αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης
Στις 20 Ιουλίου άρχισε ο τρύγος στη νότια Ισπανία. Το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου ξεκίνησε ο τρυγητός στα ελληνικά νησιά. Όμως σήμερα θ’ ασχοληθούμε μ’ άλλους τρυγητές… της γνώσης που κι αυτοί μόχθησαν με τον τρόπο τους και οι περισσότεροι επιβραβεύτηκαν.
Διπλή χαρά σε οικογένεια της Λάρισας, καθώς μητέρα και γιος κέρδισαν πανηγυρικά στις πανελλαδικές.
Η 43χρονη Φωτεινή Μανώλη – Κυρμιτσή εισήχθη 1η στην Οδοντιατρική Αθηνών, (βρίσκεται ήδη στο Γ’ έτος της Φυσικοθεραπείας), ενώ ο 19χρονος Δημήτρης απ’ τα τμήματα υποδομής της ΑΕΛ, μετά από δύσκολη χρονιά με 2 χειρουργεία, μπαίνει στο τμήμα Φυσικοθεραπείας, χαρούμενος και συγκινημένος... Η μάνα, του έδωσε να καταλάβει πως τίποτα στη ζωή δεν είναι δύσκολο. Ποτέ δεν είν’ αργά. «Μες από δυσκολίες, βγαίνουμε δυνατοί. Τη θεωρώ παράδειγμα προς μίμηση, χαίρομαι γι’ αυτή…».
Σε πελάγη ευτυχίας πλέει και κείνη : «Είμαι χαρούμενη για τον γιο, που πραγματώνει τ’ όνειρό του. Εκπληρώθηκε και το δικό μου όνειρο. Προσπάθησα πολύ, διάβασα (χωρίς φροντιστήρια) αλλά προπάντων, πίστεψα πολύ! Tο γοργό έχει τη χάρη του αλλά από το ποτέ το προτιμότερο είναι το αργά.
«Κάθε χρόνο αυτή η μέρα - γράφει στο φατσοβιβλίο και στο τουίτερ ο πρωθυπουργεύων Κυριάκος Μητσοτάκης - φωτίζει ιστορίες ανθρώπων που ξεχωρίζουν για την επιμονή τους, τις δυσκολίες που έχουν υπερβεί, και τη προσπάθειά τους που έφερε αποτελέσματα. Ιστορίες που μας γεμίζουν θαυμασμό και αισιοδοξία. Όπως αυτή της 44χρονης Σωτηρίας, μητέρας τεσσάρων παιδιών, που πέρασε πρώτη στο τμήμα Εργοθεραπείας στο Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας και της 47χρονης νοσηλεύτριας Σμαράγδας Λιάτσικου (από ΕΠΑΛ του Βόλου 1η στα σαλόνια, της Ιατρικής Λάρισας) μητέρας δύο παιδιών.
Θέλω να εκφράσω τα συγχαρητήρια μου, σ’ όλους. Οι γνώσεις έρχονται όπως και οι ευκαιρίες. Εκμεταλλευτείτε τις στο έπακρο. Ζήστε και χαρείτε!
Δική μας πρόκληση, να σας εξασφαλίσουμε ασφαλές περιβάλλον, όπου λεύτερα θα εκφράζεστε. Προβληματιστείτε, διευρύνετε τους ορίζοντές σας. Θέλουμε ανοιχτά πανεπιστήμια, με περισσότερες εμπειρίες και ευκαιρίες, να βελτιώνονται και να εξελίσσονται συνεχώς».
Επίσης επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον 1ο στην Ιατρική Αθηνών, Γιάννη Ιατρού, συγχαίροντάς τον.
- Τ’ απλόχερα και φτωχά τελικά, λόγια των πολιτικών κούρασαν όντως γιατί δεν συνοδεύονται από πράξεις.
- Ποιος δεν θέλει τα ΑΕΙ ισχυρούς πυλώνες στην ανάταξη της χώρας, πνεύμονες που θα δώσουν ανάσες στο αρρωστημένο πολιτικό και οικονομικό τοπίο;
- Που θα κρατήσουν τα παιδιά μας εδώ κι όχι στα 4 σημεία του ορίζοντα.
