Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη καν σοβαρή και πολύ περισσότερο στρατηγική ήττα, καθώς, εάν στο προσωποπαγές συνονθύλευμα του κ. Τσίπρα - και στα όποια ακατανόητα πλέον αφηγήματα της πρώτης φοράς αριστεράς -προστεθούν τα ποσοστά Βαρουφάκη και των πλησιόχωρων κομμάτων, το άθροισμα της περίεργης αριστεροσύνης στην ελληνική Κοινωνία είναι εξαιρετικά μεγάλο. Νομίζω, πως οι γενικώς διαμαρτυρόμενοι, και θυμωμένοι εναντίον όλων, εκτός του εαυτού τους, συνέλληνες δεν έχουν καταλάβει τίποτα και δεν έμαθαν κάτι απ' ό,τι συνέβη σ' αυτή τη χώρα. Ψήφισαν τον κ. Τσίπρα και τον κ.Βαρουφάκη τον Ιανουάριο του 2015, επειδή θα εξαφάνιζαν το χρέος, αλλά Δαυίδ Κόπερφιλντ μιμούμενοι τον…Χουντίνι, θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, και άλλα παλαβά, όμως ξαναψήφισαν τον πρώτο, παρότι έκανε το «όχι» «ναι», έφερε ένα τρίτο μνημόνιο, διέλυσε τις Τράπεζες, και υποθήκευσε τα πάντα, ακόμα κ α ι τ ι ς αρχαιότητες (παρά τα ψέματα για το αντίθετο). Και το ακατάληπτο. Έδωσαν στον άνθρωπο αυτόν και τις παραφυάδες του κόμματός του, περισσότερες αθροιστικά ψήφους απ' ό,τι το 2015. Άγνοια της οικονομικής πραγματικότητας; Ανεπαρκές γνωσιολογικό επίπεδο; Όλα αυτά, μαζί με την ιδεοληπτική σύλληψη της πραγματικότητας στον σύγχρονο κόσμο; Ο,τι και νάναι, μια τέτοια στάση ζωής και μια ανάλογη αντίληψη για το παρόν και το μέλλον του τόπου, δεν μπορεί, παρά να δημιουργεί ανησυχία για την πορεία της ελληνικής ενδοχώρας. Το αποδίδω έτσι, επειδή ο απανταχού ελληνισμός προκόβει, και πολλές φορές μεγαλουργεί.
Έχω μία απορία. Τι έχουν να πούν οι οπαδοί της αριστερο- κεντρο -τσιπρο-διεξιάς παράταξης για την εργαλειοποίηση των θεσμών; (ή δεν υπήρξε;). Για τις διώξεις πολιτικών αντιπάλων (ή δεν υπήρξαν;). Για τη διάλυση της Παιδείας και την εξαφάνιση της αριστείας (μήπως δεν υπήρξαν και αυτά;). Για το αφήγημα του ηθικού πλεονεκτήματος τι έχουν να πουν για παράδειγμα;
Τις αριστερίστικες καρικατούρες με τις απαράδεκτες πρακτικές, τις αντιφάσεις και τον πρωτοφανή πελατειασμό του ΣΥΡΙΖΑ (όπως τα πιστεύω ο ίδιος και κάποια εκατομμύρια Ελλήνων) δεν μπορεί να υιοθετήσει το ΠΑΣΟΚ -για παράδειγμα- που υπήρξε ανέκαθεν πολυσυλλεκτικό κίνημα. Πέρασαν 45 χρόνια από την ίδρυση του τελευταίου αυτού Κινήματος, και από τότε ο κόσμος άλλαξε. Ο καπιταλισμός, ως ελευθερία ανάδειξης της ανθρώπινης αλλά σύννομης δημιουργίας, είναι αυτός που παράγει τον πλούτο. Όσοι δεν θέλουν να εμπεδώσουν την απλή αυτή παγκόσμια αλήθεια, βρίσκονται εκτός τόπου, χρόνου και ιστορίας. Είναι άλλο πράγμα η προστασία των πράγματι αδυνάτων, από την καταχρηστική άσκηση δικαιωμάτων είτε του Κράτους που την επιχειρεί, είτε του ιδιώτη επιχειρηματία, και άλλο ο κρατισμός της αναξιοκρατίας και του πελατειασμού ,που μας διέλυσε ως σύγχρονη εθνική συλλογικότητα.
