Όσο πιο σύνθετος είναι ένας όρος, τόσο πιο ελκυστικός γίνεται, και όσο πιο δυσνόητος ή σε ξένη γλώσσα διατυπωμένος, τόσο πιο μοντέρνος.
Ας δούμε όμως τι ακριβώς ορίζουν οι όροι του τίτλου.
Ο Αγροτικός Τομέας σχετίζεται με την επιστήμη της καλλιέργειας φυτών στο έδαφος ή σε άλλα υποστρώματα και της εκτροφής ζώων με στόχο την παραγωγή προϊόντων διατροφής, και προϊόντων που καλύπτουν άλλες ανθρώπινες ανάγκες.
Ο Διατροφικός Τομέας αναφέρεται στη μεταποίηση, αποθήκευση/διατήρηση, διανομή/διάθεση και παροχή τροφίμων και ποτών.
Και ο Αγροδιατροφικός Τομέας αναφέρεται στον αγροτικό/γεωργικό τομέα, στη βιομηχανία τροφίμων και στο διανεμητικό κλάδο.
Τον τελευταίο τομέα μπορούμε να τον διαχωρίσουμε σε δύο υποκατηγορίες:
α) αλυσίδα των νωπών αγροτικών προϊόντων τα οποία διατίθενται στην αγορά φρέσκα ( λαχανικά, φρούτα, ψάρια, κλπ)
β) αλυσίδα τροφίμων και ποτών τα οποία υπόκεινται σε επεξεργασία και στη συνέχεια διατίθενται στην αγορά. (κονσέρβες, κατεψυγμένα, κλπ)
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
Η χώρα μας είναι μια χώρα με τις δικές της ιδιαιτερότητες, όπως δεν έχει μεγάλες καλλιεργητικές εκτάσεις. Ο κλήρος είναι μικρός και λίγοι είναι οι παραγωγοί που έχουν στην κατοχή τους πολλά στρέμματα ή μπορούν να νοικιάσουν μεγάλες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης. Άρα οι ποσότητες που μπορεί να παράξει ένας αγρότης είναι περιορισμένες. Η δύναμη των παραγωγών, αν λάβουμε υπόψη μας και τη δυσκολία που υφίσταται σε επίπεδο συνεργασιών, είναι μικρή. Δεν έχουν τη δυνατότητα να διαχειρίζονται πολλούς πόρους. Είναι μία χώρα που πολλοί από τους παραγωγούς δεν έχουν επιχειρηματικό πνεύμα και το χειρότερο… δεν θέλουν να μπουν σ’ αυτή τη διαδικασία. Είναι τέλος μία χώρα που η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών έχει μειωθεί λόγω κρίσης. Από παντού ακούγεται ότι θα πρέπει οι παραγωγοί να στραφούν στις εξαγωγές… (με τι προσόντα όμως;)
Ακριβώς αυτές οι ιδιαιτερότητες, ή αλλιώς μειονεκτήματα που παρουσιάζει η αγροτική παραγωγή στη χώρα μας, είναι που πρέπει και επιβάλλεται να μας οδηγήσουν σε μια νέα, διαφορετική, ενοποιημένη αντιμετώπιση της αγροτικής παραγωγής. Ότι οι παραγωγοί θα πρέπει να πάνε ένα βήμα παραπέρα (υπάρχουν πολλά καλά παραδείγματα, ειδικά τα τελευταία χρόνια!). Θα πρέπει, έστω και σ’ ένα μικρό βαθμό να μεταποιήσουν τα προϊόντα τους. Να μπουν δηλαδή και στον Διατροφικό Τομέα. Θα πρέπει εν μέρει ή/και συνολικά, ανάλογα με τις δυνατότητές τους και τη θέλησή τους, να κινητοποιήσουν την παραγωγή τους. Έτσι μόνο μπορεί να υπάρξει προστιθέμενη αξία. Οι μικρές αγροτικές επιχειρήσεις που ασχολούνται με την καλλιέργεια φυτών ή την εκτροφή ζώων, των οποίων τα πρωτογενή προϊόντα προορίζονται για βρώση, για να είναι βιώσιμες θα πρέπει να μετατραπούν σε Αγροδιατροφικές! Αυτή άλλωστε είναι η τάση σε παγκόσμιο επίπεδο, ακόμα και στα υπό ανάπτυξη κράτη, και αυτή η πρακτική παρουσιάζεται και προωθείται ως βέλτιστη από τα Ηνωμένα Έθνη.
Από τον Τάσο Υψηλάντη
