Δεν μπορεί άλλωστε κανείς να χαμογελάσει, όταν η ανεργία πλησιάζει το 30% του ενεργού πληθυσμού, οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να κλείνουν, η ύφεση και η εσωτερική υποτίμηση βαθαίνουν, το Σύστημα Υγείας διαλύεται, οι αυτοκτονίες πλησιάζουν σήμερα τις 10.000. Τα ίδια ακριβώς, συμβαίνουν και με τον Τσίπρα σήμερα, της αριστερίζουσας «σοσιαλοθολούρας». Οι κυβερνώντες (προηγούμενοι και νυν) και οι ξένοι εντολείς από το 2010 ακόμη υπόσχονταν την πολυπόθητη ανάπτυξη και παρότι έχουν «πέσει έξω» - όλοι τους - σε όλες τις προβλέψεις επιμένουν στη συνταγή της ακραίας λιτότητας, θεωρώντας τη μονόδρομο για την Ελλάδα. Για να θυμόμαστε, στις 3 Γενάρη του 2013, η εφ. Ουάσινγκτον Ποστ, έκανε αναφορά στη Χώρα μας με τίτλο: «Ενα εκπληκτικό λάθος του ΔΝΤ για την Ελλάδα». Αφορμή η (42 σελίδων) τεχνική έκθεση του επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ (Ολιβιέ Μπλανσάρ) όπου λέγει ότι δεν υπολογίστηκαν σωστά τα σχέδια για τη λιτότητα στην Ελλάδα με αποτέλεσμα την τεράστια ύφεση της ελληνικής οικονομίας. Τα ίδια είπε αργότερα (τότε) και η εκπρόσωπος του ΔΝΤ κ. Λαγκάρντ. Εννοούσαν δηλαδή ότι τους πληρώνουμε αδρά… για να μας καταστρέφουν. Εάν οι άνθρωποι αυτοί εργάζονταν σε οποιαδήποτε εταιρεία ή υπηρεσία θα είχαν σίγουρα δει την πόρτα της εξόδου λόγω ανικανότητας. Άραγε οι ξένοι «φίλοι και σύμμαχοι» πιστωτές μας και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους, θεωρούν ότι με το «κάναμε λάθος» εξαγνίζονται και νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους σωτήρες μας; Θα μας φέρουν μήπως πίσω τους ανθρώπους που χάθηκαν ή τις ζωές που κατέστρεψαν; Πολύ περισσότερο όταν ο διευθυντής του ΔΝΤ κ. Τζέρι Ράις μετά απ` όλα αυτά, σε ερώτηση σχετικά με την ανεργία στην Ελλάδα, η οποία επίσημα πλησιάζει το 30%, σημείωσε: «Η αντιμετώπιση της ανεργίας είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα το πρόγραμμα»! Ή άραγε τα «λάθη» δεν είναι και τόσο λάθη. Σε κάθε περίπτωση είναι πέραν πάσης λογικής, το γεγονός ότι αυτοί που συστηματικά και ηθελημένα, συνεχίζουν να καταστρέφουν την Ελλάδα, να υπόσχονται τη σωτηρία της. Είναι όμως πράγματι μονόδρομος η ακραία λιτότητα; Στην Ιαπωνία πριν λίγα χρόνια η κυβέρνηση ενέκρινε πρόγραμμα δαπανών 116 δισ. δολάρια ώστε να δοθούν τα κίνητρα για την ανάπτυξη, όπως οικ. δαπάνες που αφορούν σε δημόσια έργα, ενισχύσεις σε επιχειρήσεις αλλά και προγράμματα οικ. ανακούφισης του πληθυσμού, ώστε ν` αυξηθεί το ΑΕΠ (κατά 2%) και να δημιουργηθούν 600.000 νέες θέσεις εργασίας. Αυτό, παρότι το δημόσιο χρέος της Ιαπωνίας έχει ξεπεράσει το 220% του ΑΕΠ. Και το πέτυχε αυξάνοντάς το η κυβέρνηση, ώστε ν` αναπτυχθεί η οικονομία της χώρας, γιατί αυτό είναι το κυρίως ζητούμενο. Η απάντηση στο εύλογο ερώτημα, πώς είναι δυνατό να γίνει αυτό, είναι απλή, Η κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας είναι αμιγώς κρατική. Η Ιαπωνία έχει τον έλεγχο του νομίσματός της, πράγμα που της επιτρέπει να σχεδιάζει αναπτυξιακές πολιτικές, σαν την προαναφερθείσα, αλλά και ν` ανταποκρίνεται με συνέπεια σε απρόβλεπτες οικονομικές ανάγκες, όπως αυτή που προέκυψε μετά το τσουνάμι και κόστισε στην Ιαπωνία σχεδόν 300 δισ. ευρώ. Ποιο το όφελος; Όταν μπήκαμε στην Ευρωζώνη, πανηγυρίζαμε γιατί δήθεν γίναμε Ευρωπαίοι, εκχωρήσαμε τον έλεγχο του νομίσματος στην ΕΚΤ και αγοράζουμε το Ευρώ και μάλιστα με διπλό τόκο. Όταν πλέον το επιτόκιο δανεισμού στις αγορές ξεπέρασε το 12% «αναγκαστήκαμε» να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Αυτό προέκυψε, μετά τις άθλιες μεθοδεύσεις Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, ενώ η υπόθεση για την παραποίηση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ (με συμμετοχή και Ευρωπαίων αξιωματούχων) βρίσκονταν στον εισαγγελέα τότε. Σήμερα, όπως γνωρίζουμε, η υπόθεση διερευνάται κατόπιν δικαστικής εντολής από τη σχηματισθείσα «ανακριτική - εξεταστική επιτροπή». Στην οικονομία, λοιπόν, απαιτείται, η άμεση απεξάρτηση της Ελλάδας από το Ευρώ και η εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδας. Υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να γίνουν και να ακολουθηθεί πρόγραμμα ολοκληρωμένης διαχείρισης της οικονομίας ώστε να απεγκλωβιστεί η Ελλάδα από τα δεσμά της Ευρωζώνης και να αναπτυχθεί, επανακτώντας ταυτόχρονα την εθνική της ανεξαρτησία. Όσοι μιλούν για δήθεν πισωγυρίσματα, ας αναρωτηθούν γιατί η Αγγλία, η Σουηδία, η Νορβηγία, η Δανία, η Τσεχία… δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη. Σήμερα οι κυβερνήσεις είναι εκτελεστικά όργανα (όπως φαίνεται) των ξένων. Είναι σαφής η ανάμειξή τους σε όλα τα νομοσχέδια που αφορούν στη λειτουργία της Χώρας. Οι άνθρωποι που κυβερνούν είναι υπάκουα, αλλά αδίστακτα όργανα της διεθνούς τοκογλυφίας, χωρίς ίχνος φιλότιμου, αξιοπρέπειας και πατριωτισμού. Κανείς τους δεν παραιτήθηκε, γιατί διαφώνησε με κάποια από τα ολέθρια μέτρα που λαμβάνονται κατά του ελληνικού λαού, εναντίον της ίδιας τους της Πατρίδας.
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο, λογοτέχνη
