, όπως στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, στην πολυτάραχη Μέση Ανατολή και
πρόσφατα στη Συρία. Το πρόσωπο πλέον του πολέμου έχει αλλάξει καθώς αφορά στις ασύμμετρες απειλές και την τρομοκρατία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ε. Μακρόν με δηλώσεις του χαρακτήρισε το ΝΑΤΟ «εγκεφαλικά νεκρό» χωρίς πλέον λόγο ύπαρξης. Η δήλωση αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αφού με την αποχώρηση της Αγγλίας από την ΕΕ η Γαλλία είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στην Ευρώπη και ο Μακρόν θέλει η χώρα του να τεθεί επικεφαλής μια ενωμένης Ευρωπαϊκής Άμυνας. Απομένει μόνο να δούμε πώς θα χειριστεί η χώρα μας τη νέα τάξη πραγμάτων, καθώς βρισκόμαστε σε ένα γεωπολιτικό σταυροδρόμι και θα πρέπει να
εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που απορρέουν από αυτό, εάν επιθυμούμε να διαδραματίσουμε έναν καταλυτικό ρόλο στην περιοχή ως εγγυήτρια δύναμη ασφάλειας και ειρήνης.
Από τον Χάρη Τσιλιάκο, μέλος Π.Ε. ΝΔ
