Ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιο. Πρόκειται για βιωματική σχολή αντιμετώπισης του καθημερινού βίου και του νοήματος της ζωής. Είναι εκατοντάδες χιλιάδες οι συνέλληνες, που σκέπτονται και δρουν, όπως ακριβώς η Μυρσίνη. Είναι άνθρωποι -μικροί και μεγάλοι- της διπλανής πόρτας. Ομογάλακτα νοητικά και διανοητικά φαινόμενα, που έχουν ενσκήψει τα τελευταία χρόνια στις μεγάλες πόλεις, αλλά κυρίως στην Αθήνα. Οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι» του ιστορικού Πολυτεχνείου της Πατησίων που κατασκευάζουν τις μολότοφ ανενόχλητοι στους ιστορικούς χώρους του Τοσίτσειου Ιδρύματος, ανήκουν στη... «σχολή Λοΐζου». Σχολείο σκέψης και δράσης κανονικού αντάρτικου της καθημερινότητας. Οι κουκουλοφόροι, οι ροπαλοφόροι, και το απίθανο συναπάντημα νεαρών συνήθως υπάρξεων -με μεγαλύτερους μέντορες- πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τα πάντα λόγω... «γουσταριλικίου». Θέλουν, και το πετυχαίνουν, να μην τους πειράζει κανένας λόγω… δημοκρατικών ευαισθησιών, και δεν συμμαζεύεται. Θέλουν και το πετυχαίνουν να καίνε, να σπάζουν, να δέρνουν και να ρυπαίνουν ανενόχλητοι, έχοντας καταντήσει χρόνια τώρα περιοχές της Αθήνας άβατα παρανομίας με την ανοχή, αντάμα με την ανικανότητα, των επίσημων οργάνων της Ελληνικής Πολιτείας.
Ό,τι περιέγραψα είναι ένα Τμήμα της… Σχολής. Ένα άλλο Τμήμα είναι αυτό του «δεν πληρώνω». Δεν πληρώνω τη ΔΕΗ (2,5 δισ. φέσωσαν οι «δεν πληρώνω» την επιχείρηση, χωρίς τα 4/5 από αυτούς να είναι πένητες, κατά τις εκτιμήσεις των ελεγκτών). Δεν πληρώνω φόρους, ΦΠΑ, ΙΚΑ, άλλα ασφαλιστικά ταμεία κ.ο.κ. Στο δεύτερο αυτό Τμήμα της Σχολής έχει φοιτήσει η κα Λοΐζου. Κόρη του διάσημου στην εποχή του, τραγουδοποιού Μάνου Λοΐζου έκρινε πως είχε το δικαίωμα, όχι μόνο να ζει μηδέποτε εργαζόμενη από τα πνευματικά δικαιώματα του μπαμπά και αργότερα από τη σύνταξη της μαμάς, αλλά πολύ άνετη συνέχιζε να παίρνει αυτή τη σύνταξη που δεν δικαιούνταν χωρίς ντροπή για 65 μήνες μετά τον θάνατό της. Ούτε 2, ούτε 5, ούτε 15. Πολλοί -και κακώς- έχουν αναρτήσει ολόγυμνες φωτογραφίες της νεαράς ποτέ Μυρσίνης με νεαρές και νεαρούς πολύ γνωστούς φίλους της. Για την πιστότητα δεν είμαι σίγουρος. Αυτό αφορά στην προσωπική της ζωή. Δεν βλάπτει την Κοινωνία. Η κλοπή όμως δημόσιου χρήματος είναι πράξη εγκληματική και ορθά καταδικάστηκε γι’ αυτή. Ας δούμε πιο κοντά τη Μυρσίνη και μαζί το προφίλ, εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας.
Διασώθηκαν ελάχιστες αναρτήσεις της κυρίας. Σε μια από αυτές γράφει: «Τα θύματα του Ξηρού θα έπρεπε να σηκωθούν και να ζητήσουν συγγνώμη ηλίθιε Πανούση» (!). Σε μια άλλη υπάρχουν εικόνες λαμπαδιασμένων αστυνομικών από μολότοφ των... οργισμένων. Δεν είναι η μόνη. Πριν ένα χρόνο και γοητευμένη από τις μολότοφ του Πολυτεχνείου, πενηντάχρονη δικηγόρος της περιοχής Εξαρχείων βγήκε νύχτα να φωτογραφήσει φλεγόμενους αστυνομικούς. Μία μολότοφ όμως της έκαψε τα πόδια. Ίσως να έμαθε από το πάθημα, αν και δεν το πιστεύω. Δείτε όμως και τα άλλα επακόλουθα παράδοξα της ιστορίας Λοΐζου.
