. Εσχάτως στη διάρκεια της διαδικασίας για την κύρωση της ολέθριας Συμφωνίας των Πρεσπών και της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση βιώσαμε εξόχως αρνητικά φαινόμενα παράκαμψης της δημοκρατικής αρχής και αυτής της λαϊκής κυριαρχίας. Μάλιστα αυτά έλαβαν χώρα, προδήλως χάριν της νομής της εξουσίας, με ευθύνη του Πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Με άθλιες μεθοδεύσεις, όχι μόνον απενοχοποιήθηκε ο παλαιοκομματισμός του παρελθόντος, αλλά προβλήθηκε αναβαθμισμένο το πρότυπο των ταχυδακτυλουργών βουλευτών που δεν έχουν ιδέες και αρχές, αλλά πορεύονται με γνώμονα τον τακτικισμό και τον τυχοδιωκτισμό. Αυτών δηλαδή, που ανερυθρίαστα μετέρχονται οβιδιακές μεταμορφώσεις, διάφορα κόλπα και «παπατζηλίκια», ενώ ταυτόχρονα δεν ορρωδούν προ ουδενός, ακόμα και αν διακυβεύεται η εθνική κυριαρχία. Κάποιοι, ενώ ορκίζονταν στο όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας, την κρίσιμη ώρα τα ξεπούλησαν με τον ένα ή άλλο τρόπο ψελλίζοντας απλώς διάφορες μπουρδολογίες. Ακολούθως εξι βουλευτές, κατ’ ευφημισμόν ανεξάρτητοι, δήλωσαν εγγράφως και χωρίς αιδώ, ότι προκαταβολικώς στηρίζουν κάθε νομοσχέδιο που θα φέρει στο μέλλον η Κυβέρνηση! Χωρίς δηλαδή να γνωρίζουν καν ποιο θα είναι το νομοσχέδιο αυτό μέχρι το πέρας του βίου της κυβέρνησης, προκειμένου να μην απωλέσει αυτή την αρχή της δεδηλωμένης! Και βέβαια οι περιπτώσεις αμοραλισμού και ευτελισμού κάθε έννοιας πολιτικής διαδικασίας δεν έχουν τέλος. Κορυφαίο τελευταίο παράδειγμα αποτελεί ο ανεκδιήγητος υφυπουργός εξωτερικών Τ. Κουίκ, εισελθών στη Κυβέρνηση με το κόμμα των ΑΝΕΛ και έχοντας γνωστή δεξιά πολιτική προέλευση. Αφού έλαβε το υπουργικό χαρτοφυλάκιο προέβη σε κωμικές ενέργειες δουλοφροσύνης αναμεμιγμένης και με… κομμουνιστοφροσύνη!, μετακινούμενος ανά την υφήλιο σε πολλά ταξίδια, αμφίβολης σκοπιμότητας και αποτελεσματικότητας. Στην Ουγγαρία μάλιστα πρόσφατα, σε φωτογραφία που κυκλοφόρησε στα μέσα ενημέρωσης εθεάθη γονυκλινής στο μνημείο του Ν. Μπελογιάννη! Εν προκειμένω, τι να πρωτοθαυμάσει και τι να διερωτηθεί ο μέσος πολίτης που παρατηρεί στοιχειωδώς τα συμβαίνοντα γύρω του; Ότι η πολιτική ανυποληψία, το παραμύθι γελοιότητας και ο κατήφορος δεν έχουν τέλος; ‘Η πόσα, ποια και τι είδους είναι τα ανταλλάγματα αυτών των αθλιοτήτων; Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά μαζί και με πολλά άλλα που απαξιώνουν την πολιτική, συμβαίνουν σε μια χώρα που περίπου μια δεκαετία τώρα βιώνει παρατεταμένα το πρόβλημα της κρίσης, το οποίο δυστυχώς δεν εννοεί να βρει ακόμη τη λύση του. Ίσως διότι προέχουσα είναι η πολιτική εκδοχή της κρίσης αυτής….
Από τον Δημήτρη Κατσαρό, δικηγόρο, πρώην πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας
