Πολιτική δεν είναι μόνο η κάλπη γιατί μπορεί να γίνει και κάλπικη

Όταν το εθνικό συμφέρον περνά από την κάλπη, πολλοί φιλελεύθεροι (ΝΔ, Δράση, ΔΗΞΑ) και προοδευτικοί (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) που είναι υπέρ της λύσης με την πΓΔΜ, λυγίζουν. Δεν αντέχουν το βάρος. Κάποιοι αντίθετα, υποστηρίζουν την άποψή τους βιώνοντας ακραίες φραστικές επιθέσεις για ό,τι πιο σημαντικό έχουν, την εθνική τους συνείδηση και ταυτότητα. Πολιτική δεν είναι μόνο η Κάλπη, γιατί μπορεί να γίνει και Κάλπικη. Πολιτική είναι να λες με θάρρος αυτό που πιστεύεις. Πολιτική είναι να είσαι Γνήσιος... Θα μπορούσε κάποιος να πει: «Μα η Συμφωνία των Πρεσπών δεν υπηρετεί το εθνικό συμφέρον». Στη ζωή αλλά και στην πολιτική για να μπορείς να έχεις τις σωστές απαντήσεις, πρέπει να θέτεις και τις σωστές ερωτήσεις. Ρωτάω: α)Γεωπολιτικά, υπηρετεί το εθνικό μας συμφέρον η πΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ ή να μπει στον κύκλο επιρροής άλλων χωρών (Τουρκία, Ρωσία); β) Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μία συμφωνία ανεκτή (για τους εκατέρωθεν συμβιβασμούς που έχει) και από τους δύο λαούς; γ) Αν τα στοιχεία για τα οποία διαφωνούμε με τη συμφωνία τα κερδίζαμε, θα ήταν μια καλή συμφωνία για εμάς; δ) Αν ήταν μια καλή συμφωνία για εμάς, θα την υπέγραφε η αντίθετη πλευρά; (ας θυμηθούμε τον χαμό που έγινε για αυτή τη συμφωνία από τους φανατικούς της πΓΔΜ). Αντίλογος: «Και γιατί πρέπει να γίνει τώρα; Δεν έχουμε εμείς ανάγκη, αυτοί έχουν».

Και ερχόμαστε πάλι στο πρώτο ερώτημα, μας συμφέρει η πΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ; Ας μην γελιόμαστε, το πραγματικό πρόβλημα είναι η στάση της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ που νομιμοποίησαν τις αντιδράσεις και με τις δημοσιεύσεις σε φιλικά μέσα δημιουργούν κλίμα Μνημονίου, Αντιμνημονίου. Η ΝΔ το 2012 ήταν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και ήταν Αντιμνημονιακοί. Μετά οι δεξιοί έγιναν μνημονιακοί που έσχιζαν κάθε μέρα το μνημόνιο (κατά Σαμαρά ευαγγέλιον). Με διαφορά τριών χρόνων τούς ακολούθησαν και οι του ΣΥΡΙΖΑ που βάφτισαν την «τρόικα», «θεσμούς». Τώρα οι δεξιοί είναι Μακεδονομάχοι που βλέπουν τους ΣΥΡΙΖαίους ως «αντίχριστους». Το επόμενο βήμα είναι να ακούσετε από τον Μητσοτάκη τον όρο «επαναδιαπραγμάτευση». Τέτοιους πολιτικούς θέλετε; Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μια ενορχηστρωμένη επίθεση σε βουλευτές του Ποταμιού για τη θέση που έχει πάρει το κίνημα. Προέρχεται κυρίως από δεξιούς Μακεδονομάχους που αναβιώνουν το μίσος του 2012. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ που πολώνουν τους πολίτες για να εισπράξουν στην Κάλπη. Δεν τους νοιάζει τι κοινωνία θα παραλάβουν μετά τις εκλογές. Όλοι όσοι διαφωνούν με τη συμφωνία ανήκουν στην κατηγορία αυτή; Όχι. Σαφέστατα όχι. Υπάρχουν άνθρωποι που με αγνότητα πιστεύουν ότι είναι λάθος συμφωνία και ότι η Ελλάδα χάνει από αυτή. Είναι φασίστες, εθνικιστές που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Όχι!!! Αλλά και όσοι θέλουν τη λύση και είναι υπέρ της συμφωνίας δεν είναι μειοδότες. Το επιπλέον στενάχωρο στην όλη υπόθεση, είναι οι Φιλελεύθεροι και οι Προοδευτικοί πολίτες που είναι υπέρ της λύσης και μένουν εγκλωβισμένοι στα παλιά κόμματα γιατί έχουν παραμυθιαστεί από τα στημένα άρθρα των ΜΜΕ και την οργανωμένη trolοεπίθεση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εναντίον του Ποταμιού. Επί τέσσερα χρόνια η ίδια ενορχηστρωμένη επίθεση. Η ίδια παραπληροφόρηση. Το Ποτάμι είναι ένα καθαρά Προοδευτικό κίνημα. Πολλές φορές η Ιστορία επιφυλάσσει άσχημες στιγμές στους ανθρώπους που θέλουν να πάνε τα πράγματα ένα βήμα μπροστά. Τους Προοδευτικούς. Φανταστείτε πώς θα ήταν η Ελλάδα χωρίς τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Ας θυμηθούμε λίγο δύο στιγμές από την πολιτική του διαδρομή: 1) Απόπειρα δολοφονίας αμέσως μετά τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) από δύο απότακτους βασιλόφρονες αξιωματικούς… Ακολούθησε η ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές, η καύση των βιβλίων που είχαν γραφτεί στη Δημοτική γλώσσα («Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου) και η Μικρασιατική Καταστροφή. 2) Απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου το 1933 από αγνούς οπαδούς του Μεταξά... Ακολούθησε η δικτατορία του Μεταξά. Δυστυχώς η προοδευτική σκέψη σε αυτή τη χώρα πάντα κατηγορείται ως μειοδοτική παρ' όλα αυτά τη μεγαλύτερη καταστροφή την επιφέρει ο φανατισμός που καθοδηγείται από συντηρητικούς "υπερασπιστές" της πατρίδας. Ευτυχώς δεν έχουμε πόλεμο... Είναι κρίμα να ζούμε έναν πόλεμο σε καιρό ειρήνης. Είναι σπατάλη ελληνικών δυνάμεων...