Πριν λίγες ημέρες γιορτάσαμε την 45η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, εκείνο το βράδυ της 24ης Ιουλίου του 1974, όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έλαβε την εντολή σχηματισμού Κυβερνήσεως από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών. Η δικτατορία είχε καταρρεύσει και μία νέα εποχή ανέτειλε για την Ελλάδα. Σε όλη αυτή τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η χώρα πέρασε από διάφορα στάδια, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης αλλά και παρακμής.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει κάποτε: «Το δυσκολότερο πράγμα είναι να κυβερνήσεις τους Έλληνες, γιατί όλοι πιστεύουν ότι είναι ικανοί για όλα». Αυτή ήταν από τη μία πλευρά η αρχική αιτία, που οδήγησε μια χώρα και έναν λαό στα προβλήματα, που βιώνει όλα αυτά τα χρόνια. Το γεγονός δηλαδή, ότι το αίσθημα της αξιοκρατίας ήταν ελλιπές για αρκετούς, οι οποίοι ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους καλλιεργώντας μία στενή σχέση με το πελατειακό κράτος, εις βάρος των πολλών. Και από την άλλη ήρθε το πολιτικό σύστημα, όπου μέσω ενός άκρως λαϊκιστικού και διχαστικού λόγου εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία.
Στην προ μνημονίων Ελλάδα απαξιώθηκαν οι πραγματικές δυνατότητες και οι αξίες δημιουργώντας στρατιές νεόπλουτων. Στην επί μνημονίων Ελλάδα κατέρρευσαν οι κοινωνικοί θεσμοί και το αξιακό κράτος, ενώ άδειασαν «οι τσέπες», δημιουργώντας στρατιές νεόπτωχων. Στη μετά μνημονίων Ελλάδα και με γνώμονα τα παθήματα του παρελθόντος αλλά και το αύριο της πατρίδος, οφείλουμε να δουλέψουμε ενωτικά και συντεταγμένα. Η χώρα έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ από έναν Πρωθυπουργό, που θα νοιάζεται για τις επόμενες γενιές και όχι από τώρα για τις επόμενες εκλογές. Νομίζω ότι τον βρήκε. Τα πρώτα δείγματα είναι άκρως ενθαρρυντικά ειδικά για τις νέες ακομμάτιστες γενιές μορφωμένων και άξιων ανθρώπων.
Ένας Πρωθυπουργός λιτός, ευθύς, διαβασμένος, προετοιμασμένος και το κυριότερο ενωτικός. Ναι αυτό το λες επιστροφή στην ποιότητα και την ευθύτητα του κοινοβουλευτικού πολιτισμού άλλων εποχών. Πρώτη φορά άκουσα σε προγραμματικές εξαγγελίες Έλληνα Πρωθυπουργό να αναφέρεται στον προκάτοχό του με σεβασμό και χωρίς διχαστικές κορώνες. Ένας τόπος, που έχει υποφέρει διαχρονικά από τα σαράκι της διχόνοιας, ήρθε η ώρα να σταθεί στα πόδια του με γνώμονα την ενότητα.
Η γενιά μου απαιτεί ένα άλλο μείγμα Δημοκρατίας. Ζητά ενότητα και ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης, με επενδύσεις, νέες και καλές δουλειές. Ένα σχέδιο πολιτικής με λιγότερους φόρους και εισφορές, αλλά και λιγότερες δαπάνες για ένα λιτό και αποτελεσματικό κράτος. Ένα σχέδιο που θα εγκαθιδρύσει την εμπιστοσύνη στους κόλπους της κοινωνίας, θα επαναφέρει την πολιτική αξιοπιστία στα μάτια των Ελλήνων και θα αποκαταστήσει το αίσθημα ασφαλείας σε κάθε γειτονιά. Ένα σχέδιο το οποίο θα επιτύχει την αξιολόγηση των δαπανών στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης, την αξιοποίηση των άξιων δημοσίων λειτουργών, τη βελτίωση των υπηρεσιών του δημοσίου και τη δημοσιονομική πειθαρχία στους φορείς της γενικής κυβέρνησης. Ένα σχέδιο με κύριο στόχο την επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και υπηρεσιών, που είναι τόσο απαραίτητες για να καταστεί ποιοτικότερη η καθημερινότητα του πολίτη. Ένα σχέδιο το οποίο θα προάγει έναν ποιοτικό πολιτικό λόγο σύμπνοιας και ομοψυχίας.
Έναν πολιτικό λόγο άξιο σεβασμού στα δημοκρατικά ήθη. Έναν πολιτικό λόγο, ο οποίος θα στηρίζεται σε 3 άξονες συλλογικού μετασχηματισμού της χώρας μας. Έχουμε ανάγκη από Συνταγματικές αναθεωρήσεις που θα είναι βαθιές και ριζικές, με στόχο την αποκατάσταση του κύρους της πολιτικής στα μάτια των πολιτών. Χρειαζόμαστε ένα Εθνικό συμβούλιο στρατηγικής, ούτως ώστε να χτίζουμε κάθε χρόνο πάνω στα επιτεύγματα της προηγούμενης χρονιάς. Ήρθε η ώρα για ένα νέο κοινωνικό κράτος χωρίς γραφειοκρατία, με σεβασμό στον πολίτη και κυρίως στον χρόνο του.
Αρκετά με τις συζητήσεις για μετατάξεις «κολλητών», για ρουσφέτια ανάξιων και ανεπάγγελτων κομματικών, για «παραθυράκια νόμων» και για διορισμούς από τη διπλανή πόρτα. Όλα αυτά είναι το «παλιό», το «πολύ παλιό» θα έλεγα, το οποίο έρχεται μεν από το μακρινό παρελθόν, αλλά την τελευταία τετραετία ενηλικιώθηκε. Αυτό που θα πρέπει να μας χωρίζει από το «παλιό», είναι ένα κράτος, που βοηθά και ανταμείβει τους έντιμους, τους ικανούς και τους εργατικούς.
Η Δημοκρατία που αξίζει στον τόπο που γεννήθηκε είναι μία δημοκρατία για τους πολλούς. Μία δημοκρατία όπου η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου μετά από 10 χρόνια ψήφισής του είναι δεδομένη, όπως γίνεται σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία του δυτικού κόσμου. Μία Δημοκρατία, όπου ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι αυτοσκοπός και όχι ζητούμενο ή εξαίρεση. Μία Δημοκρατία όπου οι άξιοι βγαίνουν μπροστά και τα κομματικά φρονήματα κλειδώνονται στο συρτάρι μαζί με τις καταστροφικές συνέπειες άλλων εποχών. Δεν κατάλαβα ποτέ τι θα πει «οι δικοί μας» και «οι δικοί σας», αφού τα προβλήματα δεν έχουν πολιτικό χρώμα, αλλά κοινή αφετηρία και κυρίως κοινούς αποδέκτες. Αυτή η δημοκρατία μας αξίζει.
Από τον Βάσο Π. Καραμπίλια
* Ο Βάσος Π. Καραμπίλιας είναι δικηγόρος Αθηνών, μέλος του Μητρώου Στελεχών της Ν.Δ., ειδικευθείς στο Master in Sports Law - MBA in Sports Management, επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων.