Όσον αφορά τώρα τις μελλοντικές εξελίξεις του μεταξύ σφύρας και άκμονος ευρισκόμενου ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, μου είναι ακατανόητη η άποψη, πως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, για τους μύριους (εκτός των λίγων που αναφέρθηκαν) λόγους, που ο χώρος δεν επαρκεί να εκτεθούν .Ας σκεφθεί κανείς μόνον την καταστροφή του 2015, την εμμονική ιδεοληψία όλων των στελεχών του ,που είναι και ο πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ. Την απόπειρα κατάλυσης των θεσμών. Την εργαλειοποίηση της Δικαιοσύνης. Την αλαζονεία, την αγραμματοσύνη, τα ψέματα, την υποκρισία, τη διόγκωση του χρέους παρά το τρίτο αχρείαστο μνημόνιο με υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 95 περίπου χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δημοκρατικό κόμμα . Είναι λάθος, που ο Άρειος Πάγος του έδωσε μετά το 11 δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές, αφού στο καταστατικό του, που 14 σελίδες του οποίου εξαφάνισε τον Ιούλιο του 2016,προέβλεπε επεμβάσεις στους πυλώνες της Δημοκρατίας .Δηλαδή πλην αυτής στο πολιτικό σύστημα, που ΘΑ ΤΟ ΑΛΛΑΖΕ, και στην εκτελεστική και τη δικαστική εξουσία. Προέβλεπε ακόμα ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΩΝ μέσων και ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ. Η διαγραφή όλων των σημείων του προοιμίου(ιδεολογικών προταγμάτων) του ιδρυτικού του κόμματος αυτού, αλλά και πολλών σελίδων μαρξιστικής-λενινιστικής ιδεολογίας ,που έχει καταρρεύσει παγκοσμίως, αλλά υποδόρεια εισέβαλε στην ελληνική πραγματικότητα ,η διαγραφή λοιπόν υπήρξε προφασιστική και πολιτική προβιά προς άγραν αφελών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξουσιαστικός συνασπισμός χωρίς αναστολές, με ανύπαρκτο ηθικό πρόταγμα, που ενσυνείδητα διέλυσε τη μεσαία τάξη, για να μοιράσει δώρα σε πελάτες -ψηφοφόρους, που για να πάρει την εξουσία συνεργάστηκε με κομματικό απόκομμα αντίθετης πολιτικής κατεύθυνσης, και για να την κρατήσει προσπάθησε να φυλακίσει προσωπικότητες της αντιπολίτευσης και να μοιράσει από το ματωμένο υπερπλεόνασμά του 18 δύο δισ. ευρώ σε αδαείς ή ωφελιμιστές ψευτοεπιδοματούχους, φυλακισμένους (που τον ψήφισαν σε ποσοστό 80%) τσιγγάνους με πλούσια μητρώα, και κάποιους συνταξιούχους ως τάχα 13η σύνταξη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί επιτομή της ανηθικότητας και της εξουσιομανίας, και εννοώ τα ηγετικά του κλιμάκια και όχι τον κόσμο που αναζητά ελπίδα, εκεί που δεν υπάρχει. Οι ιθύνοντές του είναι εκατομμυριούχοι σε μεγάλο ποσοστό και απόφοιτοι ιδιωτικών πανεπιστημίων του εξωτερικού, ενώ οι εγχώριοι, που στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σxολεία, καταργούν την αριστεία, και έκαναν άντρα ανομίας και τρομοκρατίας τα δημόσια πανεπιστήμια. Και, παράλληλα, ο μπαχαλακισμός οργιάζει.
