Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο καθιέρωσε την καλλιέργεια των γεωμήλων (πατάτας), όπως τον περιγράφει ο Κ.Δ. Τριανταφυλλόπουλος στο «Θεός και Θέμις» (Αθήναι 1912): «Οτε απεκατεστάθη η τάξις, και ο επαναστάτης Ελλην, αποκαμών των πολέμων, των στερήσεων και κακουχιών επεδόθη εις την εργασίαν του, το έργον της ελευθερίας περαιώσας, ο μέγας του πατήρ και Κυβερνήτης, θέλων να βελτιώσει τη γεωργίαν, απεφάσισε, ότε ακόμη είχεν εν Αιγίνη την πρωτεύουσαν, να διδάξη προς τον γεωργικόν κόσμον την καλλιέργειαν των γεωμήλων. Έδωκεν όθεν εντολήν όπως αποστείλωσιν αυτώ εξ Ιταλίας αρκετάς χιλιάδας οκάδων γεωμήλων άτινα ειρήσθω, ήσαν τότε πάντη άγνωστα ημίν, και το τίμημα κατέβαλεν εκ του ιδιαιτέρου του ταμείου. Οι εναντία φρονούντες κατά του Καποδίστρια, ήρξαντο διαδίδοντες ότι ο Καπαδίστριας είναι ου μόνον Λουθηρανιστής (ή κοινώς ελέγετο Αλούτερος), αλλά και διά της αντιθρησκευτικής και ασεβούς πράξεως του, του να διδάξη την καλλιέργειαν της πατάτας, θα κάμη όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς «Αλούτερους».
Οι πατάτες κατά τους εχθρούς του Καποδίστρια, ήσαν απαγορευμένος καρπός, ού και μόνον απλή γεύσις ήθελεν οδηγήσει το χριστεπώνυμον πλήρωμα εις τα απύθμενα σκότη της κολάσεως, ένθα ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων. Οι αρτιγέννητοι Έλληνες πληροφορηθέντες τα γεγονότα και ιδίως οι Αιγηνίται, οίτινες είδον τους σάκκους των γεωμήλων χύδην ν’ αποταμιεύωνται προχείρως εις την προκυμαίαν της Αιγίνης, χάρις εις τας ραδιουργίας των εχθρών και το αμόρφωτον αυτών, εν συλλαλητηρίω επιβλητικώ εζήτουν την αποπομπήν του εξ Αιγίνης, ως προδότου των πατροπαραδότων της θρησκείας, βροντοφωνούτες: «Κάτω ο προδότης! Κάτω ο Αλούτερος, ο οποίος με τις πατάτες του θα μας καταστρέψη το θρήσκευμα. Κάτω ο άθεος!».
Ο Καποδίστριας ακούσας των φωνών του κορυβαντιώντος πλήθους, έσπευσε προς τον εξώστην, ενώ το πλήθος μαινόμενον ως αι πρό της καταιγίδος βρονταί, εφώναζε «Κάτω ο Αλούτερος με τις πατάτες του!». Ο Κυβερνήτης απαθής θεατής των γενομένων, εδήλωσε προς το πλήθος, ότι οι πατάτες είναι διά λογαριασμόν του και ουχί δι’ αυτούς και ας μη ματαιοπονούν. Ταυτοχρόνως δε, κατά το φαινόμενον μόνον έδωκεν εντόνους και αυστηράς διαταγάς εις τους διορισθέντας φύλακας των γεωμήλων, όπως συλλάβωσι και οδηγήσωσι εις τας φυλακάς οιονδήποτε όστις ήθελε φωραθή κλέπτης των γεωμήλων του Κυβερνήτου. Ιδιαιτέρως όμως είπε εις αυτούς να κάμουν πώς δεν βλέπουν τους περιέργους παρατηρητάς των γεωμήλων και να αφήσουν αυτούς να κλέπτουν.
Μετ’ ολίγας ημέρας η προκυμαία εκενώθη! Τα γεώμηλα τα έφαγαν όλα οι Αιγηνίται και σύν τη εστιάσει εκείνων επείσθησαν ότι δεν έγιναν Αλούτεροι! Ο ίδιος ο κόσμος, όστις ήτο και κατά την κατά του Κυβερνήτου στάσιν, ο ίδιος εκείνος ήρχιχε να κρούη τους κώδωνας των Εκκλησιών και εκάλει τους λοιπούς εις γενικήν συνάθροισιν, να διαδηλώσουν την ευγνωμοσύνην του προς τον Κυβερνήτην. Η κοσμοπλημμύρα εκεινεί υπό τας ζητοκραυγάς και τα θούρια και ούτω έξωθι του ανακτόρου του Κυβερνήτου φθάνει: «Θέλουμε, πατέρα μας, πατάτες! Σώσε μας, πατέρα, ας όψονται όσοι μας έβαλαν στα λόγια!». Προ τοιούτων παρακλήσεων δι’ ουρανομήκων κραυγών, ο Κυβερνήτης, εξελθών ένδακρυς, υπεσχέθη εις το πλήθος νέαν προμήθειαν γεωμήλων διά του ιδιαιτέρου του ταμείου! Συνεχώρησε τους πταίσαντας, διέλαμψεν η αλήθεια, και η καλλιέργεια των γεωμήλων άρχισε έκτοτε εν Ελλάδι».
Αυτός ήταν ο μέγας εκείνος Εθνικός Κυβερνήτης, ο οποίος γνώριζε να οδηγεί το Έθνος, αλλά και ως αληθινός Ορθόδοξος Χριστιανός Eλλην γνώριζε να συγχωρεί τους εχθρούς του, ακολουθών το παράδειγμα του Θεανθρώπου επί του σταυρού, που συγχωρούσε τους σταυρωτάς του. Αναζητούνται πραγματικοί Εθνικοί Κυβερνήτες!
Του Βασίλη Θεοτοκάτου, επίτιμου δικηγόρου - προέδρου της Ανωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος
