Κάθε δημοσιογράφος, ανάλογα με την πληροφόρηση, ή καλύτερα την παραπληροφόρηση που είχε, έγραφε τα δικά του και έκανε τους δικούς του υπολογισμούς. Ατελείωτα άρθρα, πίνακες με νούμερα για το τι αντιστοιχεί στον κάθε βαθμό, ντόρος, πανικός για το τίποτα.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που με σταματούσαν στον δρόμο, φίλοι και γνωστοί, να με ρωτήσουν-επειδή ανήκω κι εγώ σ’ αυτή την τάξη, είμαι σύζυγος αποστράτου. «Τι έγινε, τα πήρατε; Ή πότε θα τα πάρετε και πόσα θα πάρετε;
Και άλλοι πάλι. Χαρά σε σας που θα… ματσωθείτε και αλίμονο σ’ εμάς… Και άλλα πολλά.
Όλος ο κόσμος ασχολούνταν μ’ αυτά τα αναδρομικά. Εμείς είχαμε και κάποια χαρά που θα μας δικαίωναν επιτέλους, για τις παράνομες κρατήσεις που έκρινε το Σ.τ.Ε. και αυτά μας τα χρωστούσαν, δεν θα μας τα χάριζαν.
Είχαμε μια χαρά λοιπόν αλλά συνάμα και έναν φόβο. Θα βγει αληθινό άραγε αυτό που σχολιάζεται και που έχουν πάρει φωτιά τα κανάλια, οι εφημερίδες και το ίντερνετ, ή θα είναι όπως η προηγούμενη… δικαίωση που μας έδωσαν τάχα το 50% και ήταν άνθρακες ο θησαυρός!
Μας πρόσθεσαν δέκα ευρώ στη σύνταξη, ή και είκοσι και το κράτος ήταν ικανοποιημένο γιατί κατά τη γνώμη του, έπραξε το σωστό, αυτό που όριζε το Σ.τ.Ε.
Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός και τώρα αγαπητοί φίλοι. Έπεσαν επάνω με λύσσα στα χρεωστούμενα και τα φορολόγησαν χωρίς συνείδηση. Τόσο που ο κάθε ένστολος έβαλε στο πορτοφόλι του… πενταροδεκάρες κατά το κοινώς λεγόμενο.
Ας ήταν και μια φορά βρε παιδιά να βγούνε αληθινά αυτά που υπόσχεται η σημερινή κυβέρνηση!
Αίσχος και Ντροπή.
Τους στρατιωτικούς τους έφαγε η αρβίλα και το αντίσκηνο και κάθε φορά έσερναν και την οικογένειά τους από παραμεθόριο σε παραμεθόριο.
«Γιατί μαμά τα πράγματά μας είναι πάλι μαζεμένα στα κουτιά..;» ρωτούσαν τα μικρά παιδιά μου.
«Γιατί παιδιά μου ο μπαμπάς έχει μετάθεση… να δείτε τι ωραία θα είναι εκεί που θα πάμε…!» τους έλεγα για να μειώσω τη στεναχώρια τους.
«Μα εδώ έχουμε φίλους, εκεί δεν θα ξέρουμε κανέναν..!» «όπου γης και πατρίς παιδιά μου, θα κάνετε κι εκεί φίλους» τους απαντούσα.
Και αυτό γινόταν βεβαίως, είχαν συνηθίσει κι αυτά να προσαρμόζονται στην κάθε γωνιά της Ελλάδος αλλά η ταλαιπωρία ήταν ταλαιπωρία, πώς να το κάνουμε, ιδίως τον πρώτο καιρό.
Είμαι πολύ αγανακτισμένη φίλοι μου συγχωρείστε με, όπως φαντάζομαι και οι όμοιοί μου. Κατά τα άλλα έχουμε πλεόνασμα και ο κ. Τσίπρας μοιράζει κοινωνικά μερίσματα…
Μ’ αυτά που γράφω θέλω να διαλύσω τα… ροζ σύννεφα που είχαν σκεπάσει εδώ και μήνες τον… ουρανό των ενστόλων.
Από την Καλλίτσα Γκουράβα- Δικτά
* Η Καλλίτσα Γκουράβα- Δικτά είναι συγγραφέας
