Αν θα μείνει αυτή η κυβέρνηση για κάτι στην ιστορία, θα είναι για τις συνεχείς ωμές και επιθετικές παρεμβάσεις της στον τομέα της απονομής Δικαιοσύνης. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων αναγκάζεται με ανακοινώσεις της να προστατέψει τα μέλη της, και η Συντονιστική Επιτροπή των προέδρων των δικηγορικών συλλόγων της χώρας να σπεύσει προς υπεράσπιση των βαλλόμενων δικαστικών λειτουργών. Πιστεύετε ότι το φαινόμενο αυτό είναι τυχαίο; Ο ρόλος της Δικαιοσύνης στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος είναι κομβικός. Είναι πλέον, μετά την αφαίρεση των ελάχιστων ουσιαστικών αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας, με τη συνταγματική αναθεώρηση του 1986, το μοναδικό θεσμικό αντίβαρο απέναντι στην όποια αυθαιρεσία και νομική παρεκτροπή της εκάστοτε κυβέρνησης. Πώς; Κυρίως με τη μη εφαρμογή των αντισυνταγματικών νόμων και την ακύρωση των παράνομων πράξεων των διοικητικών οργάνων. Η δυνατότητα αυτή της Δικαιοσύνης αποτελεί συστατικό στοιχείο του ορισμού, αυτού που πολλές φορές ακούμε να γίνεται επίκληση από πολλούς: του Κράτους Δικαίου. Κράτος Δικαίου δεν είναι αυτό όπου εφαρμόζεται ο νόμος από όλους και προς όλους. Ή δεν είναι μόνον αυτό. Είναι πρωτίστως το κράτος όπου η εκάστοτε εξουσία δεσμεύεται η ίδια από τους νόμους που θεσπίζει. Πάνω απ’ όλα από τον καταστατικό νόμο της Πολιτείας, το Σύνταγμα. Κράτος Δικαίου είναι ο έλεγχος των πράξεων της Δημόσιας Διοίκησης από τα δικαστήρια. Κι αυτή υπάγεται στον Νόμο και ελέγχεται ως προς αυτό. Εξουσία χωρίς έλεγχο δεν νοείται σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Το ορίζει το πρώτο άρθρο του Καταστατικού Χάρτη: Ολες οι εξουσίες πηγάζουν από τον Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα. Τα παραπάνω δεν φαίνεται να αρέσουν στη σημερινή κυβέρνηση. Πλείστες φορές έχει επιτεθεί στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, πότε με αφορμή τις τηλεοπτικές άδειες, πότε με την ακύρωση προγράμματος του Υπουργείου Παιδείας, εσχάτως όμως με ακόμα χονδροειδέστερες παρεμβάσεις και άμεσες απειλές, κατονομάζοντας πλέον δικαστικούς λειτουργούς, λες και οι τελευταίοι έχουν προσωπικές διαφορές με τον υφυπουργό Υγείας! Ο στόχος είναι προφανής: η χειραγώγηση του μοναδικού πόλου ελέγχου της κυβέρνησης (αν εξαιρέσουμε αυτόν της αντιπολίτευσης), ώστε να δρα αυτή ανεξέλεγκτα, παραγκωνίζοντας ελεύθερα τον Νόμο και το Σύνταγμα. Καθ’ ομολογίαν στελέχους της οι εκλογές ενδέχεται να γίνουν το τρέχον έτος, εφόσον συμπληρώνονται τέσσερα χρόνια ζωής της σημερινής κυβέρνησης, αλλά ποιος ξέρει και το 1967 επρόκειτο να γίνουν, αλλά τελικά έγιναν το 1974! Επί ματαίω περιμένει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων να αποδοκιμάσει ο πρωθυπουργός τις αδιανόητες παρεμβάσεις του υφυπουργού του! Φαίνεται τελικά ότι τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος «παίζουν εν ου παικτοίς». Φαίνεται να μην αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους. Τέσσερα χρόνια μετά, να μην έχουν αντιληφθεί ότι κρατούν τα ηνία του κράτους στα χέρια τους και ότι η υπευθυνότητα λόγων και έργων είναι μονόδρομος γι’ αυτούς. Γιατί εν τέλει, θα είναι μονόδρομος η αποπομπή τους από τα κυβερνητικά έδρανα.
* Από τον Σταύρο Παυλακούδη δικηγόρο ΜΔΕ, αναπλ. υπευθύνου στρ/κού σχεδιασμού και επικοινωνίας της ΝΟΔΕ Λάρισας Ν.Δ.
