Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη όφειλε και διόρθωσε αυτόν τον ατελέσφορο εκλογικό νόμο, έστω και με έναν ελαφρώς ανορθόδοξο τρόπο. Και λέω ανορθόδοξο επειδή στην ουσία οι δημοτικές αρχές εκλέχτηκαν με διαφορετικό νομικό πλαίσιο από το οποίο τελικά θα διοικήσουν. Επιπλέον, η «επιδιόρθωση» αυτή, ενέχει τον κίνδυνο τεχνητών πλειοψηφιών, οι οποίες και θα χαίρουν πολύ μειωμένης δυνατότητας ελέγχου από τις μειοψηφίες. Πραγματικά όμως μπροστά στον κίνδυνο ακυβερνησίας δήμων και περιφερειών και της αδυναμίας λήψης αποφάσεων είναι μια θυσία που μάλλον έπρεπε να γίνει.
Στις περιπτώσεις των Δήμων όπου η πλειοψηφία σχηματίστηκε από την πρώτη Κυριακή των εκλογών όλα βαίνουν ομαλά και οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι έχουν την ευχέρεια αλλά και το απόλυτο δικαίωμα της εφαρμογής του προεκλογικού τους προγράμματος καθώς και της διοίκησης κατά το δοκούν.
Το ίδιο ισχύει και για τους Δήμους, όπου η πλειοψηφία σχηματίστηκε μέσα από συνεργασία δύο ή περισσότερων παρατάξεων και ο τρόπος διοίκησης θα είναι προϊόν της συνεργασίας των παρατάξεων αυτών.
Στην περίπτωση των δήμων όπου δεν ήταν εφικτή η επίτευξη πλειοψηφίας με τους δύο προηγούμενους τρόπους έρχεται η τροποποίηση της κυβέρνησης να διευκολύνει τη λήψη αποφάσεων ξεπερνώντας ουσιαστικά τα εμπόδια της απλής αναλογικής. Για τους μεν Δημάρχους που πολιτεύθηκαν αντίθετοι με την απλή αναλογική, αυτό δεν αποτελεί κάποιο σημείο κριτικής ή δεύτερης σκέψης. Τι γίνεται όμως με τους Δημάρχους, οι οποίοι πολιτεύθηκαν ως υποστηρικτές της απλής αναλογικής; Αυτών δηλαδή που πεποίθησή τους (σύμφωνα με την αρχή της απλής αναλογικής) είναι ότι η διοίκηση πρέπει να γίνεται με βάση την αναλογική βούληση των δημοτών.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε πώς θα πολιτευτούν οι συγκεκριμένοι Δήμαρχοι. Αν επιλέξουν να συνεργαστούν με τις υπόλοιπες παρατάξεις και να προσπαθήσουν να συνθέσουν απόψεις και προγράμματα των άλλων παρατάξεων ή ακόμη και να εμπλέξουν στη διοίκηση των δήμων, στελέχη των άλλων παρατάξεων, τότε θα τιμήσουν πραγματικά τον λόγο τους και τις απόψεις τους. Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τους υποστηρικτές της απλής αναλογικής, αν κάποια δημοτική παράταξη δεν έχει συγκεντρώσει την πρώτη Κυριακή το 50%+1 των ψήφων οφείλει να συνεργαστεί με τις υπόλοιπες παρατάξεις σεβόμενη τη βούληση των δημοτών που δεν ήταν άλλη από την άρνηση της απόλυτης πλειοψηφίας προς μια παράταξη.
Αν επομένως επιλέξουν να κρυφτούν πίσω από τις διατάξεις του νέου νόμου, τότε είναι έκθετοι στα μάτια των ψηφοφόρων τους. Θα αποδειχθεί ότι η θέση τους υπέρ της απλής αναλογικής ήταν καθαρά υποκριτική. Το έκαναν είτε επειδή πίστευαν ότι δεν θα κέρδιζαν τις εκλογές και ήλπιζαν έτσι να αποδυναμώσουν τον αντίπαλο, είτε ότι το έκαναν για να κολακεύσουν την τότε κυβέρνηση, ελπίζοντας σε εκλογική πελατεία και ψήφους.
Αν κρίνουμε από τις πρώτες εικόνες των επιτροπών των Δήμων, μάλλον ισχύει το δεύτερο, το οποίο αποδεικνύει ότι σοφά η Νέα Δημοκρατία είναι αντίθετη στην απλή αναλογική ως ένα σύστημα που δημιουργεί προβλήματα αντί να επιλύει. Επίσης μάλλον φαίνεται υποκριτική στάση των περισσότερων υπέρμαχων της απλής αναλογικής. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα μόνο στην προοπτική αποχώρησης από την εξουσία, μεταθέτοντας τις ελπίδες τους στις μεθεπόμενες εκλογές, ενώ κυβέρνησε μια χαρά με την «κακή» ενισχυμένη αναλογική. Τι καλύτερο παράδειγμα υποκρισίας;
Από τον Γιάννη Αναστασίου, οδοντίατρο, αντιπρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου Αγιάς, στελέχος ΝΔ
