ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ σε χρονιά προεκλογική. Ώς εκ τούτου, λογικό είναι, στην ελληνική πολιτική πρακτική, να μοιράζονται χρήματα και υποσχέσεις με ...το τσουβάλι, σε έναν λαό που του έκλεψαν ακόμα και το σώβρακο, για τη ... σωτηρία της χώρας του!
ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, αναδρομικά και παροχές, πολλές παροχές και παραχωρήσεις, όλα για τον ψηφοφόρο λίγο πριν τις εκλογές. Όπως πάντα! Άκου λέει, παίζει να δοθεί και η 13η σύνταξη το 2019, το έτος των εκλογών. Επίσης και το κοινωνικό μέρισμα! Να επιστραφούν οι παράνομες κρατήσεις. Να δοθούν πίσω λίγα από τα «κλοπιμαία». Οι αρχηγοί ξεσάλωσαν. Το τάξιμο άλλωστε δεν κοστίζει. Θα αλλάξουν λέει τα πάντα, θα καταργήσουν πολλά από τα βάρη που «οι άλλοι μας φόρτωσαν», θα μας χορτάσουν ανάπτυξη, θα μπούμε σε τροχιά ευημερίας, θα, θα, θα...(πού´σαι Ανδρέα για να δεις...).
ΣΤΟ παιχνίδι της καθημερινής (παρα)πληροφόρησης πρώτα και καλύτερα τα «πρωινάδικα» της τηλεόρασης. (Κατά μια έννοια, σερβίρουν το σανό). Μέχρι τώρα πανικός! Αυτιαδο-Παπαδάκηδες στο τηλεοπτικό... γιαπί, να «φτυαρίζουν» φόρους, χαράτσια, περικοπές, απαιτούμενα, προαπαιτούμενα, πίνακες, στατιστικά, λογιστικά, συγκρίσεις, αυξήσεις και όλα τα συναφή αντι(βιο)τικά τρελοφάρμακα - τροφή στο πόπολο το οποίο περιέργως πώς, εξακολουθεί να κρατά στα χέρια το τηλεκοντρόλ της παγκοσμιοποίησης και της αποχαύνωσης!
ΒΡΙΣΚΟΥΝ λεφτά τα κόμματα εξουσίας για τις εκλογές. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ, που πριν λίγα χρόνια με το 3% δεν είχε ούτε τις μπογιές για το βάψιμο των τοίχων, ούτε καν τα αυγά και το γιαούρτι για την εκτόξευση εναντίων της εξουσίας στις παρελάσεις! Σήμερα, (από την εξέδρα) χορτάτοι και αυτοί οι «σύντροφοι» μπαίνουν στο προεκλογικό παιχνίδι «ματσωμένοι» όπως οι παίκτες γύρω από την τσόχα στα καζίνο! ΠΑΣΟΚ και δεξιά, μανούλες στην προεκλογική «δηλωτή» τώρα ρουφώντας εξουσία εκπαιδεύτηκαν και οι άλλοι στα προεκλογικά κόλπα.
ΑΛΛΑ αυτή είναι η πολιτική. Και δυστυχώς το ίδιο και χειρότερα και οι (περισσότεροι) πολιτικοί. Και βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αλλά στην πρακτική των υποσχέσεων όχι. Όλοι θα καταργήσουν ό,τι πονάει τον λαό. Ό,τι επιβαρύνει τους πολίτες. Τους οποίους έβαλαν ξαφνικά να υποβάλλουν αιτήσεις για να διεκδικήσουν (αν χρειαστεί) δικαίωμα επιστροφής των «κλοπιμαίων». Πού ακούστηκε! Το θύμα, να πρέπει να αιτηθεί από τον θύτη, να του επιστρέψει αυτά που παρανόμως του άρπαξε! Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να συμβεί αυτό. Πουθενά αλλού.
ΣΕ μια χώρα όπου τρία εκατομμύρια άνθρωποι ταλαιπωρούνται και υποχρεώνονται να διεκδικήσουν δικαστικά το δίκαιό τους, όσον αφορά στις περικοπές μισθών και συντάξεων, ενώ αυτό θα μπορούσε να ρυθμιστεί νομοθετικά από τη Βουλή, δεν μπορεί να μιλάει κανείς για σωτηρία. Ακόμα και για δημοκρατία. Δυστυχώς...
Του Χρήστου Τσαντήλα
