Θέμα ψυχολογίας

Από τον Ευστάθιο Γαϊτανίδη

Τελικά να είναι άραγε όλα θέμα ψυχολογίας; Πώς έγινε και δανειστήκαμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας με αρνητικό επιτόκιο; Αυτό το πρωτοφανές επίτευγμά μας έχει άραγε εξήγηση. Τι άλλαξε και το ελληνικό δημόσιο έγινε τόσο φερέγγυο, τόσο

αξιόπιστο που πια το δανείζουνε πανεύκολα. Τι να άλλαξε σε τόσο μικρό σχετικά χρονικό διάστημα και μας πληρώνουν πια οι επενδυτές για να αγοράσουν ελληνικούς τίτλους, τους ίδιους τίτλους που τους χαρακτήριζαν σκουπίδια λίγο καιρό μόνο πριν. Τα ίδια μακροπρόθεσμα αξιόχρεα που τα υποβάθμιζαν καθημερινά, τώρα αναβαθμίζονται συνεχώς. Μήπως τώρα αρχίσαμε να παράγουμε; Καλυτέρεψε τόσο πολύ η οικονομία μας και εμείς οι πολίτες αυτού του κράτους δεν το καταλάβαμε; Μήπως πέτυχαν αυτές οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις και μας άλλαξαν ριζικά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα ή ήρθε απότομα αυτή η περίφημη βιώσιμη ανάπτυξη. Πώς έγινε τελικά και χάθηκαν όλες οι επιφυλάξεις που είχαν οι ξένοι για εμάς, για εμάς τους προγονολάτρες που θεωρούμε πως μόνο η αρχαιοελληνική μας κληρονομιά φτάνει για να σβηστούν όλα τα χρέη μας. Τίποτα το συνωμοσιολογικό δεν κρύβουν τα γραφόμενά μου και ξέρω πως μου διαφεύγουν σύνθετα οικονομικά ζητήματα. Αλλά το ότι η ελληνική οικονομία δείχνει τελικά αξιόλογη αντοχή και όχι η ελληνική κοινωνία, αυτό μπορώ να το γράψω. Έχουμε φτάσει στα όριά μας και τα έχουμε ξεπεράσει προ πολλού. Χιλιάδες διακανονισμοί γίνονται καθημερινά για χρέη στη ΔΕΗ, η ανεργία στους νέους και όχι μόνο συνεχίζει να καλπάζει. Τελικά δεν είναι θέμα συνωμοσιολογίας ή ψυχολογίας ούτε μας αγάπησαν στα ξαφνικά οι ξένοι και μας δανείζουν εύκολα. Γι’ αυτή την επιτυχία φταίνε καθαρά και μόνο οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί και τίποτα άλλο. Όλα αυτά τα δημοσιονομικά πλεονάσματα είναι φανερό και σ’ εμάς τους άσχετους απ’ οικονομικά θέματα πως είναι βγαλμένα από το μεδούλι μας, είναι βγαλμένα από τη συνεχή υπερφορολόγηση. Τίποτα δεν καλυτέρεψε, τα ίδια προϊόντα παράγουμε ακόμη, την ίδια ανταγωνιστικότητα έχουμε, το ίδιο μοντέλο κατανάλωσης με κάποια μικρή μόνο πτώση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης. Αν δεν γίνει γρήγορα κάποια αλλαγή προσανατολισμού, σύντομα τα πλεονάσματα δεν θα υφίστανται, γιατί απλά δεν θα έχουμε πια να πληρώσουμε. Εθελοτυφλούνε οι εκτελεστικές και εξουσιαστικές δομές μας αν συνεχίσουν με την ίδια μέθοδο, ανεξαρτήτως με το ποιοι είναι και ποια είναι η ιδεολογική τους βάση. Πρέπει να καταλάβουνε πως ζούμε σε μια καινούρια αυταπάτη και σ’ ένα καινούριο ονειροπόλημα από το οποίο και πρέπει να εξέλθουμε γρήγορα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί πια αυτή η αφαίμαξη, μας στέγνωσαν κι αυτό δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να το καταλάβεις, φτάνει να είσαι ένας απλός Έλλην πολίτης που προσπαθεί να μεγαλώσει ή να σπουδάσει τα παιδιά του.