- Ποιος δεν θέλει το αδιάβλητο, αλλά διάολε, δεν γίνεται κάθε χρόνο τα θέματα. να ’ναι ίσης δυσκολίας, για όλες τις σχολές, χωρίς να βγαίνουν κλαίγοντας όπως φέτος;
- Να ξέρουμε τι είδους εκπαίδευση θέλουμε με συγκεκριμένο προσανατολισμό.
- Με ΣΕΠ (σχολικό επαγγελματικό προσανατολισμό ) όχι της πλάκας αλλά αντίστοιχο ξένων προηγμένων χωρών. Ώστε να επιλέγουν οι υποψήφιοι βάσει κλίσεων και δυνατοτήτων κι όχι ό,τι να ’ναι.
- Να συνδεθούν τα ΑΕΙ με μονάδες παραγωγής, την αγορά εργασίας. Στην Ελλάδα ταλέντα έχουμε, αξιοποίηση κι αξιοκρατία όχι.
- Τα δυνατά σχολειά θέλουν και μορφωμένους διαρκώς δασκάλους που θα καταστήσουν αχρείαστη την παραπαιδεία. Γιατί να ξηλώνεται πάντα ο Έλληνας για υγεία, εκπαίδευση και ξένες γλώσσες; Λεφτά υπήρχαν αλλά τα φάγανε οι επιτήδειοι κι όχι μόνοι τους.
Προτάσεις πάντα υπάρχουν κι από σοβαρούς επιστήμονες, πολιτική βούληση δεν υπάρχει και πρόγραμμα για την Παιδεία.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφερόμουν και στον «βενιαμίν» της οικογένειας. Χαράς ευαγγέλια στο σπίτι. Επέλεξε αυτό που ήθελε και το κέρδισε. 1ος λοιπόν στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ, και η ζωή ξανοίγεται μπρος του.
Το ’χει διατυπώσει ωραία ο Κοέλιο, όταν θες κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί να το πετύχεις. Θυμάμαι στο Σουδάν 2 φορές μου ζήτησαν κι ανέλαβα, άσχετος ων, 2 γιορτές. Στις 17 Νοεμβρίου αυτοσχεδίασα με δική μου πλοκή. Μετρημένα στα δάχτυλα όλα κι όλα τα παιδιά, όλα καλά. Παραμονές 25ης Μαρτίου επέλεξα το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Να ζει το Μεσολόγγι» Κακή εικόνα στις πρόβες μα ανήμερα βγάλαν τον καλύτερό τους εαυτό. «Δεν ξανάδαμε τέτοια παράσταση, δεν κλάψαμε άλλωτε» σχολίαζε ομογενής.
Σε κάθε περίπτωση ο τόπος πρέπει να σταθεί στα δικά του παιδιά, στα δικά του πόδια κι αυτό εξαρτάται από μας τους ίδιους, που καλούμαστε ν’ αλλάξουμε πρώτα εμείς ρότα. Πρέπει να τα καταφέρουμε!
Αν δεν υπάρχει και η εκδοχή όχι ν’ αλλάξουμε χώρα αλλά πλανήτη! Κάπου στον αστερισμό «Ωρίων» (τελευταίο έργο του γιου μετά τη «Λεμοναυλή» και τα «Δάκρυα από πέτρα»). Προηγουμένως όμως, ως συνάγεται απ’ το έργο: ας μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, ας επιχειρήσουμε να εξέλθουμε απ’ τα προβλήματα της κρίσης, της φτώχειας, ενδυναμώνοντας συνειδήσεις, εαυτούς κι αλλήλους.
«Από τη μαύρη τρύπα μιας καταπιεστικής εξουσίας του χρήματος γεννάται ένα νέο σύμπαν πανανθρώπινων αξιών, κάπου αλλού «μακριά»…στο εσωτερικό μας σύμπαν»!
Όσοι δεν πέρασαν δεν έχασαν παρά μια μάχη! Αν πεισμώσει ο άνθρωπος γίνεται θεριό! Ν’ αδράξουμε την επόμενη ευκαιρία και να πετύχουμε τον στόχο μας.
Ο Πέτρος Ιωάννου ήταν καθηγητής, τώρα δε μέλος της «Πρωτοβουλίας», του καθηγητή Βιοχημείας Δ. Κουρέτα.