Θα καλούσα κάποιους… λαγούς του παλιού ΠΑΣΟΚ, αφού συνειδητοποιήσουν, πως δεν είμαστε στο 1974, αλλά στο 2019, αφού διαβάσουν το αρχικό καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ και δουν και καταλάβουν καλά τι ακριβώς έκανε αυτό το συνονθύλευμα και ο νεαρός καταληψίας μετά το 2009 και μέχρι σήμερα σε βάρος της Δημοκρατίας, των θεσμών της και ιδίως εναντίον του ίδιου του κόμματος, στο οποίο ανήκουν, να επανεξετάσουν τη θέση τους. Διαφορετικά, καλά θα κάνουν να φύγουν α μ έ σ ω ς απó τον χώρο αυτό, συμβάλλοντας στην κανονικότητα του πολιτικού εποικοδομήματος του τόπου. Η Ελλάδα χάρη στη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κατόρθωσαν παρά τα λάθη και τις παραλείψεις της ιστορικής τους διαδρομής να δημιουργήσουν τη μοναδική δημιουργική περίοδο 40 χρόνων ειρηνικής πορείας, πολιτικής ομαλότητας και θεσμικής κανονικότητας. Πολιτικοί αντίπαλοι χωρίς την εχθροπάθεια, τον διχαστικό λόγο και το πολιτικό μίσος, που εξέβαλε η πρωτοαριστερά του κ.Τσίπρα. Στην κανονικότητα αυτή υπήρχαν και δυστονικά μικροδιαστήματα. Το πιο δυσάρεστο, η δίωξη του Ανδρέα Παπανδρέου, που την επιδίωξε τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και τα δύο κομμουνιστικά κόμματα. Ειδικός μάλιστα Εισαγγελέας στη Δίκη αυτή - εκτός του κ.Κατσαρού- υπήρξε ο προκάτοχος του κ.Τσίπρα κ.Κωνσταντόπουλος. Σήμερα ο διάδοχός του εξυμνεί υποκριτικά τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια διεύρυνσης της παράταξής του.
Το ΠΑΣΟΚ ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα υπήρξε πολιτικός αντίπαλος της Νέας Δημοκρατίας, του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κατά λογική ακολουθία εξακολουθεί και σήμερα. Με τον νεοκομμουνιστικό- στον κατευθυντήριο πυρήνα του- ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, όπως και η Νέα Δημοκρατία, δεν έχουν σχέση. Ανήκουν σε διαφορετικούς Κόσμους. Αυτό δεν είναι αφορισμός. Είναι η πραγματικότητα ,που διακηρύττει ο ίδιος ο πρώην Πρωθυπουργός δίνοντας το στίγμα της παράταξής του: "Η εμείς, ή αυτοί". Είναι το επί τετραετία υβρεολόγιο εναντίον του ΠΑΣΟΚ κατά κύριον λόγο. Είναι η αήθης δίωξη εναντίον των επιφανών πολιτικών του ΠΑΣΟΚ Βενιζέλου και Λοβέρδου, και οι κακοήθεις αναφορές εναντίον του πρώτου. Είναι τα πεπραγμένα σε βάρος της χώρας από το 2010 μέχρι και προχθές. Τα άρθρα 6 ολόκληρων σελίδων του καταστατικού του ΣΥΡΙΖΑ για αναμόρφωση (;) του πολιτεύματος, κατάργηση(ακριβώς) της ιδιοκτησίας , κοινωνικοποίηση των παραγωγικών μέσων και πολλά... σταλινικά, που μια νύχτα του Ιουλίου του 2016 τα διέγραψε το έκτακτο συνέδριο. Εκείνη τη νύχτα, λοιπόν, τους ήρθε θεία φώτιση. Ιστορίες για αγρίους(ή αφελείς).
Θα ήταν σκόπιμο ο κ.Παπανδρέου (δεν ακύρωσε τον φίλο του κ.Κρεμαστινό που ζήτησε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν κάνω λάθος), θα ήταν ωφέλιμο, λοιπόν, να καθορίσει με σαφήνεια την πολιτική του θέση, εκτιμώντας, πως είναι φορέας βαριού ονόματος, που του άφησε ως μοναδική κληρονομιά ο πατέρας του. Η επιδίωξη της κανονικότητας στο Κράτος επιβάλλει την ύπαρξη συνταγματικών κομμάτων. Όχι αναρχοαυτόνομων συλλογικοτήτων, που θεοποίησε η οικονομική κρίση, και επιθυμούν με καταστρεπτική εχθροπάθεια να εισχωρήσουν στην αστική κοινοβουλευτική πραγματικότητα, που αρμόζει σε κράτος-μέλος της Ευρωζώνης. Όσον αφορά το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ, το μεγάλο θύμα της κρίσης, σωστό είναι να θεωρεί αντίπαλο κόμμα τη Νέα Δημοκρατία. Οφείλει όμως να αντιπαρατεθεί και να διακηρύξει τη δομική του αντιπαράθεση με τον Τσίπρα. Αν θέλει να επανακάμψει ως εξουσιαστικός εν δυνάμει πόλος εξουσίας.
Από τον Απόστολο Βλιτσάκη, δικηγόρο
