Τον συγκεκριμένο όρο που αφορά στη φροντίδα των νέων και ακμαίων πελαργών προς τους ηλικιωμένους και ασθενικούς γονείς τους, χρησιμοποιεί ο Μέγας Βασίλειος στον 8o Λόγο (Ομιλία) του εις την «Εξαήμερον», ως διδακτικό παράδειγμα της οφειλομένης στοργής του παιδιού προς τους γονείς του: «Ἡ δὲ περὶ τοὺς γηράσαντας τῶν πελαργῶν πρόνοια ἐξήρκει τοὺς παῖδας ἡμῶν, εἰ προσέχειν ἐβούλοντο, φιλοπάτορας καταστῆσαι. Ἐκεῖνοι τὸν πατέρα ὑπὸ τοῦ γήρως πτερορρυήσαντα περιστάντες ἐν κύκλῳ τοῖς οἰκείοις πτεροῖς διαθάλπουσι, καὶ τὰς τροφὰς ἀφθόνως παρασκευάζοντες, τὴν δυνατὴν καὶ ἐν τῇ πτήσει παρέχονται βοήθειαν, ἠρέμα τῷ πτερῷ κουφίζοντες ἑκατέρωθεν. Καὶ οὕτω τοῦτο παρὰ πᾶσι διαβεβόηται, ὥστε ἤδη τινὲς τὴν τῶν εὐεργετημάτων ἀντίδοσιν ἀντιπελάργησιν ὀνομάζουσι».
Με τoν όμορφο αυτό όρο – «Αντιπελάργηση» - επέλεξαν να τιτλοφορήσουν τον Τιμητικό Τόμο μελετών που εξέδωσαν για τον δάσκαλό τους οι μαθητές του ομ. καθηγητή Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ιωάννη Μ. Κονιδάρη καταθέτοντας στον εκδοθέντα τόμο τoν επιστημονικό και ερευνητικό τους αμητό, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό εφικτή την εκπλήρωση ενός χρέους προς τον τιμώμενο δάσκαλο. Οι μαθητές του κ. Κονιδάρη – παλαιότεροι και νεότεροι - συνέβαλαν στη συγγραφή του τόμου με πρωτότυπες και δη μη προδημοσιευμένες μελέτες τους σε θεματολογία της επιλογής τους, η οποία, πάντως, αφορά, κυρίως, στα επιστημονικά πεδία που υπηρέτησε και θεράπευσε ο καθηγητής. Ο παρών Τόμος, ο οποίος επιγράφεται «Αντιπελάργηση», νοείται ως ευχαριστιακή ανταπόδοση των μαθητών προς τον δάσκαλο για όσα μέχρι σήμερα τους έχει διδάξει,· ως ελάχιστο αντίδωρο για όσα ανυστερόβουλα τους έχει προσφέρει.
Στον 513 σελίδων Τόμο, o οποίος εξεδόθη τον περασμένο Οκτώβριο από τις ευφήμως γνωστές Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε., περιλαμβάνονται είκοσι (20), συνολικά, ενδιαφέρουσες μελέτες επικαίρων ζητημάτων Εκκλησιαστικού Δικαίου τις οποίες υπογράφουν μαθητές του κ. Κονιδάρη και ήδη διακεκριμένοι επιστήμονες - πανεπιστημιακοί και διδάκτορες - όπως οι κ.κ. Γ. Ανδρουτσόπουλος, με θέμα «Η τυπολογία των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας στην ελληνική επικράτεια: από το πόρισμα της Επιτροπής Σταμάτη στην πρόταση του καθηγητή Ι. Μ. Κονιδάρη», Γ. Κτιστάκις, («Συνηγορία για καινοτόμες ρυθμίσεις στις σχέσεις Πολιτείας και θρησκευτικών κοινοτήτων»), Γ. Ιατρού («Αναδείξεις Αρχιερέων στην Εκκλησία της Ελλάδος κατά την τελευταία πεντηκονταετία (1967-2017)»), Ζ. Καραμήτρου («Η οργάνωση των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα. Kατ’ άρθρον παρουσίαση του Ν. 4301/2014»), Θ. Τσιβόλας («Η πολιτική διάσταση του Εκκλησιαστικού Δικαίου»), Ν. Χαμάκος (Πρωτοδίκης Διοικητικών Δικαστηρίων, «Η αντιμετώπιση των λαϊκών από τις νομοκανονικές συλλογές σχετικά με τη συμμετοχή τους στη διοίκηση της Εκκλησίας»), κ.α.
* Με τον καθηγητή κ. Κονιδάρη με συνδέει μια πολύχρονη, διττή σχέση μαθητείας: πρώτον και εμμέσως, υπό την προτέρα ιδιότητά μου ως δημοσιογράφου – εκκλησιαστικού συντάκτη που προσέτρεχα στα επιστημονικά - περί το Εκκλησιαστικό Δίκαιο - συγγράμματά του για να τεκμηριώσω νομοκανονικά τα (εκκλησιαστικά) ρεπορτάζ μου - ιδίως σε περιόδους εξημμένων παθών και συσσωρευμένων εντάσεων (όπως κατά τις αρχές της δεκαετίας του ΄90, οπότε την Εκκλησία ταλάνισε επί μακρόν η υπόθεση των 12 εκπτώτων – από το 1974 - «ιερωνυμικών» λεγομένων μητροπολιτών, μετά τη δικαιωτική γι΄ αυτούς - τον Οκτώβριο του 1990 - απόφαση του ΣτΕ) και δεύτερον, και αμέσως, υπό την σημερινή επαγγελματική μου ιδιότητα ως θεολόγου καθηγητή Β/θμιας και ιδίως στην περίπτωση της εκδόσεως σε εμπλουτισμένη μορφή της διδακτορικής μου διατριβής με θέμα που αφορά στο εκκλησιαστικό ζήτημα της Επταετίας (1967-1974). Εχοντας προ πολλού ασχοληθεί και ο ίδιος ο κ. καθηγητής με το εν λόγω ζήτημα, στο μνημειώδες έργο του «Η διαπάλη νομιμότητας και κανονικότητας και η θεμελίωση της εναρμονίσεώς τους» (Αθήνα: Eκδ. Αντ. Σάκκουλα, 1994, σσ. 262 - έργο του οποίου το ειδικότερο Μέρος περί της Εκκλησίας κατά την Επταετία θεωρώ οιονεί πρόδρομο της δικής μου μελέτης), μου προσέφερε τις πολύτιμες επιστημονικές του συμβουλές για την έκδοση της διατριβής μου σε βιβλίο προσέτι δε μου έκαμε και την εξαιρετική τιμή να προλογίσει το υπό τον τίτλο «Η Εκκλησία κατά τη δικτατορία 1967-1974. Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση» (Θεσσαλονίκη: Εκδ. Επίκεντρο, 2017, σσ. 424) κυκλοφορηθέν βιβλίο μου. Το θεωρώ υψίστη τιμή από τη θέση αυτή το καταθέτω· εγκαρδίως και ευγνωμόνως.
Του Χάρη Ανδρεόπουλου *
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι θεολόγος καθηγητής Β/θμιας, Δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του ΑΠΘ. Υπηρετεί ως Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου κλ. ΠΕ01 – Θεολόγων (Περιφερείας Στ. Ελλάδος).
