Το ΠΑΣΟΚ γύρισε στον τόπο του εγκλήματος, για να υπερασπιστεί και να διαφημίσει την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της, που τα αποτελέσματά της τα ζουν στο πετσί τους οι σημερινοί αγρότες. Αλλά και οι παλιότεροι, δεν ξεχνούν τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλία ενάντια σ' αυτήν την πολιτική, που κράτησαν 8 συνεχή χρόνια, από το 1994 μέχρι το 2002 και συντάραξαν ολόκληρη την Ελλάδα. Δεν ξεχνούν τη συκοφάντηση, την τρομοκρατία, την περικύκλωση χωριών, τους εκβιασμούς, τις απειλές, την ανοιχτή βία των ΜΑΤ, που έφτασε το 1997 μέχρι την περιβόητη «επιχείρηση βουλκανιζατέρ» της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, τα αγροτοδικεία.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων για «μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά» και «χρυσά κουτάλια», με τα οποία θα έτρωγαν τάχα οι αγρότες, τη μια με τους συνεταιρισμούς, την άλλη με τα «θαφτικά» και την παράλλη με τις επιδοτήσεις, αποδείχτηκαν συγκυριακές και ψεύτικες. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ οδηγεί ολοένα και περισσότερο στη συγκέντρωση γης και παραγωγής σε λίγα χέρια. Μείωσε το εισόδημα των μικρών αγροτοκτηνοτρόφων και αύξησε το κόστος παραγωγής. Οδήγησε σε ξεκλήρισμα πάνω από 800.000 μικρά και μεσαία αγροτικά νοικοκυριά. Συρρίκνωσε παραδοσιακές καλλιέργειες και βιομηχανικούς κλάδους με πρώτη ύλη από την αγροτική παραγωγή, όπως είναι η ζάχαρη, ο καπνός, η κλωστοϋφαντουργία. Ενισχύθηκε παράλληλα η κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, ιδιαίτερα στην κτηνοτροφική παραγωγή, στη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων, στην παραγωγή και εμπορία των τροφίμων. Χιλιάδες αγροτοκτηνοτρόφοι καταχρεώθηκαν στις τράπεζες για να ενταχθούν στα Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης και τελικά, παρά την εξαντλητική εργασία τους, βρέθηκαν σε δεινή θέση να απειλούνται με κατασχέσεις στην περιουσία τους.
Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και όλων των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, στήριξε και στηρίζει την παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αγροτικής παραγωγής, στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΚΑΠ, με στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ που δραστηριοποιούνται στον αγροτοδιατροφικό τομέα έναντι άλλων καπιταλιστικών κρατών, με μεγαλύτερη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, κυριαρχία των μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων και των μεγαλοαγροτών, μεγαλύτερη ανάπτυξη και εκμετάλλευση μισθωτής εργασίας. Αυτή η πολιτική, που με συνέπεια προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις, αυξάνει τα εμπόδια σε χιλιάδες αγρότες να συνεχίσουν να καλλιεργούν και τελικά επιταχύνει την εκτόπισή τους από την παραγωγή. Μέσα σε αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης, το τι και πώς θα παραχθεί καθορίζεται με κριτήριο το μεγαλύτερο κέρδος των μονοπωλίων. Γι' αυτό η αγροτική παραγωγή δεν μπορεί να ικανοποιήσει πραγματικά τις διατροφικές ανάγκες του λαού.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται στο πλευρό αγροτών και κτηνοτρόφων που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα. Μαζί με την υποστήριξη των δίκαιων αιτημάτων τους για την επιβίωσή τους, δίνει προοπτική για το μέλλον τους με την πρότασή του για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης, με διαφορετική οργάνωση της αγροτικής παραγωγής, έξω από τα δόκανα της ΚΑΠ της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος, που θα εγγυάται στον αγρότη σταθερό και ικανοποιητικό εισόδημα, καλύτερη ζωή στην οικογένειά του, επαρκή και ασφαλή τρόφιμα στον λαό. Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ δεν είναι εύκολος, έχει θυσίες που όμως πιάνουν τόπο και οδηγούν στην πραγματική λαϊκή ευημερία, μέσα από την κεντρικά σχεδιασμένη οργάνωση και της αγροτικής παραγωγής, με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
Από τον Παν. Σπήλιο, γραμματέα της ΤΕ Υπαίθρου Λάρισας ΚΚΕ
