ΔΙΟΤΙ σε τέτοιες εθνικής κλίμακας καταστροφές, δεν μπορεί να μην επιμερίζονται ευθύνες. Και φυσικά είναι αδιανόητο να μένουν ατιμώρητοι οι ένοχοι. Είτε είχαν, είτε δεν είχαν αγαθές προθέσεις. Διότι εάν όντως είχαν καλές προθέσεις, τότε χαρακτηρίζεται εγκληματική (και όχι ως απλώς εννοούμενη) η ανικανότητά τους. Μια δεκαετία τώρα, ένας λαός περήφανος, με παγκόσμια αναγνώριση της ιστορίας του, που γέννησε τον Πολιτισμό και τον διέδωσε στην ανθρωπότητα και που τιμωρήθηκε πληρώνοντας με βαρύ τίμημα πολιτικές ανικανότητες ή καλύτερα την ανικανότητα πολιτικών, δικαιούται αυτός ο λαός, το ελάχιστο έστω, να εισπράξει μια αίσθηση ικανοποίησης με την τιμωρία των υπευθύνων που πάγωσαν την εξέλιξη την οικογενειακή και την ατομική για μια δεκαετία και ουδείς γνωρίζει για πόσο ακόμα θα συνεχιστεί αυτή η διαλυτική κατάσταση.
ΚΑΘΩΣ δεν είναι μικρό πράγμα να βάζεις σε γύψο και να υποθηκεύεις τη χώρα για έναν σχεδόν αιώνα, επιβάλλεται η απόδοση και ποινικών ευθυνών, γιατί οι πολιτικές πάντα κάποια στιγμή αποδίδονται. Και είναι αυτό απόδοση δικαίου, μήνυμα δημοκρατίας και όχι βεβαίως πολιτικός ρεβανσισμός. Είναι αδιανόητο και εξόχως αντιδημοκρατικό, δεν περιποιεί δε τιμή για το σύνολο του πολιτικού κόσμου και το μεγάλο μέρος του κοινωνικού ιστού, να μην πληρώσει κανείς για το γεγονός και μόνο ότι χάθηκε από τη ζωή των Ελλήνων μια ολόκληρη δεκαετία και μαζί με αυτή τα όνειρα και η ομαλή εξέλιξη μιας γενιάς, που η δραστηριότητά τους θα ανέπτυσσε τη χώρα και θα εξασφάλιζε εργασιακή και κοινωνική ευημερία.
ΟΛΑ αυτά, εξαιτίας των πολιτικών λαθών που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, χάθηκαν. Εξανεμίστηκαν τα όνειρα και οι σπουδές των νέων δεν έπιασαν τόπο σε μια εθνική αναπτυξιακή πορεία, ελαχιστοποιήθηκαν οι γεννήσεις με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του πληθυσμού και το χειρότερο την ανάμειξή του με το μουσουλμανικό στοιχείο από τα εκατομμύρια των δήθεν προσφύγων που πραγματοποιούν κάθε ώρα κανονική εισβολή στη χώρα.
ΕΙΝΑΙ ανήκουστο λοιπόν για όλα αυτά τα εθνικά δεινά να μην υπάρξει κανείς που να πληρώσει το βαρύ τίμημα. Όπως ανήκουστη και περίεργη είναι και η εκλογική συμπεριφορά για δεκαετίες τώρα των ψηφοφόρων, που για τους γνωστούς τοις πάσι λόγους, δίνουν κάθε φορά συγχωροχάρτι στο πολιτικό προσωπικό και ένα μεγάλο μέρος του δεν λέει να ανανεωθεί, όσον αφορά στη σύνθεση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Και γύρω από αυτό, στις τελευταίες εκλογές θα μπορούσε να γίνει μια αρχή. Δυστυχώς όμως φαίνεται πως ο τόπος πάσχει σε μεγάλο ποσοστό από έλλειψη ικανού πολιτικού προσωπικού. Ίσως αυτή είναι η μεγαλύτερη ασθένεια - τροχοπέδη για την ευημερία ενός κράτους.
Από τον Χρήστο Τσαντήλα
