ΚΑΙ εκεί που ένα βράδυ, μεσάνυχτα και κάτι με φεγγάρι, τα συζητούσαμε όλα αυτά με παρέα στο μπαλκόνι, άγνωστος ενήλιξ, τύφλα στο μεθύσι, μπορεί και χαπακωμένος, προβάλλει ορθός αλλά ασταθής μπροστά από το ΑΤΜ της Πειραιώς (γωνία πρώην ΟΥΗΛ) και αρχίζει τις προσπάθειες για ...ανάληψη χρημάτων! Μόνος και πείσμων, (τον παρατηρούμε για αρκετή ώρα), κτυπώντας με γροθιές τα πλήκτρα και ενίοτε την οθόνη, στέκει εκεί, εξαγριωμένος από τη μη ανταπόκριση του μηχανήματος, υβρίζοντας τα Θεία και αναστατώνοντας τη γειτονιά, προξενώντας ζημιές στο μηχάνημα και προκαλώντας φόβο σε περαστικούς που έσπευσαν να απομακρυνθούν, βγάζοντας από το μυαλό τους τη σκέψη να περιμένουν πίσω του να πάρουν σειρά για ανάληψη χρημάτων...
Ο ΔΡΟΜΟΣ αδειάζει, αυτός συνεχίζει... Πέρασε μισή ώρα, κοντά τρία τέταρτα κι εκείνος προσπαθεί ακόμα να καταστρέψει το μηχάνημα ανάληψης. Η παρέα της βεράντας, αγανακτισμένη, δεν πάει άλλο, τηλεφωνεί στο «100». Ο αξιωματικός απαντάει «θα επιληφθούμε». Ο νεαρός στη γωνία, συνεχίζει να προξενεί ζημιές. Δεν μπορεί με γροθιές να σπάσει την οθόνη και ξηλώνει τον μεταλλικό κάδο ρίψης των αποδείξεων. Τον εκσφενδονίζει στο ταμπλό μα ακόμα το τζάμι να σπάσει. Μισή ώρα μετά το τηλεφώνημα στο «100» και ακόμα να φανεί, πουθενά η αστυνομία. «Σκέψου να έμπαινε κλέφτης στο σπίτι...» λέει θυμωμένος ο καταγγέλων, νομοταγής (και αγρίως φορολογούμενος) πολίτης. «Δεν έχουμε κράτος μωρέ...» ένας άλλος.«Σταθείτε, βλέπω φάρο στο βάθος της Ανθίμου Γαζή, έρχονται επιτέλους» - έστω σαράντα λεπτά μετά. Μα φεύγουν, προσπερνούν το ΑΤΜ και τον μεθυσμένο που παλεύει ακόμα να το σπάσει, περνούν δίπλα του, απομακρύνονται, ούτε το βλέμμα δεν έριξαν στο σημείο! Το περιπολικό πέρασε, δεν έκανε τη δουλειά του. Μπορεί και να μην ενημερώθηκε από το κέντρο. Αυτό το σενάριο ακόμα πιο τραγικό...
ΔΥΣΤΥΧΩΣ επιβεβαιώθηκα στους φόβους μου, δεν υπάρχει καμία προστασία για τον πολίτη. Κοντά για μια δεκαετία στα πρώτα χρόνια της νιότης και στο αστυνομικό ρεπορτάζ, είχα μια άλλη εικόνα για την αστυνομία, αλλά φαίνεται ότι αφορούσε μόνο εκείνη την εποχή. Διότι ο συνδικαλισμός (ίσως) και η έλλειψη φιλότιμου και επαγγελματισμού (δεν αφορά βεβαίως το σύνολο του προσωπικού των Σωμάτων Ασφαλείας) αλλά κυρίως η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, υπήρξαν οι αιτίες που επέφεραν τη διάλυση σε όλα τα επίπεδα...
(Σημ: Για το πιο πάνω περιστατικό, ο καταγγέλων πολίτης, δεν είχε δηλώσει τα στοιχεία του στην Αμεσο Δράση. Ούτε του ζητήθηκαν. Διότι σε παρόμοιες περιπτώσεις (λόγω του επαγγέλματός του), όταν τα έδινε, η αστυνομική παρουσία ήταν άμεση. Και αυτό είναι το χειρότερο...).
