Από τον κύκλο αυτό ο Ανδρέας γνώρισε τον Χριστό Ιησού. Όταν, μετά το βάπτισμα, ο Πρόδρομος είδε το Χριστό, είπε στους ευρισκόμενους πλησίον του Ανδρέα και Ιωάννη, «ίδε αμνός του Θεού». Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, (1, 39-41), δίνει την εικόνα συνάντησης Ιησού με τους πρώτους μαθητές του. Έτσι, ο Ανδρέας είναι ο πρώτος που συνομίλησε με τον Χριστό και έγινε συνάμα μαθητής του. Για τον λόγο αυτό ονομάζεται Πρωτόκλητος από τους δώδεκα αποστόλους.
Η παράδοση θέλει να ισχύει η εκδοχή, για τη δράση του αγίου στην Ελλάδα και σχετικά με την ίδρυση εκκλησίας του Βυζαντίου και τη χειροτονία σε αυτήν ως επισκόπου του Στάχυ, ενός από τους εβδομήκοντα μαθητές του Χριστού. Σύμφωνα με την παράδοση αυτή ο Απόστολος Ανδρέας πέρασε και από τη Θεσσαλία. «Και προς τινά χώραν καλουμένην Αργυρούπολιν καταλαβών και εκείσε εκκλησίαν δεινάμενος, Στάχυν ονόματι… χειροτονήσας Βυζαντίου επίσκοπον… Διελθών δε την Θεσσαλίαν και Ελλάδα… μετέστι προς Αχαϊαν». Σημαντική σπουδαιότητα απέκτησε η παράδοση για τη δράση και τη σταύρωση του Ανδρέα στην Πάτρα, μετά την προσέλκυση στον χριστιανισμό της Μαξιμίλλας, συζύγου του Ρωμαίου ανθυπάτου Αιγεάτη. Το λείψανό του που ενταφιάστηκε από τη Μαξιμίλλα και τον επίσκοπο Στρατοκλή, αδελφό του Αιγεάτη, διακομίστηκε το 357 στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Υπάρχει η πληροφορία ότι η κάρα του αγίου φυλασσόταν ως το 1460, στην Πάτρα, την οποία στη συνέχεια ο δεσπότης του Μωρέως, Θωμάς Παλαιολόγος τη μετέφερε στη Ρώμη. Εξάλλου, η Ρωμαϊκή εκκλησία την επέστρεψε στην Πάτρα το 1964. Στην Ιταλία και ειδικότερα στη Σικελία κτίσθηκαν αρκετοί ναοί, ενώ ο σταυρός του σε σχήμα Χ, όπως σταυρώθηκε έγινε το εθνικό τους σύμβουλο.
Ο λαός μας τιμά με ιδιαιτερότητα τη μνήμη του αγίου και ιδιαίτερα η Πάτρα, η οποία συγκεντρώνει αρκετούς πιστούς από όλη την Ελλάδα. Για τη γιορτή του Αγίου Ανδρέου, υπάρχουν ορισμένα έθιμα στον θεσσαλικό χώρο, αλλά και σε άλλα μέρη της πατρίδας μας. Από την παρετυμολογία του ονόματος Ανδρέας, προήλθε το Ανδρείας, αντρείος, αντριεύομαι και Αντριάς. Την ημέρα αυτή οι ορεινοί κάτοικοι της Θεσσαλίας, πιστεύουν ότι αντρειεύει το κρύο και ότι αντρειεύεται και η νύχτα. Οι βοσκοί φροντίζουν τη νύχτα τ’ Άντριά να ζεστάνουν τα νεογέννητα αρνάκια και κατσικάκια, ανάβοντας φωτιά στη στάνη τους. Η μέρα αυτή είναι η αρχή και προάγγελος του χειμώνα. «Τσι τριάντα τα΄Αντριά, αντριεύεται το κρύο, αλλά και τα σπαρτά και τα ζώα, λέγει ο λαός μας». Για τον λόγο αυτό οι Θεσσαλοί γεωργοί την ημέρα αυτή, ετοίμαζαν τα πολύσπορα και τα έφερναν στον ναό για να τα ευλογήσει ο παπάς, ώστε να έχουν καλή σοδειά.. Οι νοικοκυρές έριχναν στα κεραμίδια του σπιτιού βρασμένο σιτάρι, λέγοντας: Αντριά- Αντριά, να αντρώσουν τα γεννήματα και τα αρνιά. Επίσης στο τραπέζι τη μέρα αυτή είχαν καλαμπόκι και σιτάρι, που το πρόσφεραν στους επισκέπτες. Ο άγιος ονομάζεται, Τρυποτηγανάς ή Τρυποτηγανίτης, γιατί οι νοικοκυρές την ημέρα αυτή στη Θεσσαλία, έκαναν τις τηγανίτες, τις οποίες έτρωγαν με πετιμέζι ή με μέλι και τις μοίραζαν μετά τη θεία λειτουργία στους εκκλησιαζόμενους. Όσες νοικοκυρές αμελούσαν να ετοιμάσουν τις τηγανίτες, ο άγιος τρυπούσε το τηγάνι τους και την άλλη χρονιά παρασκεύαζαν το γλύκισμα αυτό.
Από τον Αποστόλο Ποντίκα