Πρώτα-πρώτα το αμίμητο κείμενο της «παραίτησής» της από την.. ad pompam vel ostendationem (μετά πομπής και επιδείξεως) ανακοινωθείσα υποψηφιότητά της ως ευρωβουλευτού: «Αποφάσισα να ενταχθώ με τον ΣΥΡΙΖΑ… για σπουδαία ζητήματα, που μας αφορούν όλους… Δεν επιθυμώ να ορίζεται η συζήτηση σε μικροπολιτικά κουτσομπολιά σε σχέση με την οικογένειά μου. Ο λόγος που η σύνταξή μου συνέχισε να καταβάλλεται, σχετίζεται με γραφειοκρατικές διαδικασίες, κάτι που συμβαίνει συχνά και ταλαιπωρεί αρκετούς πολίτες» (!;) Ούτε μια συγγνώμη. Ούτε έστω η σιωπή. Ούτε και ίχνος ντροπής. Μας εμφανίζεται δηλαδή η κυρία ως... ταλαιπωρηθείσα ύπαρξη, παρ’ ότι για 65 μήνες έκλεβε το Δημόσιο. Επικαλείται γραφειοκρατία, όταν μπορούσε, απλά να μην πηγαίνει κάθε μήνα στο ΑΤΜ, να «βουτά» λεφτά, που δεν της ανήκαν.
Δεν είναι όμως η μόνη. Έχω γράψει για Σχολή, σε ένα τρίτο Τμήμα της οποίας είναι, αυτοί που θαυμάζουν και δικαιολογούν ντροπιαστικές δραστηριότητες συνανθρώπων τους, απλά γιατί είναι... συμφοιτητές τους. Θα θυμάστε τον νεαρό Βούτση πριν 2 χρόνια που πήγε με την παρέα του, να υποδεχτεί τον Κουφοντίνα -εκτελεστή 7 ανθρώπων και πολυισοβίτη- όταν βγήκε από τον Κορυδαλλό, καθώς έλαβε την πρώτη άδειά του. Ίσως και τη μεγάλη παρέα που συνόδευε τον παραπάνω αμετανόητο εκτελεστή, όταν πήγε και περπάτησε στους δρόμους, που εκτέλεσε τα θύματά του. Αλλά και στην περίπτωση της Μυρσίνης, ο Υπουργός Αλεξιάδης συνεντευξιαζόμενος στον ΣΚΑΪ είπε το αμίμητο για την κ. Λοΐζου: «Τι έγινε; Χρωστάει 100.000 ευρώ. Δηλαδή όποιος χρωστάει, δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στα ψηφοδέλτια;» Μετά μια ώρα να σου και ο Τζανακόπουλος στην επικοινωνία του με τους δημοσιογράφους: «Δεν νομίζω πως έλαβε χρήματα…». Είναι όμως και η κ. Αλεξίου προσωπική φίλη της Μυρσίνης και μάρτυράς της στο Δικαστήριο. «Είναι ψυχούλα η Μυρσίνη», είπε στους δημοσιογράφους η Χαρούλα. Ψυχούλα λοιπόν που έκλεβε ξένα χρήματα, και που της έφταιγε η γραφειοκρατία για την 65μηνη θεάρεστη πράξη της. Και… τσούπ, να σου και η φιλενάδα της Χαρούλας, κα Έλενα Ακρίτα. «Εκείνοι που ασχολούνται με τη Χαρούλα, είναι κανίβαλοι» (!) Ασχολίαστο.
Θέλετε και τη συνέχεια; Ο κ. Ζακυνθινός συντάκτης της Εφημερίδας των Συντακτών βάλθηκε και αυτός να υπερασπιστεί την Μυρσίνη. Έγραψε λοιπόν. «Είναι γεγονός, ότι η διαδικασία για το κόψιμο της σύνταξης είναι επιτομή της γραφειοκρατίας. Αρχικά πρέπει να μαζέψεις χαρτιά από διάφορες Υπηρεσίες ξεκινώντας από τη ληξιαρχική πράξη θανάτου… Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους δεν δέχεται ηλεκτρονικά τα έγγραφα, αλλά μόνο ταχυδρομικά, ενώ οι τράπεζες συνεχώς ενημερώνονται..» (!) Έχω άδικο να μιλώ για Σχολή; Και μη μου πείτε ότι πρόκειται για ανόητους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ανόητοι. Είναι επικίνδυνα ιδιαίτεροι και πολύ βλαπτικοί για τους άλλους. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.
Καλοί μου αναγνώστες, αυτά για σήμερα.
Γράφει ο «Όμηρος»
(omhros_el@gmail.com, fb: Ομηρος Ελευθερία)
