Πολλά από τα σχέδια του ΟΣΕ πραγματοποιηθήκαν, ελάχιστα δυστυχώς στη Λάρισα. Οι γραμμές εξακολουθούν να αποτελούν βρόχο για την πολεοδομική ανάπτυξη της Λάρισας. Κόβουν κυριολεκτικά την πόλη στη μέση και διακλαδίζονται εντός της δημιουργώντας νεκρές ζώνες. Ταυτόχρονα απομονώνουν τις νότιες συνοικίες, τον μοναδικό τομέα που μπορεί να επεκταθεί, και οδηγούν όλη την κυκλοφορία σε δύο διόδους που κυριολεκτικά στενάζουν. Η κατάσταση θα επιδεινωθεί δραματικά με την προγραμματισμένη αύξηση των αμαξοστοιχιών. Πολύ σύντομα βαριά τρένα φορτωμένα με εμπορευματοκιβώτια της Cosco θα διέρχονται νύχτα μέρα μέσα από την πόλη κρατώντας τις μπάρες στην οδό Βόλου κατεβασμένες συνεχώς και τους περιοίκους ξύπνιους με προφανείς επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής και τη λειτουργία της πόλης.
Δυστυχώς για δεκαετίες το μέγα πρόβλημα του ΟΣΕ υποβαθμίστηκε συστηματικά στη Λάρισα. Δεν είναι τυχαίο πως ούτε ο Δήμος αλλά ούτε και η πόλη ως κοινωνία πολιτών, δεν έχει διατυπώσει συγκεκριμένο αίτημα, δεν έχει διαμορφώσει ένα σχέδιο. Η υπογειοποίηση των γραμμών συζητιέται κατά καιρούς, συνήθως όταν έχουμε σοβαρά ατυχήματα στο τριτοκοσμικό σύστημα διαβάσεων που ακόμη και σήμερα είναι χειροκίνητες, μουσειακό κατάλοιπο άλλων εποχών, ή στις αφύλακτες γραμμές Υψηλής Τάσης που εξακολουθούν να βρίσκονται ξέφραγες δίπλα σε κατοικίες.
Υπάρχει διαχρονικά η απροθυμία τόσο της δημοτικής αρχής όσο και των εκπρόσωπων στη Βουλή και την Περιφέρεια να εμπλακούν στη διεκδίκηση μιας ριζικής λύσης. Αυτή είναι ο βασικός λόγος άλλωστε που δεν έγινε σχεδόν τίποτα στη διάρκεια δεκαετιών ολόκληρων που ο ΟΣΕ δαπάνησε δισ. για τον εκσυγχρονισμό του δικτύου του. Η υπογειοποίηση των γραμμών στον Πλαταμώνα δεν ήταν μέρος των σχεδίων της εταιρείας. Επιβλήθηκε από τις προσφυγές της τοπικής αυτοδιοίκησης στη δικαιοσύνη. Το ίδιο και η υπογειοποίηση του δικτύου στην Αθήνα. Η σήραγγα Σεπολίων θα κατασκευαστεί, όπως επιβεβαίωσε ο κ. Καραμανλής, ακριβώς γιατί οι τοπικές κοινωνίες στη Δυτική Αθήνα αντέδρασαν και διεκδίκησαν λύση. Ό,τι δεν έκαναν και δεν κάνουν δηλαδή οι τοπικοί φορείς. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν επιθυμεί να δεσμευτεί διεκδικώντας μαχητικά το προφανές συμφέρον της πόλης. Το θέμα του ΟΣΕ ούτε γρήγορα λύνεται ούτε ευεπίφορο για ψηφοθηρία είναι.
Δεν προξενεί έκπληξη συνεπώς το γεγονός πως πολλοί έσπευσαν ανακουφισμένοι εμφανώς να ερμηνεύσουν τις δηλώσεις του υπουργού Μεταφορών σαν την οριστική ματαίωση κάθε λόγου περαιτέρω συζήτησης ή διεκδίκησης. Τι κι αν ο κ. Καραμανλής άφησε ανοικτό περιθώριο για βύθιση των γραμμών, που στην ουσία αποτελεί το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς την οριστική λύση;
Όμως το πρόβλημα των σιδηροδρομικών γραμμών δεν μπορεί να ξεχαστεί, ούτε να κρυφτεί κάτω από το χαλί. Θα επιδεινώνεται διαρκώς τα επόμενα χρόνια, καθώς θα αυξάνεται η κυκλοφορία τρένων και αυτοκινήτων και όσο θα επεκτείνεται η οικοδομική και οικονομική δραστηριότητα στα νότια και ανατολικά προάστια της πόλης. Πολύ φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα αδόκητοι θάνατοι θα το κάνουν δραματικά επίκαιρο ξανά. Τότε θα ξαναφορτώσουμε τις ευθύνες στον ΟΣΕ και θα συνεχίσουμε ατάραχοι. Ο ΟΣΕ δεν πρόκειται να μελετήσει ή ακόμα περισσότερο να δρομολογήσει κανενός είδους λύση αν η ίδια η πόλη και οι ταγοί της δεν διεκδικήσουν μαχητικά μια οριστική λύση. Οι σιδηροδρομικές γραμμές πρέπει να βυθιστούν. Η πόλη πρέπει να ανασάνει και να επεκταθεί ομαλά έξω από τα ασφυκτικά όρια του τριγώνου Πηνειός, Παλιά Εθνική Οδός, Σιδηροδρομικό δίκτυο. Τριάντα χρόνια συζήτησης είναι αρκετά.
Από τον Κων. Μπαργιώτα, ιατρό, πρώην βουλευτή του ΚΙΝΑΛ
