Πράξη υπερηφάνειας για εκείνους που πίστεψαν στο πρόσωπό του και τον απέστειλαν δύο φορές στη Βουλή. Πράξη προόδου της εποχής μας, που διαφημίζει τον άνθρωπο και το ήθος. Μπορεί οι εποχές να αλλάζουν. Τα πολιτικά δρώμενα να ανανεώνονται και να μεταβάλλονται, να σαλπίζουν καινούριο βηματισμό και νέες συμπεριφορές, το ήθος και η εντιμότητα παραμένουν αναλλοίωτα στη ζωή μας για να μας καθοδηγούν στον σωστό δρόμο. Στον δρόμο που η κοινωνία θέλει και επιθυμεί.
Η είδηση. Την παίρνω από το άρθρο της Έλενας Ακρίτα, στα Νέα της 28.9.2019. «Ο Σταύρος Θεοδωράκης επέστρεψε τα χρήματα της επιχορήγησης που εισέπραξε το Ποτάμι. Εν όλω 500.000 ευρώ. Τα δικαιούται το κόμμα του... εκατό χιλιάρικα τον χρόνο, δηλ. 8.400 ευρώ τον μήνα. Και ο Θεοδωράκης ως πολιτικός αρχηγός να τα τσεπώνει, να έχει υπηρεσιακό αυτοκίνητο, οδηγούς, φρουρούς και όλα τα κομφόρ. Και επειδή το εκτός Βουλής κόμμα του θα υπολειτουργούσε, η αρχηγάρα θα ζούσε σαν αγάς με τα δικά μας χρήματα. Αυτό λέει ο νόμος».
Ομολογώ, ότι αιφνιδιάστηκα και σοκαρίστηκα από αυτή την είδηση. Οι πολιτικοί μας δεν μας είχαν συνηθίσει σε τέτοιες καταστάσεις. Σε αυτό θα ήθελα τους αγαπητούς μου φίλους και αναγνώστες να τοποθετηθούν με την πρόσκληση και την παράκληση να μετρήσουν, να αξιολογήσουν και να σταθμίσουν προσεκτικά το μέγεθος της πράξης και μακριά από κάθε κομματική εμπάθεια να καταλήξουν σε προσωπική υπεύθυνη άποψη, όσον αφορά στο κύρος και το μέγεθος της πράξης αυτής που τιμά τον άνθρωπο και την πολιτική του σταδιοδρομία και γενικά το ήθος και τον πολιτισμό μας.
Αυτό το δείγμα ποιότητας του πολιτικού του ήθους το συναντάει κανείς λίγες φορές και με ποικίλες διαβαθμίσεις. Εύλογα διερωτώμαι: Τι θα πράξουν στο σημείο αυτό οι άλλοι αρχηγοί των κομμάτων, που το κόμμα τους συμμετείχε στις εκλογές, αλλά δεν εισήλθε στη Βουλή; Θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του αρχηγού του Ποταμιού ή θα κάνουν τον «Κινέζο» πως δεν καταλαβαίνουν τίποτε; Θα αφήσουν να περάσει απαρατήρητο το γεγονός, οχυρούμενοι πίσω από την ανήθικη νομιμότητα, τσεπώνοντας γύρω στα 8.000 ευρώ τον μήνα για πέντε χρόνια, από εμάς τα κορόιδα που τους είχαμε στείλει στη Βουλή ή θα επιστρέψουν και αυτοί τα χρήματα; Ο χρόνος θα το δείξει και η ιστορία θα το καταγράψει ανάλογα. Σε τέτοιου είδους συμπεριφορές ως προς τις προσωπικές επιλογές έμαθα να στέκομαι προσεκτικός παρατηρητής και αδέκαστος κριτής. Να απομονώνω τις έντιμες και αξιοπρεπείς πράξεις που κοσμούν τους ανθρώπους και να ρίχνω στη χωματερή των αχρήστων αυτές που δηλητηριάζουν τη ζωή και ακυρώνουν και αμαυρώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Στην ιστορία αυτή εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και γέμισε την ψυχή μου με πολλές απορίες και προβληματισμούς, είναι το γεγονός πως τα τσακάλια των καθημερινών δρώμενων, οι δημοσιογράφοι μας που στέκονται μέρα και νύχτα στα φωτισμένα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλίων, απέφυγαν να ασχοληθούν με το θέμα αυτό. Ένα παιδάκι του σχολείου που βρίσκει κάποιο πορτοφόλι με χρήματα στον δρόμο και το παραδίδει στον δάσκαλο ή στην αστυνομία, επιβραβεύεται για την πράξη του αυτή από την κοινωνία. (‘ Ετσι πρέπει να γίνεται). Η είδηση δε αυτή αναπαράγεται ξανά και ξανά από τον τύπο και την τηλεόραση. Την υπέρτατη όμως αξία του Θεοδωράκη, την άφησαν να περάσει απαρατήρητη. Ασχολίαστη. Ούτε λέξη γι’ αυτή. «Μούγκα» όπως λέγει ο λαός μας. Κανείς δεν θέλησε να την ανεβάσει στο ηγετικό «πάνθεο». Εκεί που είναι η θέση της και η αξία της. Γιατί; Απλούστατα σήμερα προβάλλεται και διαφημίζεται η μετριότητα, η διαπλοκή, η φαυλότητα, η απαξία και ανικανότητα και αγνοείται η ικανότητα, η εντιμότητα, το ήθος και ο καθαρός βίος.
Τον Σταύρο Θεοδωράκη δεν είχα την τιμή να τον γνωρίσω. ‘O,τι γνωρίζω για το πρόσωπό του, το γνωρίζω από τον τύπο και την τηλεόραση. H πράξη του που παραπάνω περιγράφω με συγκλόνισε και με συγκίνησε πολύ. Το απέραντο μεγαλείο της ψυχής του ξεχύθηκε σ’ ολόκληρη τη χώρα. Και μαζί με αυτό το ήθος του, η εντιμότητά του, η υπευθυνότητά του, ως ανθρώπου και πολιτικού. Μακάρι να βρει πολλούς μιμητές. Η γραφίδα μου στο σημείο αυτό θα ήθελε να τον ευχαριστήσει από τα βάθη της ψυχής μου. Να του εκφράσει τον θαυμασμό μου και να τον συγχαρεί. Παράλληλα να του πει και ένα μεγάλο εύγε. Μπράβο του.
Από τον Αθανάσιο Φώτο
